•Magnifique•

2

met een bonkende hart sta ik voor mijn school. ik weet dat ik al ruim 3 jaar op school hier zit, maar ik als ik 1 voetstap over de drempel zet wordt ik gelijk opgemerkt als de loser die wordt gepest. met ingehouden adem loop ik de school binnen. ik heb mijn haar los, als er iets gebeurt, kan ik mijn haar als een gordijn voor mijn gezicht gebruiken. ik weet gelijk welke lokaal ik in moet. het weeshuis liet ons het rooster met de vakken leren omdat niemand een telefoon had, het is te duur om een telefoon aan te schaffen. na een tijdje lopen kwam ik aan in het klaslokaal het deur stond zoals gewoonlijk open. die leraren hebben nooit iets met hun leven te doen. ik zag dat ik als 1 van de eerste was omdat ik vanochtend best wel snel heb gefietst. ik ging ergens vooraan zitten, als je ergens achterin gaat zitten. zit je zogenaamd op 1 van de gereserveerde plekken van de populaire mensen en dan wordt je gelijk opgemerkt als 1 van de losers. ik pakte mijn boek uit mijn half kapotte tas en legde het op de tafel. na 3 minuten begon de klas vol te stromen. en zoals gewoonlijk kwam er niemand naast mij zitten. bijna de hele klas was er en de meester begon "pak allemaal je boeken en open het op bladzijde 62." het geluid van klappende boeken dreunde over het klaslokaal en de meester begon te schrijven. met een klap opende de deur. Nasserdine kwam binnen met een donkere aura om zich heen en liet niks van zich aan trekken. Hij ging met een arrogante houding naar de achterste van de klaslokaal. Precies toen hij langs mij liep keek hij mij aan met een walgelijke blik en deed zijn neus omhoog en liep weg.