The American dream

Hoofdstuk 2

Ik kom op school aan en ik hoor de eerste bel al. Ik zet gehaast mijn fiets in de overvolle fietsenstalling en haast me naar binnen. Ik prop snel mijn jas in mijn te kleine kluisje en haal mijn boeken eruit voor de eerste twee lessen, Nederlands en Duits. Als ik voor de deur van het lokaal sta en die net open wil doen gaat de bel. ‘’Je hebt voor deze ene keer geluk Katy,’’ zegt mijn lerares Nederlands en ze wenkt dat ik naar binnen mag komen. Ik loop naar mijn plek en plof naast Joyce neer. ‘’Heb je net de marathon gelopen ofzo?’’ Blijkbaar was dat grappig, want de kinderen die dat hoorde beginnen allemaal te lachen. Ik zucht geërgerd en pak mijn spullen op tafel.

De bel gaat en iedereen pakt zijn spullen. Wat was dit een saaie les, zoals gewoonlijk. We lopen met de groep naar het lokaal waar we Duits hebben en wachten op de lerares. ‘’Heey buitenlander! Had jij je weer verslapen door het tijdsverschil?’’ Ik draai me om waar het vandaag kwam en zoals ik al had verwacht was het Jason. Hij denkt dat hij alles is, omdat hij nieuw is dit jaar en hij wilt populair doen wat hij dus totaal niet is. ‘’Negeer het,’’ zegt Joyce tegen me en ik draai me weer om.

Joyce is al heel lang mijn beste vriendin. We doen alles samen en kunnen alles bij elkaar kwijt. Ze is iets langer dan mij en heeft blond haar met blauwe ogen. Joyce is in veel opzichten het typische meisje. Ze ziet er altijd leuk uit en elke jongen die voorbij komt beoordeeld ze dan ook helemaal. Qua jongens hebben we allebei totaal verschillende smaken en dat maakt het beoordelen nog grappiger natuurlijk. ‘’Slome buitenlander, loop eens door joh!’’ Ik draai me weer terug om naar Jason en kijk hem kwaad aan. Ik snap niet waarom hij altijd zo lastig moet doen. ‘’Houdt toch voor één keer je mond man. Ik kan beter Nederlands dan jij,’’ zeg ik en probeer mijn woede in te houden. Op een dag hoop ik echt nog hem heel hard in zijn gezicht te slaan. Dan wel buiten school, want ik heb geen zin om geschorst te worden. ‘’Wil je vechten kleine? Na school om kwart over 3 bij het winkelcentrum.’’ Ik kijk hem aan alsof hij niet helemaal wijs is. Ik trek een wenkbrauw op en draai me om, ik ga me echt niet tot zijn niveau verlagen.

Als de les Duits eindelijk afgelopen is, is het pauze. Ik loop met Joyce naar de kluisjes en verwissel mijn boeken voor de drie andere vakken die ik na de pauze heb. Ik pak mijn drinken en een boterham en loop naar de kantine. Daar zit Joyce al aan tafel met Lynn, Romy en Daniëlle. Ik loop naar ze toe en laat mezelf op de stoel zakken die nog vrij is. We zitten wat over van alles en nog wat te praten tot dat ik opeens mijn naam hoor. Ik draai me om en al snel zie ik waar het vandaan kwam. Jason en zijn vrienden zijn weer bezig hoor. Die kennen ook echt niet van ophouden. ‘’Oh Katy! Kom eens naar ons toe? We missen je,’’ zegt Jason overdreven door heel de kantine. Ik probeer het te negeren en stop het laatste stukje boterham in mijn mond en drink wat. Opeens voel ik een hand op mijn schouder en ik draai me verschrikt om. Ik kijk recht in de donkerbruine ogen van Jason. ‘’Wat moet je toch van me?’’ Ik kijk hem doordringend aan en ik hoop dat hij snel weggaat. ‘’Helemaal niets hoor, schat.’’ Ik kijk hem vol afschuw aan, hoe hij schat zei zorgt voor kippenvel. ‘’Wil je met mij mee naar het eindfeest vrijdag?’’ Ik geloof mijn oren niet, zei hij dat serieus zonder blikken of blozen? ‘’Nee dankje, ik ga niet,’’ zeg ik bot en haal zijn hand van mijn schouder en ik draai me om. Ik stop mijn spullen in mijn tas en sta op, de bel gaat binnen nu en een minuut. ‘’Daar krijg je spijt van,’’ sist Jason nog in mijn oor voordat hij wegloopt met zijn groep. De bel gaat en ik loop met Joyce, Lynn, Romy en Daniëlle naar de volgende les.

Het is eindelijk tien voor drie, deze maandag ook weer overleefd. ‘’Ga je met ons mee naar de stad?’’ Ik draai me om en kijk naar Romy en Daniëlle. ‘’Nee sorry, ik heb aan mijn moeder beloofd om gelijk uit school naar huis te gaan. Vanavond komen er wat zakenmensen van mijn vader zijn werk en ik moet helpen met een heel diner voor te bereiden met mijn moeder,’’ zeg ik teleurgesteld. ‘’Ik ga wel een andere keer mee, oke?’’ ‘’Jammer. We zien je morgen!’’ En voor ik het weet zijn Romy en Daniëlle weg. Ik pak de spullen waar ik huiswerk voor heb en de rest laat ik in mijn kluisje. Ik doe mijn jas aan en wacht op Joyce. Samen lopen we naar de fietsenstalling en fietsen naar huis. ‘’Doei Katy! Tot morgen op school!’’ ‘’Bye Joyce.’’ Het laatste stukje fiets ik altijd alleen en zet zachtjes mijn muziek op. Voor ik het weet fiets ik alweer mijn straat in en zet de muziek weer uit. Ik zet mijn fiets in de garage en loop naar binnen. ‘’Ik ben er weer!’’ Geen reactie. Dan zal mijn moeder vast nog boodschappen aan het doen zijn. Ik loop met mijn tas naar boven en ga aan mijn bureau snel mijn huiswerk maken. Daar heb ik de rest van de middag en avond vast geen tijd meer voor.

Ik sta nu alweer een uur met mijn moeder in de keuken. Ze heeft zoals altijd stress als er belangrijke mensen komen en ze wilt alles perfect hebben. Ik zeg niets, want één verkeerd woord en ik krijg een preek van hier tot Tokio. Als eindelijk alles af is loop ik naar boven. Ik neem een snelle douche en sta dan voor mijn kast met een handdoek om mijn lichaam. ‘’Zusje! Welke stropdas past er beter bij? Deze donkerblauwe of de zwarte?’’ Ik schrik me dood als mijn broer opeens mijn kamer binnenkomt. ‘’Gast, ik had naakt kunnen zijn,’’ zeg ik half in shock en bekijk dan de twee stropdassen. ‘’Ja, ja. Welke moet ik doen? Ik krijg stress van pa en ma.’’ Ik zucht en wijs de donkerblauwe aan. ‘’Bedankt kleine.’’ En Jake is net zo snel weg als dat hij gekomen was. Ik sta nog altijd voor mijn kast. Ik haat het als ik nette kleren aan moet doen. Mij zul je eigenlijk nooit in een jurkje of rokje lopen. Uiteindelijk pak ik maar een zwart jurkje dat strak zit bij mijn bovenlichaam en vanaf mijn heupen een beetje wijder loopt. Ik doe zwarte hakken eronder aan en mijn haar laat ik los over mijn schouders hangen en ik doe wat mascara en lipglos op. Precies als ik klaar ben, gaat de bel. Ik loop mijn kamer uit en zie twee mannen in pak het huis binnen komen. Ik loop de trap af en stel mezelf voor aan de mannen. Niet veel later zitten we allemaal aan het diner dat mijn moeder en ik gemaakt hebben.

De mannen zijn eindelijk weg en ik lig nu op mijn bed in een joggingbroek en een oversized T-shirt. Ik zit wat op whatsapp in een groepsgesprek met Joyce, Daniëlle, Romy en Lynn en we praten zoals gewoonlijk over van alles en nog wat. Opeens zie ik een foto van mijn broer van vandaag en ik vraag me af hoe Joyce daar aan komt. Joyce: Wie is deze hottie? Romy: Oh wauw! Ik heb geen idee! Ik: Meiden, dat is mijn broer! Die hebben jullie al zo vaak gezien ;O Joyce: Nee, meen je die ;O Wauw hij is zoo knap! Ik moet lachen om Joyce en zoek even de foto op die mijn moeder had gemaakt vandaag van mij en Jake. Als ik hem heb gevonden stuur ik die in het groepsgesprek. Daniëlle: Wow, jullie lijken wel veel op elkaar! Joyce: Wat zie je er leuk uit Kat! Je moet echt vaker een jurkje aan. En kan jij op hakken lopen?! Ik: Haha echt niet! Never zul je mij vrijwillig in een jurk zien! Lynn: Als ik jullie niet zou kennen zou ik haast denken dat hij je vriendje is. Zo gaat het gesprek nog even door en voor ik het weet is het alweer half 1 en ik moet er om half 7 alweer uit. Ik wens iedereen een fijne nacht en leg mijn mobiel dan weg en voor ik het weet val ik in een diepe slaap.