Irresistible Kiss

Part I

Namangha si Keshia sa ganda ng tanawing sumalubong sa kanya sa isla. It was breathtakingly beautiful. The crystal clear water keep on enticing her to take a dip. Hindi siya nagsisisi na pumunta sa lugar na ito. This island has so much beauty to boast. There's no doubt this is the island that everyone wants to atleast visit once in their lifetime.

Akala niya iyong mga larawan ng lugar na ito na nakita niya sa internet ay overly edited lang pero hindi pala. Nakakamangha ang ganda nito. Ang tubig na malaasul ang kulay ay parang laging nag.aanyaya na sisirihin iyon. Ang pinong buhangin at may kahabaang dalampasigan na animoy boracay sa puti ngunit kunti lang ang mga turista at walang mga bar at mga nagtitinda ng kung anu-ano sa gilid ay lalong nagbibigay ganda sa buong isla.

She felt a bit relief. Matagal-tagal na rin siyang hindi nakapasyal sa ganitong lugar. Buhay lungsod lang siya lagi. That was before he broke her heart. Yes that bastard broke her heart without bidding goodbye. Since then she felt numb and lifeless.

The pangs of pain started to engulp her heart as she remenisced how he exerted effort to make her fall for him and then suddenly he stopped contacting her after telling her that she deserved someone better. That was so lame excuse. Pinilit ito ni Keshia na sabihin kung ano ang dahilan ng pagkakaganyan nito at kung ano ang nagawa niyang kasalanan dito ngunit he stopped communicating her.

It shattered her world. She couldn't imagine her life without him. He made him her world that she forgot to live hers .

The wound in her heart were still as fresh as newly stripped skin in her body as she recalled how he easily dumped her. She hated him. She hated him for making her world like a fairytale. She hated him for making her fell in love with him. He better told her he didn't love her and left or told her that he found someone new. That way, perhaps, madali niya itong makalimutan. Pero hindi sa ganitong paraan na ni hindi niya alam kung ano ba talaga ang pagkakamaling nagawa niya rito o anong problema nito at basta nalang siya iniwan. Ni hindi pala niya alam ang address nito sa bahay at ni minsan ay hindi siya nito dinala sa bahay nito at ipakilala sa pamilya nito. Kadalasay ito ang pumupunta sa bahay nila o kayay sa labas sila magkikita at sa opisina. Halos mag-aanim na buwan na simula ng nawala ito. Sinubukan niyang hanapin ito pero kalaunay sumuko rin siya. Paano ba niya mahahanap ang taong ayaw magpakita. Siguro hindi talaga siya minahal ng lalaking iyon. Kaya heto siya ngayon nagbabakasyon sa isang napakagandang isla na kung saan kakalimutan na niya ang lahat tungkol sa dating nobyo. She deserves to be happy even if it means being single. Bata pa naman siya at ayaw pa niyang mag-entertain ng ibang mangliligaw.

Men were the same. They just want to come into her life para paibigan siya tapos sasaktan.

"Hey stop it babe." The noise cut her nostalgia and misery as she saw a woman of about mid fifty's giggled as the man of the same age splashing water on her face. "What a lovely couple"she whispered. She envied them.

Okay she admit that not all men are the same, it's just that, no one was meant for her. Nalungkot na naman siya. Akala pa naman niya natagpuan na niya ang lalaking nasa pangarap niya. Gwapo din naman ang dati niyang nobyo at napakafriendly nito sa lahat. Mukhang chickboy kaya hindi niya pinapansin ito dahil ayaw niya sa mga lalaking ganon. Pero ng mag-umpisa itong manligaw sa kanya at nakilala niya ay mabait pala ito. Palakaibigan lang talaga at mukhang chickboy lang. Kaya ayon nahulog siya sa patibong nito at napaibig siya.

Next time she need to guard my heart. She wouldn't let anybody hurt her again. Neverrr...... sa isip niya.

Her eyes were slowly shutting down. As if felt so exhausted in her entire life.

------

Nagising siya sa mainit na sikat ng araw na dumadampi sa balat niya. Nakatulog pala siya sa hinihigaan niyang tuwalya na nakalagay sa may buhangin. Maaga siya doon para manood ng pagsikat ng araw. Hindi niya namalayan na naidlip pala siya at hindi niya tuloy napanood ang magandang sunrise.

Mabilis siyang tumayo at tinakbo ang puno ng kahoy sa malapitan para sumilong. Inilatag niya ang kanyang dalang tuwalya sa buhangin at umupo roon.

"Damn where's my sunscreen." She murmured while fidgetting inside her bag. Much to her dismay hindi niya nakita ang sunscreen na hinahanap niya. "Shit" She cussed herself.

Why in the world she forgot to bring that? Hindi siya dapat masyadong mangitim lalo na't magkaroon ng sunburn. Aside from it will make her skin itchy and looks so disgusting, she was on a sick leave. Yes,she informed the deployment via text that she is sick. They told her to submit medical certificate upon return and that's her problem later. Sa ngayon magpakasaya na muna siya.

"Lord what should I do?" She acted like a hopeless person in a hopeless situation. She closed her eyes as if fervently praying for a miracle.

She's startled when she felt something landed on her lap. Bigla niyang binuksan ang kanyang mata at nakita niya ang sunscreen. Di siya makapaniwala sa nakita. Namilog ang mata niya at biglang tumingala sa langit at nagpasalamat.

"Thank you Lord." Sambit nito at tuwang tuwa na nag-umpisang magpahid ng sunscreen sa kanyang balat.

Then someone's loud laugh startled her. Akala niya nag-iisa lang siya sa parteng iyon ng isla but she's so wrong. There's a greek god looking man lying in the sand with beach towel on his back.

"Hi" he said while smiling at her flippantly.
"Hello" She replied sheepishly.

Napapahiya naman siya sa inakto. Siguradong nakita siya nitong parang lukaret na nagsasalita. Oh no, sa kanya kaya galing ang sunscreen? Nakakahiya talaga.

Biglang tumayo si Kreshia at dali daling nilisan ang lugar na iyon.

Thanks for reading!❤