GİZLİ NUMARA ||Texting

0.6

UZAY'IN GÖZÜNDEN:

 "Matematik'ten bu sefer cidden kalacağım... Hem de sağlam kalacağım... Bu sefer sıçtım bak."

 Kafamın içinde binbir türlü düşünce gezerken, Melisa ile koridorda ilerliyordum. Sabah olanlardan dolayı sinirim her ne kadar bozuk olsa da, çevreme bunu belli etmemeye çalışmak aşırı derecede zordu. 

 Muhtemelen, 'V Hanım' ile konuşmasaydım 10. soruyu da yanlış yapacaktım. Çünkü, onun uyarısının üstüne kitabın kısa bir bölümünü okuyabilmiştim sadece.

 Melisa, defterine göz gezdirirken bana kötü bakışlar atıyordu. Bunun nedenini biliyordum; ona bir ara kendi sınav kağıdıma 'Melisa Öztürk' yazacağımı, onun da 'Uzay Baran' yazmasını söylemiştim fakat böyle bir şey nihayetinde gerçekleşmedi.

 Sınıfa geri döndüğümde, sıramın üstüne yapıştırılmış sarı post-it'i fark ettim. Yazan kişinin el yazısı, herkesi kıskandıracak derecede güzeldi.

 Notu heyecanla okumaya başladım,

"Sana sadece mesaj yazarak ulaşacağımı mı düşündün? Bak, korkak değilim. İstersem karşına bile çıkabilirim ama bunu zaten zamanı geldiğinde gerçekleştireceğim.

 Tek sorun, adımı bilmemen ise; söylüyorum; Vera. Adım Vera. Sana adımı böyle bir şekilde söyleyeceğimi tahmin etmezdim. Seni kaybetmekten korktuğum için adımı söylediğimi falan zannediyorsan, artık sıkıldım, sadece bunu bil.

  Hiç içime çekmemiş olsam da, kokun tüm çiçekleri kıskandıracak cinsten. Benim için, gülümser misin? Çünkü o, hepsine bedel. (kaşarlara da.)"

-V Hanım

 Etrafımdaki kaşarlara aldırmadan, koskocaman ve yanağımda çukurlar oluşacak şekilde gülümsedim. Çünkü, istesem ya da istemesem de o beni görürdü. Görmek zorundaydı.