18 oktober 2023
POV Ben
Vandaag komen er weer mensen! Ik ben al zes dus ik ben vast oud genoeg!
'Kom je eten makker?' Zane roept mij. Hij is mijn favoriete begeleider in dit weeshuis. We hebben er meerdere ja, ook een paar mannen.
Zane helpt me met aankleden en tanden poetsen. Ik ga zo snel als ik kan naar de eetkamer en zie daar Johannes al zitten.
Johannes is mijn beste vriend. Hij is even oud als ik!
Ik ga naast hem zitten en we beginnen aan ons ontbijt. Maar eerst moeten we bidden. Dit is een Rooms-Katholiek weeshuis dus we moeten eerst het "Onze Vader" opzeggen.
'Onze Vader, die in de hemel zijt, uw naam worde geheiligd, uw rijk kome, uw wil geschiede op aarde zoals in de hemel. Geef ons heden ons dagelijks brooden vergeef ons onze schulden, zoals ook wij vergeven aan onze schuldenaren, en breng ons niet in beproeving, maar verlos ons van het kwade. Amen.'
En dan mogen we toch eindelijk aanvallen.
Na het eten moeten we in een rijtje gaan staan, alle 50 kinderen.
Er komt een koppel binnen, een man met bruin haar en een vrouw met bruin haar in een rolstoel.
Nu ze dichterbij komen zie ik dat de man blauw/grijze ogen heeft en dat de vrouw bruine ogen heeft.
Ze zeggen wat tegen de hoofd-begeleider en die roept dan naar ons.
'Alle jongens van 5 tot en met 8 kunnen blijven, de rest mag gaan.'
Blij blijf ik staan, ik ben zes!
Er zijn nog zo'n 27 jongens over, er zijn er veel van mijn leeftijd.
'Als je niet van voetbal houdt kun je gaan'
Iedereen blijft staan.
'Als je niet van muziek houdt mag je gaan'
Ik kijk even vragend naar Zane, maar hij knikt me toe.
Dus ik blijf staan.
Er zijn nu nog 6 jongens over.
'Ze willen graag op gesprek met de overgebleven kandidaten'
Ik spring blij rond.
De meneer en mevrouw lachen mij toe. Zane doet hetzelfde. 'Yeah, Ben,' roept hij.
Ze hebben als laatste een gesprek met mij.
'Hoe heet je en hoe oud ben je?' Vraagt de man. 'Ik heet Benjamin, maar iedereen noemt me Ben, en ik ben al zes jaar!' Ik zet trots mijn handen in mijn zij.
Na nog meer vragen en een gesprekje kijken ze elkaar aan en knikken ze. Ik kijk ze nieuwsgierig met groe ogen aan.
'Zou je het oké vinden om door ons geadopteerd te worden?' Vraagt de man.
'Ja! Ja ja ja ja ja!' Ik spring weer blij in het rond.
Ik kijk Zane blij aan en hij steekt zijn duimen naar me op.
Ik ren naar hem toe en knuffel hem stevig. 'Ik ga je missen kereltje' zegt hij, en ik zie dat zijn ogen lekken.
'Waarom lekken je ogen?' Vraag ik. Zane lacht. 'Omdat ik je ga missen, en dan ga ik huilen.'
Ik knuffel hem nog eens en dan helpt hij mij met mijn koffer inpakken. Het is een Batman koffer. Ik stop al mijn spullen en kleren erin. Als laatste mijn pyjama, Batman pyjama natuurlijk!
Ik huppel vrolijk naar de man en vrouw. 'Hoe heten jullie eigenlijk?' Ze kijken elkaar verbaasd aan. Dan moeten ze beide lachen.
'Ik ben Liv, en dat is Niall,' zeg ik.
'En wij zijn je nieuwe ouders'
~~~~~~~~~~~~
Ook al is Ben zes, zijn gedachten zijn gewoon goed Nederlands geschreven, en wat hij zegt ook.
Ik zou het leuk vinden als jullie een reactie achterlaten
