adam aceleyle dükkânının olduğu ara sokağa girdiğinde sanat dersine geç kalan delikanlı da onun girdiği sokaktan çıkmak için aceleyle ilerliyordu.
normalde aceleniz varken çevrenizdeki güzelliklerin veya fırsatların farkına varmazsınız. fakat onlar birbirlerini aceleleri olduğundan fark ettiler.
omuzları çarpışırken delikanlı hemen dönüp adamdan özür dilemiş ve o sırada gözlerini kahve gözlerine değdirmişti.
adam delikanlının birkaç saniyelik gördüğü yüzünden gözlerini çekmek istememişti. işlettiği restaurantta işi gereği çok fazla kişiyle yüz yüze gelmişti fakat hiçbiri karşısındaki yüz kadar ilgi çekici değildi.
nereden çıktın sen? diye düşündü adam, delikanlıya dışından sorun olmadığını kendi hatası olduğunu söylerken. evet, sana bu kadar geç çarpmam benim hatam olmalı.
Sonrasında genç, omzundan kayan çantasını düzeltip sokağın köşesinden dönerken adımlarını duraksattı, omzunun üstünden dönüp ardında bıraktığı adamdan bir iz bulmayı umut etti.
adam çoktan arkasını dönmüş HARU adındaki kocaman tabelanın asılı olduğu dükkanın kilidini açıyordu. delikanlı son bir kez daha bakıp, aklında bir şeyleri not etti. hayatını kurtaracak önemli birkaç detay.
adam kilidini açtığı dükkana girmeden önce delikanlıyı görmek umuduyla soluna dönüp sokağın girişine baktı.
delikanlı gitmişti.
-bölüm 1 sonu- çarpmanın etkisiyle yamuk olan hayatımı düzelttin
merhaba çileklerim.
wain no sekai adlı serimin ikinci kitabıyla karşınızdayım. bu kitabı özellikle serinin ilk kitabı olan Yasu'yu çok seven @kyotowave 'ye ithaf ediyorum. geçmiş doğum günün kutlu olsun, güzelim⚘bu da benden sana bir şişe şarap niteliğinde bir hediye olsun.ve çileklerim umarım beğenirsiniz🍓
bölümler bugün seri olarak gelecek, haberiniz olsun🍷
ŞİMDİ OKUDUĞUN
haru 春 | vmon
Short Story⎾tamamlandı⏌ o delikanlı restauranta geldiğinde, nisan ayının ortalarında serin bir sabahtı, saat on buçuk civarıydı, ve HARU'da başka müşteri yoktu. for @kyotowave