Bazen yok olmak ister. insan.Yaşadıklarından yorulduğundan,ya da hiç yaşayamadığından.Anıları bir bir gözlerinde canlanırken yok olmak ister.Uçup gitmek ister adeta.Yalnızlığa doğru kanat çırparken yalnızca kalbinin sesini dinlemek başka hiçbir şeyi duymamak ister.
Kalbiyle beyni arasındaki tezatlığı özler çoğu zaman.Kalbini yalnızca vücuduna kanı dağıtmak için kullandığından unutur.Bir gece yüzünü yastığına gömüp ağladığı sırada hatırlar.Bir gün kalbi çarptığı sırada,gökyüzündeki kuşlar bir farklı cıvıldadığında hatırlar.En çok da hasret duyarken hatırlar kalbini.
Kimi de hatırlamaz çoğu zaman...Yok olup gittikten sonra fark etse de değiştiremeyeceği gerçeklerin altında bir daha yok olur.Ve karanlıkta kaybolurken sevgiye kurumuş dudaklarından dökülüverir sözcükler:
"Yok olmayı istemektir kalbi öldüren."
