udowodniłeś, że nie należy się bać,
gdy uciekaliśmy przed strażą miejską,
nie zawahałam się ani chwili,
choć to ja zwykle jestem beksą
dzięki tobie poczułam się znów jak małe dziecko,
dałeś mi fory,
biegnąc na Mazowiecką
pokazałeś, że świata nie należy brać na poważnie,
gdy rozdawaliśmy darmowe uściski na starym mieście
uśmiechnąłeś się pod nosem,
jak z zazdrości wbijałam paznokcie
w dłoń do krwi,
bo zawiesiłeś wzrok na tej blondynce kiedy przytrzymałeś jej drzwi
a kiedy mogłeś pokazać wreszcie,
kim dla ciebie jestem
roześmiałeś się niezręcznie, przypominając sobie, że musisz załatwić kilka spraw,
przecież to takie konieczne
podrapałeś się po karku rzucając kilka słów na wiatr,
wspomniałeś coś o tym,
że zadzwonisz do mnie kiedy będziesz miał wolny czas
nie zadzwoniłeś
