GÜNEŞ'İN DOĞUŞU

GD 7

Eve girer girmez yengemin kucağında belirmiştim. Belli çok korkmuş ve bende bu duygudan biraz kendime suçluluk payı çıkardım. Yengemin tek çocuğu vardı zaten oda erkek. Her zaman kız çocuğuna ağır basan bir yönü vardır.
Benim korktuğumuda yüz ifademden anlamıştı zaten. Fazla sorguya tutmak istemedi. Beni yatağıma götürdüler çünkü uykusuzluktan bayılacaktım. Bana gerek yoktu mehmet anlatırdı zaten herşeyi.
Saat 9 gibi uyandım. Kafamın içinde bin ton ağrı ve gürültü hissediyordum. Yataktan kalkmaya çalışıyordum ama üzerimde fil varmış gibi kalkamıyordum. Diyordumki tam kahramanım bee şimdi kolumdan tutup kaldıracak ve yavaşca salona gidecektik. Sesi geliyooor😬
Allah belanı versin mehmet o nasıl bir giriş. Kapıya öküz gibi tekme atarak içeri daldı.
-Güneş kalk kalk kalk!
-Noluyor olum?
-Kalk dedim sana ya kalk
Hayır ya tamda tahmin ettiğimi yaptı. Tek kolumdan tutup o yüksek bazadan beni öyle indirdi ve bir andanda tek ayağımdan tutarak salona sürüklüyordu. Bizim bu halimizi gören amcam ve yengem orada kahkaha atıyordu ama ben burda resmen sırık tarafından SÜRÜKLENİYORUM.
Bu maceramızda şükür atlattık. Ama eğlenmedim değilim. Bana tek iyi gelen şey sırıktı. Biraz dinlendikten sonra aklıma geldi.
-Sen niye beni kaldırdın ya?
-Kanka canım kahve çekti.
Daha fazla söze gerek yoktu. Kalkıp mutfağa gittim. İyide yaptım ha köpüklü köpüklü. Yanlarına birer çikolata koyarak salona gittim.
Öyle böyle gece yarısına geldik. Mehmetle en sevdiğimiz şey gece stalk yapmak. Onu kendime benzetiyorum ama çok eğleniyoruz.
-Telefonunu ver sırık
-Başlıyoruz yine sıpa al bakalım. Sende verirsen hani?
-Al be al.
Yaptığım ilk iş onun kolunun altına girerek uzanmam oldu. Ve sonra tabiki instagram.
Yapmaktan emin değildim ama erkana bakmak istedim. Onun kokusunu ellerini boynunu o kadar çok özlemiştimki. Biraz olsun belki diner dedim.
-Eminmisin sıpa ?
-Kalbim acıyacak ama biliyorum belki güzel şeyler paylaşmıştır?
Diyerek girdim. Sanki onu görecekmiş gibi heyecanlandım ki erkanın ismi geçtiğinde bile kendimden geçiyorum. Benimkide ona karşı böyle bir sevgi işte. Vay be. Profilde hemen tarihler.
Yok dedim ya yapmaz. Bu kadarını yapamaz. Bu kadar karaktersiz olamaz. Hiç mi sevmedi dedim kendi kendime. Cidden sadece bir hiçmi oldum onun için belkide sadece bizi kandırıyordu seviyorum demekle. Bu nasıl sevmek bana biriniz açıklasın. Seven insan sevdiğini neden üzer? Neden yarı yolda bırakır? En ihtiyacı olduğu anda, bir tek ona sığınmışken nasıl böyle umursamaz olup çeker gider? Bence seven insan; üzmez ya. Ağlatmaz, yanında olurdu sevenine güven verirdi evet yolumuz dikenliydi ama ben hiç vazgeçmedim bizden. Biz bir oluruz diye ben o dikenli yolu çıplak ayakla tek başıma geçtim. Ama görüyorumki ben çok şey yapmışım. Ve en önemlisi ne biliyomusunuz? Onun o kirli kalbindeki kirli düşünceleri görememişim. Yazık oldu bize ya. Yapacak bir şey yok. Onu kalbime Allah soktu Allah çıkaracaktı. Bekleyecektim. Ama bu sefer erkanı değilde, onu unutmayı,onu hissetmemeyi,ondan vazgeçmeyi, onu artık sevmemeyi bekleyecektim.
Gördü benim halimi. Kaldırdı. Montumuzu alıp çıktık. Nereye gidiyorduk bilmiyoruz. En fazla sahil kenarı, deniz ve sigara yapacaktık. Çünkü bize hep bir sonsuz mavi iyi gelirdi. Naptıkmı sonra? Açtık gene bir emre aydın, açtık birer paket, birbimize yaslanarak baktık mavinin gecedeki haline. Dertleştik yine. Bir gün bunlarda biter umuduyla.
-Kalk sıpa gidiyoruz.
-Nereye yine?
-Eve. E yani gece gece bu kadar aksiyon yeter serkan amca farketmeden gidelim.
-Bencede.
İyi gelmişti gece mavisi bize. Arabaya bindiğimizde ikimiz aynı anda"ölümlü dünya ya,oturup bunamı ağliyacağız" dedik ve açtık bir pop şarkı,oynaya oynaya döndük bu sefer eve. Sırf asansörün sesleri duyulmasın diye 13 katı merdivenle çıktık. Yemin ederim oksijensizlikten bayılacaktım az kaldı. Eve Zar zor girdik şükür kimse yokluğumuzu farketmemiş. Hemen beni odama koydu kendide salondaki koltuğa battaniyesini alıp uyumaya gitti.
Bitti işte. 24 saate bu kadar çok şey sığdırabiliyormuşuz.
Bana değer vermediğini hissettiğim an hiçkimseyi hayatımda barındırmadım. Belki yokluğuna alışana kadar onu düşünmeye devam ettim ama sevgimin sevgisizliğininizin önüne geçmesine izin vermedim.