♥Doki Doki Literature Club

•~Karakter Dosyaları~• {💜☕🔪Yuri🔪☕💜}

Reddit'te Warchamp ve Mithost adlı iki insan karakter dosyalarını incelemeye başladılar ve buldukları şeyler çok heyecanlandırıcı. Hemen en küçük dosya olan Yuri'nin dosyasından başlamak istiyorum çünkü en uzun o sürecek.

Eğer Yuri'nin dosyasını not defteri benzeri bir uygulamada açarsanız göreceğiniz tek şey rastgele harfler ve sayılar olacak. Bu şeyler base64 diliyle yazılmış yazılar. Eğer bunu bir siteden çevirirsek Dan Salvato tarafından yazılmış bir kurgu buluyoruz. Bir çeşit easter egg. Diğer karakterlerin dosyalarına bakacak olursak hiçbir şey.

Türkçe:

Eğer bu notu üstünde kalp olan ufak tahta bir kutunun içinde bulduysan, o zaman
*tebrikler!* Sen büyük ihtimalle bunu okuyan ilk insansın. Bunu kimseyle paylaşmayı planlamıyordum, ama bir sebepten dışarıda birinin, tamamen bir yabancının, bu nota rastlayıp benim hikayemi okuyacak olması heyecan verici. Asla tanışmayacağım biri, benimle böyle bir kişisel bağ paylaşıyor. Birimizin ölebilecek olması — belki yarın kadar yakın — ve diğerimizin bundan haberinin bile olmayacak olması beni büyülüyor. Benim tüm hayatım bu notun içinde, ve ben senin hatıralarının beni taşıdığı kadar yaşayacağım. Bunu yazarken, bunun seni etkileyek mi sinirlendirecek mi merak ediyorum. Çok heyecanlı.

Eğer hikayem biraz düzensizse özür dilerim, ama aklımda taze iken bitirmek istedim. Önce, sana biraz kendimden bahsedeceğim. Ben üniversite birinci sınıf bir kızım ve, standartlara göre, bu noktaya kadar sıradan bir hayat yaşadım. İyi öğretmelerle terbiye edilmiş orta seviye üstü bir okulda büyüdüm. Ortaokulda ve biraz da lisede izledim, ve iki erkek arkadaşım oldu. Şimdi, mesleki terapide bir kariyer için çalışıyorum, çünkü alanın az değerlendirilmiş olduğunu ve insanlara yardım etmenin muazzam hissettirdiğini düşünüyorum.

Sana bu bilgiyi veriyorum çünkü eğer birini öldürmek istiyorsan kafadan hasta ve ya sinir kontrol sorunlusu olduğunla ilgili yanlış bir kanı var. Ama, benim bu kategorilerden birine girmediğim gayet açık. Cinayet vakalarında birinin sinir gibi duyguların kontrolünü kaybettiği baskın bir yer olduğu doğru. Ama bu insanlar sadece kışkırtma altında, tekil bir patlamada ya da yavaş yanan felaketlerde öldürürler. Bu insanlar öldürürler çünkü o kısa an içinde, özel bir kişi tarafından, özel bir nedenle, zarar görmek ya da öldürülmek isterler.

Bahsettiğim şey ise özel bir neden olmaksızın, belki sadece nasıl olduğunu görmek için birini öldürmeyi istemek. Hiç böyle oldun mu? Başkalarının nasıl düşündüğünü bilmeyi istemezdim çünkü bu hakkında konuştuğum bir şey değil. Ama çocukluğumdan beri birini öldürmenin nasıl olduğunu merak etmiştim. Belirli birini öldürmek değil, rastgele bir kişiyi. Eğer aklıma sokarsam, herkese yaklaşabilirim, ve bu dünyadan beş dakika içinde tamamen yok olabilecek olmaları beni daima büyüledi.

Ama bunu asla bazı sebepler için yapmadım. İlk olarak, hayatımın çoğu zamanı için bunu yakalanmadan yapmam imkansızdı. Ehliyetimi bile birkaç yıl önce aldım, buna rağmen, hazırlıklar çok fazla zaman alacaktı, kesinlikle şüphe uyandıracaktı. Üniversiteye başladığımda bunun artık bir engel olmadığını anlamaya başladım.

Diğer sebebi ise çok fazla insana zarar vermekten korkmamdı. Burayı okurken bunun ne kadar iki yüzlüce göründüğüne gülebilirsin. Ama açıklamama izin ver:Umursamak için fazla ölüyse neden birini öldürmek hakkında kötü hissedeyim? Sana üzülmek için kimim? Aksine, bu sorumlusu olmak istemediğim şeyi yaşamanın kederi. Bu yüzünden, öldürmek için uygun bi insan bulmanın çok fazla araştırma gerektireceğini biliyordum, ve asla bunun için varlığım olmadı yani -- tekrar, üniversiteye başlayana kadar

Ve şimdi, bunu deneyimledim, sonunda baya rahatlatıcı olduğunu söylemem gerek. Tekrar denemek isteyeceğim bir şey? Büyük ihtimalle değil, merakım çoktan yatıştı. İkinci seferinde aynı olmayacaktır.