MAGIC

Kesinlikle Hazırım

  İkinci bölümle geri geldim pek okuyucum yok şimdilik ama olsun. Yani dediğim gibi şimdilik. Umarım ileride daha fazla olur. Ne demişler benim hikayemi ne kadar okursanız allah size 10 katını versin. ^^ Baya saçmaladım ...

  Neyse uzatmayacağım iyi okumalar ^^

   Sanırım artık her şeyi geride bırakmıştım. Yani öyle umuyorum. En azından bu ülkeden ayrılmak bile bana iyi gelecek gibi. Trisha ile birlikte uçaktaydık. Cam kenarında olmayı dilerdim ama biliyorsunuz yaz aylarındayız ve tatil amaçlı birçok kişi seyahat ettiği için bu yerleri bile zor bulmuştuk, ve yazı sevmemem gerektiğini destekleyen bir sebep daha.

   Bundan sonra nasıl bir hayatım olacağını tahmin bile edemiyorum Belki de her şey sandığımdan daha güzel olur veya öncekinden daha çok boka sarar. Sonuçta yeni bir ev, yeni bir aile, yeni bir okul.

   Okula alışmam ne kadar sürer bilmiyorum. Neyse ki açılmasına  bir kaç hafta var ve en azından eve uyum sağlayabileceğim zamanı kazanıyorum. Aslına bakarsanız bundan sonra olacakları pek umursadığım söylenemez.  Şu an odaklanmama gereken tek şey eski beni bir kenara bırakıp bundan sonra olacaklara bakmak.

   Koltuğumda biraz kıpırdandım ve başımı yasladım. Belki biraz uyku iyi gelir. Tabii uyuyabilirsem. Biliyor musunuz aslında uyuyacağım ve hiçbir şey buna engel olamayacak. Hiçbir şey. Bundan sonra kimse hayatıma müdahale edemeyecek.

^^ ^^

  Kolumun dürtülmesiyle biraz kıpırdanıp gözlerimi açtım. Gözlerimi birkaç kez kırpıştırdıktan sonra Trisha’nın gülen yüzü ile karşılaştım. Ya kadın olanları unutup babamın acısını içine gömerek beni sevmeye karar vermişti. Ya da bayağı iyi rol yapıyordu çünkü yüzündeki gülümseme de hiçbir yapmacıklık yoktu.

“Geldik tatlım hadi kalk.” Gülümseyip başımı salladım. Eğer hiçbir şey yokmuş gibi davranıyorsa sanırım bende öyle davranabilirim. Kemerimi yavaşça açıp ayağa kalktım. Tabii uyandığım gibi ayaklanırsam başımda döner her bokta olur. Gözlerimi birkaç kez açıp kapattıktan sonra uyuşmuş bacaklarımı biraz oynattım.

   Ve merhaba yeni hayatım. Umarım sende beni üzmezsin. Sonunda tamamen kendime gelip hızlı hareketlerle Trisha’nın peşinden yürüdüm. Çıkışın önünde durduğumda Londra’nın yazlarının bile serin olduğunu anlamıştım. Yani yakıcı bir güneş yoktu ve bu beklide artık yazı sevmem için küçük bir nedendi.

   Trisha ile birlikte inip valizlerimizi aldıktan sonra Trisha telefonuyla birini arayıp bizi almasını söyledi. Muhtemelen şoförünü aramıştır. İnanıyorum ki babam zenginliğini burada da konuşturmuştur. Tabii durumu kötü bir aile değildik sadece annem yetinememişti. Babam öldüğü için mirasının tamamını bana bırakmıştı. Yani para sıkıntısı çekmeyeceğim en azından.

   Az sonra önümde urdan siyah jip önümde durduğunda Trisha’ya döndüm. Binmem için işaret ettikten sonra elimi kapıya uzatmıştım ki şoför olduğunu düşündüğüm en fazla 40’lı yaşlardaki iki katım gibi olan adam kapıyı açmıştı. Valizimi dışarıda bırakıp kendimi içeri attım. Kapıyı açmayı biliyorsa valizi de kendi alsın o zaman.

^^ ^^

   Araba lüks ve kocaman bir bahçeye sahip olan evin önünde durduğunda gözlerimi etrafta gezdirdim. Site gibi bir yerdi. Tıpkı bunun olan bir sürü evden oluşuyordu. Anlaşılan bu benim için gerçekten güzel bir şans.