Sometimes you just really need to feel the pain para marealize mo kung ano yung dapat. Kung ako ang tatanungin I really dont want to leave but If Toffee would be happy si be it.
"Mom, Dad Una na po ko baka ma-late pa po ko" agad akong lumabas at sumakay sa kotse
"Mang Pedro Ill miss you so much ingat po kayo sa pag ddrive okay" lumingon naman sakin si Mang Pedro na oarang naguluhan sa bigla kong pagpapaalam
"Wow Ms. Mavy ngayon ka lang nagpaalam sakin na parang aalis ka na ng Pilipinas eh sa school ka lang naman pupunta" nginitian ko lang siya ng malungkot
"Ikaw talaga Mang Pedro, saying goodbye na po ko next week pupunta na po kong L.A dun na po ko mag aaral" napalingon naman sakin si Mang Pedro
"Ah ganoon ba oh siya ikaw ay mag iingat doon wag mong pababayaan ang sarili mo nako bata ka pa lang ako na nag dadrive para sayo kaya mahirap sakin to" ngumiti na lang uli ako para ipakitang wala siyang dapat ipag alala.
Nakarating ako sa school na malalim ang iniisip. Agad akong pumasok sa classroom at bumubgad dakin ang nakatawang mukha ni Chase.
"Hi MM okay ka lang ba?" di ko alam kung dapat ko bang sabihin sa kanila pero dapat siguro sabihin ko para hindi naman mukhang bastos na basta na lang ako mawawala
"Chase ahm ano kasi next week aalis na ko, pasensya na kagabi ko lang din napag isipan basta ikaw na bahala kay Toffee hah alagaan mo siya hahaha pasensya na nagawa pa kitang taga bantay" tinitigan naman niya ko ng seryoso
"Kung para yan sa pag iwas mo kay Toffee pwede mo naman yan gawin ng di umaalis"
"Chase para sakin na din para di na ko ganon mahirapan" nawala yung saya ng mukha niya kanina
"Basta pwede kita puntahan doon oh kaya naman kaming mga kaibigan mo wag mong pababayaan sarili mo umuwi ka agad dito hah" natuwa naman ako na kahit hindi ko sila originally na kaibigan eh nag aaalala sila sakin
"Yes boss ahahaha wag ka ngang madrama diyan" biglang kumalabog yung isang upuan sa likod na nagpabalikwas samin ni Chase
"Pre dahan dahan naman pag upo hahahaha" lumingon lang samin si Toffe at binigyan ako ng malamig na tingin na kinasanayan ko na din
"Hi Toffee pwede ba kita makausap mamaya?" papaalam lang ako baka lang naman pigilan niya ko? Baka lang naman.
"Wala akong oras" malamig niyang tugon
"Never ka namang nag kaoras pag ako usapan eh, kahit saglit lang last na to promise" nginitian ko siya yung ngiti na puno ng pagmamahal ko para sakaniya.
"Sige bahala ka" at agad niyang inubob yung mukha niya da arm chair niya
*bell rings*
Paano ko kaya sisimulan tangina kinakabahan ako pati sa pag papaalam ang lakas ng tama mo sakaniya Mavy.
Natawa na lang ako sa naisip ko.
"Wag mo ng sayangin oras ko" napalingon naman ako kay Toffee kami na lang pala natira da loob ng room
"Ahm gusto ko lang sana magpaalam kas—"
"Kahit wag ka ng magpaalam tsk"
"Pwede bang hayaan mo muna kong magsalita!?" Sinamaan naman niya ko ng tingin
"Gusto kong magpaalam sayo na aalis na ko tulad ng gusto mo. Sa totoo lang di ko talaga alam kung bakit ba sobrang init ng dugo mo sakin noon naiisip ko ay baka the more you hate, the more you love. Kaso narealize ko kung mahal mo diba hindi mo sasaktan, pero nasasaktan kasi ako so hindi mo talaga ako mahal haha alam mo naaawa na ko sa sarili ko eh parang di na akin to oarang iyong iyo ako ng buo sa sobrang pagmamahal ko sayo nakakalimutan ko ng mahalin yung sarili ko pero bakit ngayon ko lang kaya narealize yan no? Haha ang tanga ko pala talaga pero wala naman akong magagawa eh pero Kape sana mahanap mo na yung taong magpapasaya sayo yung hihigitan pa yung kaya kong ibigay. Pero yun lang talaga sorry kasi di ko alam kung bakit mo ba ko kinamumuhian may nagawa ba ko sayo" lumambit yung expresyon ng mga mata niya
"Kung may nagawa man ako sayo siguro di madaling mapatawad kasi sobra eh sobra yung ganti sakin para akong nakapatay kasi yung ganti pag patay din pagpatay sa puso ko pero okay lang kung masaya ka don eh. Di mo na ko makikita uli at kung makita mo man ako iisipin ko na lang na hindi kita kilala kasi sigurado naman ako na yun yung gagawin mo. Siya sige una na ko" pero bago ako umalis lumapit ako sa kaniya at hinalikan siya sa pisngi
"Himala haha di mo ko tinulak, sige bye"
Agad akong umalis ayokong makita nanaman niya kong umiyak kasi sasabihan nanaman niya ko ng mahina ako napaka iyakin ko kasi bakit ba ganon.
Nagsimula akong mag paalam sa lahat pati sa bestfriend ko na iniwan ako para magtago.
Ilang araw na lang kaya ko to.
Lumipas ang ilang araw at dumating ang araw kung kailan ang lipad ko patungong L.A
"Hoy princess ko bakit ka kasi aalis" tingnan mo to lakas mang bully pero iyakin
"Hay nako kuya di mo ko madadaan sa iyak mo hahaha pero mamimiss kita lalo na si ate ash" agad naman niya ko niyakap at tuloy lang ang iyak, alam niyo na kanino ko nagmana hahahaha
"Baby ingat ka palagi dun hah" si mommy din ang drama hay nakooo
"Baby princess bawal muna mag boyfriend!"
"Dad naman kaya nga ako nandon para mag aral at makalimot hindi para mag boyfriend hahaha kayo talaga"
Agad kaming nagbitaw dahil tinawag na yung flight number ko
Im sure na sa susunod na tapak ko sa bandang to iba na ko.
Ill be better and mature enough para maging masaya ng ako lang.
But I still love you Kape sa ngayon di ko alam kailan to mawawala maybe tomorrow? Next week? Next year? I dont know I just hope na I wont regret this.
In time Im sure Ill be happy.
