Kanatlarımın Altında

104 4 1
                                    

Onun tek hatırlayabildiği verandada oturmuş bir ileri bir geri sallanan saçları önüne düşmüş çamurlu kıyafetlerin içindeki yaşlı annesiydi.Çok güzel  bir kadındı sarı uzun lüle lüle saçları vardı yemyeşil gözlerinden yaşama sevinci akardı,pek uzun boylu değildi incecik bir beli vardı.Genç bir kızken bir sevdiği vardı birbirleri için yaratılmış gibiydiler ama kasabaları küçük bir yerdi ve onların gizlice kaçıp buluştuklarını bu masum buluşmalarını dedikodularla çirkin bir yalana dönüştürdü,birbirlerine yazdıkları aşk mektuplarını,birbirlerine uzaktan bakışmalarını hepsini öğrendiler,acımadılar onlara ayırdılar onlar da yanlış bir şey yaptılar kaçtılar.Dağlarda geçen o zorlu bir haftadan sonra artık öfkeleri yatışmış sandıkları ailelerinin yanına dönmeye karar vermişlerdi. Büyükbirtepedenaşağıinerken annesişöyledemişti:                                                                                                                                               -Hasan'ım bizi affetmişler midir? Hasan o herşeyden çok sevdiği sevgilisinin hüzünlü gözlerine bakarak yalan söyledi.                                                                                                                                                   -Tabi, affetmişlerdir.Gör bak hele bir köye varalım seni babangilden istiycem sonra o hep istediğin düğünü yapıcam sen üzülme canım.                                                                                                                          Her şey geçti sanmışlardı gece de bastırmıştı bir mağara buldular ve kıvrılıp yattılar.Birbirlerine sarılıp uyumaya başlamışllardı ki bir az sonra bir el silah sesi duydular bu ses onları birbirinden ayırmıştı.Hasan vurulmuştu,Meryem bir çığlık kopardı ama kadıncağızın feryadı daha bitmemişken mağaraya sarhoş olduğu belli olan beş tane adam girdi.Sürükleye sürükleye çıkardılar dışarı.Meryem hıçkıra hıçkıra ağlıyordu onu tutan adamların kollarını ısırıyor direniyordu bir ara kurtulmuş ormanın içine kaçıp gözden kaybolmuştu ki adamlar onu saklandığı ağaçtan indirdiler,kadıncağızın başına gelecekler gelmişti Hasanını düşünüyordu bayılmadan önce.Adamlar işlerini bitirip gittiklerinde kadıncağızı kaderine terkedip gittiler.Meryem doğrulup  canına kıymak için uçurumun kenarına kladar sürükledi kendini ama oradaki tek ev olan oduncunun evinden bir adam çıkıp kapıya kadıncağız kurtardı.iyi biriydi bu oduncu ama aklında biraz vardı babasına götürdü kadını anladı durumu hemen babası ve gerken yaptı önce onu iyileştirdi sonrada bu garibi oğluyla evlendirdi  ama kadıncağız asla eskisi gibi olamadı yaşadıklarının şoku onu aklıdan etmişti.

son hikayeHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin