SINAV

3.Bölüm

Bahar , herzamanki gibi ders çalışarak sabahlamıştı.Geceden kurduğu masa saati çalıyordu.Evleri iki katlı olduğu için güneşin doğuşunu karşı yamaçlardan görebiliyordu.Geriye doğru kollarını uzatarak genleşiyor  bir yandan esnemekten ağzı ayrılıyordu.

Gün doğumu yine büyük ihtişamlı görüntüsüyle görenleri cezbetmeye yetiyor ve artıyordu
göz kamaştırıcı ışığıyla adeta insanı büyülüyor.Sarı turuncu kızıl renkleri güne merhaba diyordu.

Sabaha kadar masada iki büklüm  oturmaktan beli ağrımıştı.Halsiz, yorgun,uykusuz hissediyordu.Fakat güçlü olmak zorundaydı.
Kalkıp kahvaltı hazırlaması gerekiyordu.Annesi her zaman ki gibi hasta yatıyordu.Annesinin ilaç vaktini geçirmemesi zamanında ilaçlarını alması gerekiyordu.Kardeşleri okula gidecekti.
Oturduğu sandalyeden hemen doğruldu.Mutfağa gidip ocağın üstüne çay suyu koydu. Lavaboya gidip elini yüzünü yıkadı.
Kardeşlerine seslendi.
"Banuu!Buuraak! Haydi okula geç kalacaksınız."
Banu:
"Abla yaaa ,offf yaa"
Burak:
"Bir beş dakka da uyuyacağım sen git ben kalkarım."
"Burak olmaz hemen kalk"
"Offf abllaaa git başımdan"

Burak'ın uykusu  çok ağırdır.Bağırır tersler.Benim pes etmeyeceğimi bildiği için eli kolu mahkum kalkıverir.
Tuzsuz helva gibi kalkarlar.Surat beş karış.Ayakta uyuyarak,sallana sallana...

Babam işe çok erken saatte gidiyor.Gidişini bazen görürüm bazen de göremem.Evde kahvaltıyı bazen hazırlattırır bazen de dışardan simit poğaça geçiştirir.

Kardeşlerim lavaboya gittiler.Ben ,kaynayan çaydinlıga iki kaşık çay atıp çayı demledim.

Kahvaltıya hep beraber oturduk.Annem her sabah olduğu gibi beni dua yağmuruna tutdu.
"Allah işini gücünü rast getirsin.Allah zihin açıklığı versin.Allah dileğini versin."
"Amin,inşallah anneciğim"
 
Allah'tan dileğim okuyup Doktor olmaktı.Bunun için çok çalışmam gerekiyordu.Puanı yüksekti.Ankara'nın puanını  tutturmam gerekiyordu.Ailem beni başka şehire gönderemezdi okutmak için.Benimle de evlerini bırakıp gelemezlerdi.Maddi durumları el vermezdi.Hem de kardeşlerimin okulu vardı.Okullarından ayrılıp yeni bir okula gitmek istemezlerdi.Her birinin arkadaşları dostları vardı.Babam da işten dolayı ayrılamazdı.

Ne yapıp ne edip Ankara'yı kazanmalıydım.Çok zor olacaktı.Umarım hayal kırıklığı yaşamam.Çünkü kazanamazsam babam kocaya verecekti.Zaten pek anlaşamıyoruz.Neyi varsa yoksa Banu ve Burak.Ben babam için hiçbir anlam ifade etmiyorum.

Allah yüzüme bakar da kazanırım.
Yoksa geleceğim bir çıra gibi yanacak.

Annem gibi olmak istemiyorum.Kadıncağız ömrünü tüketti bizler için.Babam getirirse yiyor,getirirse giyiyor,velhasıl kelam babamın eline bakıyordu.
Babam bakmazsa Allah muhafaza kalbi de var,sonunu düşünmek dahi istemiyorum.

Neyse köyü düşünmek yok.Tüm olumsuz düşüncelerden kendimi uzak tutmalıyım.Annem ve kendim için bu üniversiteyi kazanmalıyım.Yan gelip yatamam.Bu sene lise son sınıfım ve şunun şurasında sınava altı ay kaldı.Durumu olanlar dersaneye gidip açığını kapatıyor.
Benim öyle bir lüksüm yok
Ne yapalım her dersaneye giden tıp fakültesi kazanacak diye bir kural mı var? Yok mu sanki dersanesiz kazanan.Ben neden onlardan olmayayım.

Biraz daha oyalanırsam okula geç kalacağım.Kardeşlerim çoktan çıkıp gittiler.Hemen mutfağa girdim anneme bir bardak su getirdim ilaçlarını alması için.

"Annem! İlacını getirdim.Suyu sehbanın üzerine ,ilacını da suyun yanına bırakıyorum.
Okula geç kalacağım anne.Benim çıkmam gerek.Haydi Allah'aısmarladık anne.Kendine dikkat et."

Annem:
"Allah senden razı olsun kızım.Allah dileğini versin sana..."
Annemin hayır dualarını da aldıktan sonra evden ayrıldım.

Canım annem, Allah'a emanet ol.
Allah seni başımızdan eksik etmesin.Allah,seni bize bağışlasın.Bizlere nefesin yeter,diye içimden dua ettim, ta ki okuldan içeriye girene kadar.

Dışarıda kimse kalmamış,herkes okula girmiş.Koşa koşa merdivenlerden çıkıp sınıfın kapısının önüne vardımTam elimi kapının koluna yaklaştırdım ki ,arkamdan bir ses:
"Bahar, bekle,girme!"
Kapını kulpundan elimi geri çektim.
Dönüp baktığımda Aysel sesleniyordu.
Yanıma yaklaştı.