YARAMIZDA KALSIN

3

MERHABAA!YENİ BÖLÜM İLE KARŞINIZDAYIZ UMARIM BEĞENİRSİNİZ!
MEDYA: TOPRAK
BÖLÜM ŞARKISI: PİNK-PERFECT

İçimdeki umut her geçen gün biraz daha sönüverdi. Şimdi umutsuzum. Ancak umutlu olarak acı çekmeyi umutsuzluğa tercih ederdim. Çünkü şimdi daha çok zorlanıyorum. Hayat bazen nereden vuracağını iyi biliyor. Tercih hakkı sunuyor sana ancak öyle seçenekler var ki acı daima baki kalıyor.
Onu unutmak ya da ihanetini kabuk bağlamayan bir yara olarak kabul edip hayatım boyunca kalbinde taşımak. Ve ben ilk seçeneği tercih ettim. Çünkü onun aşkına umudum yok artık.
Sana ihanet eden birine nasıl umut beslenir ki?
Ama bazen sevgin o kadar ağır basıyor ki kalbin aklını ezip umuda başvuruyor. Çünkü sevgisini ancak bu şekilde yaşatabilir.
Peki ya kalbin de artık o sevgiyi istemiyorsa?
İşte o zaman unutmak ister. Hiç hatırlamamak üzere unutmak...
Daldığım bu düşüncelerden Uras'ın sesi ile koparıldım.

"Kızım yine nereye daldın gittin ya!"

"Ha?Noldu?"

"Yahu anlatsana!Ne aldın? Ne verdin? Ne istiyor bu çocuk?"

Uras arka arkaya sorularını sorarken kafam karışmış bir şekilde yüzüne bakıyordum. Bir an neyden bahsettiğini idrak edememiştim.

"Ne alıp vermesi ya?"

Derin bir nefes aldı. Ellerini havaya kaldırdı ve kendi etrafında döndü. Havaya bakarak konuştuğunda insanların ona bakışlarını aldırmıyordu bile.

"Allah'ım! Kurban olayım söyle bana.Ben bunları hak edecek ne yaptım? Ha! Ha evet o vardı, evet onu da şey etmemek lazım, of onu unutmuşum ya! Ama onu yanlış-"

Laflarını devam edecekken her ne kadar onu orada bırakıp gitmeyi düşünsem de ertesi gün yapacağı çeneyi göz önünde bulundurarak vazgeçtim ve ensesine bir şaplak atıp onu susturdum.

"Ahh! Ne vuruyorsun ya elin ağır demediler mi hiç sana?"

"Hayır ilkim sensin."

"Ben anlamıyorum niye böyle şoylor yopoyorson son bor kozson oz kobor ol bok no bo şomdo hoş mo?"

Artık susması için elimi ağzına kapattığımda konuşmaya devam ediyordu. Bu ne azim yiğidim! Seni tanımak istiyorum! Beni ara!

"Ya sus Allah'ın cezası sus. Sus anlatayım."

Elimi çektiğimde avucuma bulaşan salyasını eteğime silerken o da merakla yüzüme bakıyordu.

"Ya bak şimdi ben yolda yürüyordum-"

Cümleme devam edecekken birden arkadan adımın seslenildiğini duydum. Ah hayır.

"Esila!"

Aşinası olduğum sesle birden donakaldım. Sanki birisi kalbimi avuçları arasına almış parçalamak istercesine sıkıyordu. Sadece sesini duymak bile bana bu kadar ağır gelirken arkamı dönüp yüzüne bakmayacağım apaçık ortadaydı.
Elimle okul eteğimi sıktım.
Acıtırdı bazı hisler. Bazen zamanı geri sarmak, o en can alıcı noktada durdurmak isterdiniz.
Bu bazen evlendiğiniz gün,

Bazen hayatınızın aşk ile tanıştığınız gün,

Bazen mezuniyetiniz olabilirdi.