The Change[✔]

{Part 9}

Η Έλλη εδώ και καμία ώρα βρίσκεται σε μια κατάσταση παραλογισμού.

Έχει ξυπνήσει από τις 5 και ετοιμάζεται.

Βασικά για να είμαστε πιο ακριβής ετοιμάζεται από την Δευτέρα. Την προηγούμενη Δευτέρα.

"Δεν μπορώ Ρώμη. Στάνταρ έχω ξεχάσει κάτι και δεν μπορώ να θυμηθώ τι."

"Έλλη δεν εχεις ξεχάσει τίποτα. Σε παρακαλώ ένα και ξάπλωσε. Σε δύο ώρες άρχισε να ανησυχείς ξανά."

"Όχι. Πρέπει να κάνουμε μπάνιο, να βαφτουμε, να βγάλουμε φωτο και να βάλουμε story στο Instagram για να το δει ο κόσμος και να ζηλεύει που πάμε ταξίδι."

"Ωραία. Σε δύο ώρες. Καληνύχτα.", λέω και κλείνω το κεφάλι μου με την κουβέρτα τις Μπάρμπι που έχω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.

"Ξυπνά ρε σατανά. Δεν θα προλάβουμε.", ακούω την Έλλη να τσιρίζει μόλις μερικές ίντσες μακριά από το τύμπανο μου. Της το δίνω πάντως, οι ψηλές της νότες σπάνε τζάμια, τύμπανα αυτιών, τα νεύρα μου. Είναι καλή.

Ξαφνικά νιώθω κάποιος να τραβάει την κουβέρτα μου. Βρίσκομαι στον αέρα και το σώμα μου μετά από μερικά  κλάσματα του δευτερολέπτου νιώθει την γλυκιά και πολύ παγωμένη αγκαλιά του μαρμάρου που καλύπτει το πάτωμα μου.

"Γεια σου αγάπη μου.",ακούω το πάτωμα να μου λέει.

"Δεν είμαι αγάπη σου.",του λέω.

Μιλάω με το πάτωμα. Πρέπει να χτύπησα πάρα πολύ.

Αλλά τώρα που το σκέφτομαι αυτό που ζω με το πάτωμα είναι ότι πιο κοντινό έχω σε σεξουαλική εμπειρία.

"Το ξέρω ότι με σκέφτεσαι.",μιλάει ξανά το πάτωμα.

"Οοο σκάσε σε παρακαλώ. Αυτή την στιγμή σκέφτομαι πόσο πιθανό είναι να έχω πάθει διασειση."

"Ρώμη. Συγκεντρώσου και σταματά να μιλάς μόνη σου.",με πιάνει από την μέση η Έλλη και με τραβάει με το ζόρι μέχρι το μπάνιο ενω εγώ χτυπιέται σαν επιδέξιο χταπόδι που είμαι.

"Δεν θέλω να κάνω μπάνιο στις 5 το πρωί. Σε παρακαλώ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΒΡΩΜΙΑΡΑ.",τζιριζω για να με λυπηθεί.

"Θα σε δείρω. Δεν μπορώ αλλο μαζί σου. Καλύτερα να ήμουν ομαδαρχισα σε κατασκήνωση να προσέχω 12 μουλικα πάρα να μαντεύω εσένα.",η αγανάκτηση στην φωνή της είναι ξεκάθαρη.
"Ρώμη, αν δεν μπεις τώρα για μπάνιο θα πω στην αδερφή σου για τον Γιώργο."

"Απειλές δεν σηκώνω εγώ που λες.",της τραγουδάω και επιχειρώ για τελευταία φορά να απόδραση από την σφιχτή λαβή της.