Saatler birbirini kovalamıştı.Nefise ve Muzaffer için bitmek bilmeyen gece sonunda sabaha kavuşmuştu.
Muzaffer kahvaltı yapmıştı.Şirkete gitmek için evden çıkar.
Nefise çocuklar için kahvaltı hazırlamış uyanmalarını bekliyordu.Cemre odadan çıkar ve annesinin yanına gelir.
C:Günaydın anne🙂
N:Günaydın kızım 😐
C:Anne sen iyi görünmüyorsun.Gece uyumadın mı sen?
N:Boşver kızım sen beni hadi kahvaltını yap sen.
Emre mutfağa gelir.
E:Herkese günaydın.
N:Günaydın.
C:Günaydın.
Hep birlikte kahvaltı yaparlar.
C:Anne sen iyi değilsin istersen ben bugün işe gitmim sen yalnız kalma.
N:Yok kızım ben iyiyim.
E:Sen git Cemre ben annemin yanındayım.Onu yalnız bırakmam.
C:Sen işe...
E:Yok izin aldım bir kaç gün evdeyim.O adam bakalım gelebilecek mi?
C:Emre...
E:Ne..gelemeyecek iki gün sonrada sıkıldım diyip terkedecek görürsün.
Cemre ayağa kalkar.
C:Seni daha fazla çekemem Emre sıktın artık yaaa.
Neyse anne ben gidiyorum.
N:Kolay gelsin kızım.
Nefise ayağa kalkar.
C:Sen rahatsız olma anne ben giderim.
N:Ben odama gidiyorum kızım.
E:Anne daha kahvaltı yapmadın.
N:Yemeyeceğim aç değilim sen yap kahvaltını.
Nefise odasına çekildi.
Muzaffer toplantıdan çıkmıştır.Nefise'nin durumunu merak eder.Hemen Nefise'yi arar.Nefise Muzaffer'in aradığını görünce hemen telefonu açar ve sessiz bir şekilde konuşur.
N:Muzaffer.
M:Canım seni merak ettim.
N:Ben iyiyim Muzaffer.
M:Seni görmek istiyorum Nefise.
N:Emre evde Muzaffer.
M:İşe gitmeyecek mi?
N:İzin almış gitmeyecekmiş.
M:Anladım...
N:Ben özür dilerim Muzaffer.
M:Hayır hayır Nefise senin hiçbir suçun yok.Lütfen benim için dahi olsa sakın üzülme.Herşey yoluna girecek bana güven.
