Epilog

279 33 30
                                    

   Czuję dumę, patrząc na dom, który udało mi się zbudować. Na dwunastoletniego już Adasia, opiekującego się półroczną siostrzyczką. Na Jagodę, która zgodziła się dać mi nie tylko swoją rękę, ale i także tę małą istotkę, która skradła nasze serca. Jestem po prostu szczęśliwy.
    Wiele musiałem przejść za nim do tego doszedłem. Za nim zwykły budynek przemienił się w najwspanialszy na świecie dom, do którego z radością wracałem po zawodach, a teraz spędzam w nim całe miesiące. Mogę w nim podziwiać moje pociechy. Moją kochaną żonę. Wszystko to, o czym zawsze marzyłem. Ścianę w jednym z pokoi zdobią moje sportowe osiągnięcia, ale nie one są najważniejsze. Po prostu przypominają mi...
   No właśnie. Nigdy by tego nie było, gdyby nie upadek, bezpowrotna utrata pamięci. Gdyby nie fakt, że miałem zawsze obok siebie masę ludzi gotowych mi pomóc. Chociaż te najważniejsze rzeczy, wydarzenia musiałem przypomnieć sobie sam, to i tak cieszę się, że było przy mnie. Pomogli mi wszystko odtworzyć i na nowo siebie ukształtować. Sprawiając, że stałem się lepszy.
   Nie mógłbym powiedzieć, że nie zdarzało mi się, dwa razy popełniać tych samych błędów. Było pełno takich, które powołałem, bo nie potrafiłem się z nich ,, wyleczyć".
    Mam czego żałować, ale czy byłbym tu gdzie jestem, gdyby nie ten wypadek, gdybym o każdej porze dnia i nocy błagał Jagodę: ,,Przypomnij mi...". Dzieliła się ze mną swoją pamięcią, chociaż w oddzielonej przeszłości, nie raz ją raniłem i nie rozumiałem. Może bym nie słyszał teraz cichego ,,kocham cię" za każdym razem, kiedy tak bardzo tego potrzebuję. Może...
     Nie, ona zawsze była przy mnie i po prostu musiało stać się coś, aby to się nie zmieniło, bo nie mogłem z dnia na dzień stracić części siebie, prawda? Uzależniłem się od niej.
   Nasza historia jest jak z bajki, chociaż nie zawsze było kolorowo, a początek był wyjątkowy prozaiczny, ale może właśnie dlatego ufam jej i chcę prosić ją każdego dnia

Przypomnij mi

No to mamy koniec, głębsze refleksję itp. w podziękowaniach, które się pojawią jeszcze dzisiaj 😘

Przypomnij mi || Maciej KotOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz