treetransformatie (af)

ook fijn om jou weer te zien...

als ik bij mijn trainer aankom zie ik dat hij handboeien bij zig heeft. ik begroet hem een hij zecht sorry. voordat ik kan vragen waarvoor voel ik twee handboeien om mijn polsen. waarom? vraag ik hem, vertrouw je me niet meer? dat is het niet echt niet zecht mn trainer geschrokken. wat dan? zeg ik kalm. hij word zenuwachtig. nou ehh dit moet van de leeuwen. ze zijn zwaar geïnteresseerd in je, en doodsbang voor je. ik knik. nu ik van mijn status weet had ik dit al wel verwacht. en dan opeens besef ik dat ik mijn trainer kan vertrouwen. ik glimlach kort maar hem. en hij kijkt me strak aan waarna hij een blik op de hoek werpt. ah dat is een hint, ik kijk ook naar de hoek. er hangt een kamera. tuurlijk joh, ik zou alles even filmen. ergens snap ik het wel, maar het maakt het voor mij wel heel wat ingewikkelder. we lopen in een andere richting dan vroeger. volgens mij lopen we zelfs een rondje. dan komen we aan bij een kamer, een andere dan vroeger. er staat een stapelbed in. ik kijk mijn trainer vragend aan. er zijn net zoals de handboeien een paar dingen verandert, vanaf nu slaap ik bij je in de kamer. het bovenste bed is van jou. ze komen zo ons eten brengen. ik knik. hij gunt me een klein glimlachje, en ik geef er een terug. vervolgens zwaai ik mezelf het bovenste bed op. iets wat ik beter niet had kunnen doen want er verschijnen tralies rond het bed waardoor ik gevangen zit op een bed. apart. dat zag ik dus echt niet aankomen. mijn trainer gaat op een stoel zien en schenkt me een verontschuldigend glimlachje. er komt een tijger binnen met een karretje voor zig. er staat eten en drinken op. de vrouw kijkt naar de grond. mn trainer bedankt haar voor het eten en zonder ook maar te kniken verlaat ze de kamer. mn trainer schuift wat eten tussen de tralies door. wat is er met haar? vraag ik. maar nog voordat ik klaar ben met mn zin zecht mn trainer :eten nu, en daarna slapen. ik wil nog wat zeggen maar hij schreeuwd Nu! en ik pak dan maar een stuk brood.