ก่อนอื่น ฉันขอสรุปเรื่องของแต่ละคน ก่อนหล่ะกันนะ.....
พี่เจมส์หลังจากที่ย้ายไปอยู่ที่อเมริกาได้สักพัก ก็มีคนมาติดต่อให้พี่เขาไปเป็นนายแบบ และดูท่าทางว่างานทางด้านนี้จะเหมาะกับพี่เขา เพราะตอนนี้งานพี่เขาแน่นมากกกก
ไมค์ก็ย้ายไปอยู่กับแฟนคนใหม่ของเขาที่อังกฤษ และแฟนคนนี้ดูท่าทางจะไปได้ดีเลยทีเดียว เพราะไมค์ยอมลงทุ่นเปลี่ยนตัวเอง และแถมยังยอมย้ายไปอยู่กับแฟนจองเขาที่อังกฤษด้วย ฉันก็หวังว่าความรักของเขาทั้งสองคนจะราบรื่นแบบนี้ไปตลอด
ส่วนนานาก็ตามหารักแท้ของนางต่อไป หลังจากที่รู้ว่าไมค์มาตีสนิทกับเธอ เพราะแค่ต้องการประชดฉัน เธอก็ยิ่งไม่ยอมแพ้ เธอบอกว่า ทิ้งที่เธอผ่านมา มันไม่ใช่ความผิดพลาด แต่มันคือประสบการณ์ของชีวิต.... ฉันนี่ นับถืบความโลกสวยของนางเลยจริง มองโลกในแง่ดีเกิน...(เสียงสูง)
และส่วนฉัน 6 เดือน หลังจากที่ฉันกับพี่เจมส์เลิกกัน พี่เจมส์ก็ไปทำงานที่อเมริกาได้ 5 เดือนหล่ะ และคิดว่าพี่เขาคงจะไม่กลับแล้วหล่ะมั้ง เวลาผ่านไปเร็วดีเนอะ แต่ทำไมฉันยังจำทุกคำพูดที่พี่เจมส์พูดกับฉันวันนั้นได้ดี และยังคงคิดว่ามันคือเมื่อว่าน เอาจริงๆนี่ก็ผ่านมานานมากแล้วนะ ทำไมฉันยังคิดถึงพี่เจมส์ คิดถึงวันเวลาที่เรามีร่วมกันตลอดอ่ะ
คนทุกคนเดินไปรามทางของตัวเอง ทางที่พวกเขาวาดไว้
อ๋อ ฉันลืมไปอีกคน คนนั้นก็คือยัยเจน เพื่อนรักฉันเอง คนนี้จะลืมไม่ได้ เพราะนางกำลังจะแต่งงานจ้าาาาาา และว่านี้ นางจะมาแจกการ์ดแต่งงานกับฉันด้วยตัวนางเองเลย
.
.
.**กริ้ง**เสียงออดบ้านฉันดัง
พูดถึงไม่ได้เลยนะเพื่อนฉันคนนี้
"เฮโลเพื่อนเลิฟ" นี่คือประโยคแรกที่ยัยเจนทักฉันก่อนที่นางจะเข้ามากอดฉันเพื่อทักทาย และนิคที่ดูยังจะไม่ค่อยชินกับทุกการทักทายของยัยเจนในทุกๆครั้งที่เราเจอกัน "นิค นายไม่ต้องห่วงนะ อยู่ๆไป เดี๋ยวก็ชินเองแหละ" ฉันพูดกับนิคพร้อมอมยิ้มนิดๆ ฉันพาเจนกับนิคไปนั่งที่โซฟาก่อนที่ทอมจะเอาน้ำมาให้ทั้งสองคน
YOU ARE READING
นางร้ายพ่ายรัก [END]
Teen Fiction->โรส/22 สำหลับฉัน ความรักก็แค่คำๆนึง ที่เราไม่สามารถมองเห็นได้ ไม่สามารถแตะต้องได้ และไม่สามารถพิสูจน์ได้ว่ามันมีอยู่จริง คำว่ารัก ไม่มีมีจริงหรอก มันก็แค่ความรู้สึกที่เราคิดไปเองกันทั้งนั้น ฉันเคยเชื่อในความรัก และเป็นไงหล่ะ ฉันก็ต้องมาเป็นแบบนี้...