The Change[✔]

{Part 5}

Πλησιάζουμε τις σκάλες και η καρδιά μου χτυπάει ολο και πιο γρήγορα.

Είμαι έτοιμη να κάνω αυτό που δελεαστικά μου προβάλλεται; Με ενα άτομο που γνωριζω μόνο το όνομα του;

Και μετά από αυτό τι θα γινει; Πώς θα μπορέσω να κοιτάξω ξανά στα μάτια την Νενα; Πώς θα μπορέσω να της μιλήσω χωρις οι τύψεις να μου τρώνε τα σωθικά;

"Μάλλον αυτό έπρεπε να το σκεφτείς πριν τον φιλήσεις.", λέει η συνείδησή μου.

Κουνάω το κεφάλι μου για να διώξω μακριά αυτα τα λογια.

Δεν θελω να το παραδεχτώ αλλά είναι η αλήθεια.
Αν νοιαζομουν έστω και λίγο για τα συναισθήματα της Νένας δεν θα τον φιλούσα ποτέ, δεν θα ερχόμουν καν σε αυτό το πάρτι μαζί του.

Γυρνάει το κεφάλι του και με κοιτάει στα μάτια. Χαμογελάει με αυτό το καθησυχαστικό βλέμμα που όλοι έχουμε δει μόνο στις ρομαντικές ταινίες. Αυτό το βλέμμα το αγνό που χωρις λόγια σου λεει ολα αυτα που θελεις να ακούσεις αυτη την στιγμή.
"Ηρεμισε μάτια μου, είσαι μαζί μου" ή "Όλα είναι καλά, εγώ είμαι εδώ".

Ναι αυτό ακριβώς το χαμόγελο σχηματιζοταν στο πρόσωπό του και για μια στιγμή πίστεψα στα συναισθήματα του. Η καρδιά μου, μου έλεγε να τον ακολουθήσω αλλά το μυαλό μου διαφωνούσε.

Πώς θα μπορούσα να προχωρισω με έναν άνθρωπο που ξερω λίγες μόνο ωρες;

Λογικό να το σκεφτείς αυτό αλλα οταν η καρδιά μιλάει όλα τα άλλα σωπαίνουν και μοιάζουν σαν τα κύματα που σκάνε μπροστα στην ακτη της θάλασσας αλλά εσύ ποτέ δεν τα ακούς γιατι πολυ απλα δεν σε νοιάζει να τα ακούσεις. Έτσι αντιδρούσα και στις σκέψεις μου, δεν τις άκουγα.

Τα γαλάζια μάτια του με κοιτάνε ακομη και την ώρα που μπαίνουμε στο δωμάτιο. Δεν με αφήνει στιγμή το βλεμμα του και νιώθω ηδη την ανατριχίλα σε όλο μου το κορμί.

Αφήνει το χερι μου και κλειδώνει την πόρτα.

Παρατηρώ τον χώρο γύρο μου.

Δεν εχω ξαναμπεί σε δωμάτιο εστίας, αλλα μπορούσα να το φανταστώ.

Δεν διέφερε και πολυ απο αυτο που ειχα σκεφτεί.

Ενας μικρός χώρος με τοίχους από σανίδια βαμμένα με καφε λαδομπογια και με ένα διπλό κρεβάτι. Στον τοίχο που κοιτούσε στο παράθυρο υπάρχει ενα μικρό γραφιακι γεμάτο με φωτοτυπίες και βιβλια.

Όποιου και αν είναι το δωμάτιο πρέπει να διαβάζει πολύ.

"Ποιανού είναι το δωμάτιο;", ρωτάω για να υσιχασω λίγο τον εαυτό μου.