Braveheart Series 8 Harmon Abreira (Masquerading Cynic) COMPLETED

6. The Teasing Cynic

Malakas na busina ang gumulantang kay Sarah. Napaatras siyang bigla sa ginagawang pagtawid. Sandaling nawala sa isip niya na nasa gitna siya ng kalsada.

Kay bilis ng kabog ng dibdib niya nang magawa niyang makatawid. Kamuntik na siyang madisgrasya dahil nahulog na naman siya sa malalim na pag-iisip. Bahagyang nawala ang kaba niya nang pumasok siya sa kanyang klase.

Habang nakaharap sa kanyang mga estudyante sinikap niyang mag-concentrate sa pagtuturo. Kulang na lang na hilahin niya ang oras para matapos na ang klase at makauwi na siya.

Pagsapit ng uwian ay nilapitan siya ni Pal. “You look bothered. May problema ka ba?” anito.

“Wala,” kaila niya. “I’m okay.”

“Ihahatid na kita.”

“Pal,” babala niya rito.

“Pero hindi ako mapapalagay nang ganyan ka. Sige na naman, o, pumayag ka nang ihatid kita kahit ngayon lang.”

“Salamat sa pagmamalasakit mo—”

“Are you ready?” biglang singit ng tinig ni Harmon.

Kamuntik na siyang mapatalon sa pagkagulat. Ilang dipa marahil ang layo nito sa kanila ni Pal ngunit ang boses nito ay parang napakalapit. Parang may mga galamay iyon na agad humatak sa kanya at inilayo siya sa lahat ng impluwensiya maliban lang dito.

“Tayo na kung ready ka na,” sabi nitong tinanguan lang si Pal. “Kanina pa ako tumatawag sa iyo pero patay ang cellphone mo,” dagdag pang sabi ni Harmon sa tono na naninita.

“I’m sorry, inio-off ko kasi iyon kapag nasa klase ako. Hindi ko lang nai-on uli.”

“Sana inilagay mo na lang sa silent mode at hindi mo pinatay. Mabuti na lang, maayos na ngayon si Chesie. Nataranta nang husto sa kanya kanina si Ging kaya dinala ko na sa doktor.”

Hindik na napamata siya rito. “Ano’ng nangyari sa anak ko?”

“Ayaw tumahan kanina. Halos hindi na makahinga sa kakaiyak ang bata kaya lumipat ako sa inyo. At si Ging, subok nang subok na makontak ka pero hindi ka nga makontak. Kaya nagdesisyon na ako na dalhin na lang sa ospital si Chesie.”

“Ano’ng sabi ng doktor? Ano raw ang problema kay Chesie?”

“Colic lang daw. Pinadapa lang si Chesie n’ong pedia at mayamaya lang, tumahan na ang bata. Kaya huwag ka nang mag-worry, okay na siya.”

“Salamat, Harmon. Mabuti na lang at nando’n ka.”

Ikinibit lang nito ang mga balikat. “Halika na. Umuwi na tayo.”

Napatingin na lang siya kay Pal. Nakauunawa namang itinaas nito ang isang kamay at umatras na.

“Kumusta na ngayon si Chesie?” usisa na naman niya kay Harmon nang makasakay na sila sa kotse nito.

“Natutulog na nang iwan ko. Ayaw ngang dumede kanina bago matulog. Nadala yata ang pobre sa kabag na inabot niya. Pero bago naman kami umalis ng clinic, idinemo sa akin ng pedia kung paano dapat iposisyon ang bata kapag tapos na itong padedehin. Itinuro ko na rin iyon kay Ging.”

Hindi na nasundan pa ang pag-uusap nila. Bumalik na naman sa isip niya ang proposal nito noong isang araw.

Nang tumapat na sila sa bahay, bago pa siya panghinaan ng loob ay nagawa rin niyang sabihin kay Harmon ang nasa isip. “Bakit mo naisip na i-suggest sa akin na maging pangalawang ama ka ni Chesie?”

Naging pormal bigla ang mukha nito. Parang nainis ito sa itinanong niya. Ngunit hindi na niya mababawi ang nasabi. “Ngayon mo lang naisip na itanong iyan bago mo ako tanggihan?”