Mich’s POV
*Paglabas ng Library..*
“Hi Ella! Nakita mo si Max?”
“Ah, Oo! Kasama ko siya kanina, parang mejo problemado eh, baka may sakit. Kausapin mo, baka sakaling sabihin niya sayo kung ano problema, maputla din siya eh.”
FTW?! Is she serious? Ano bang nangyayari sa batang yun? Is she really sick? O baka naman dahil sa love nanaman?Tssk.
“Ah, ganun ba, sige pupuntahan ko nalang sa kanila. Sige, salamat ah.”
“Osige, walang anuman.”
Hindi ko alam kung matatawa ba ko sa kanya o matutuwa.
Matatawa, kasi para pa rin siyang bata, lahat big deal agad sa kanya, lahat sineseryoso masyado. Ewan ko ba sa babaeng yan!
Simpleng problema pinapalaki pa. halimbawa na lang sa pagkain, kapag may gulay yung mga ulam sa canteen, di na agad yan kakain ng lunch. HAYAYAYY! Kaya namamayat ‘yan eh. Napakaselann! Uhm. Not really, ang ayaw niya lang naman talaga sa lahat eh, gulay.
Kitam? Childish siya. Nakakatawa talaga siya, hindi siya dapat kumikilos ng ganyan diba? Pero ganun pa rin siya, parang bata na lahat sineseryoso..
Matutuwa?Hmm.
Siguro kasi kahit papaano naman, nag-iimprove siya.
Nagdadalaga na siya talaga. Di na siya dapat magDeny! >3<
In love na nga talaga siya. Tapos parang may pinagseselosan pa. HAHAHA :D
Naaalala ko pa noon, ayaw niyang maghigh school, ayaw niya ng bagong environment, natatakot siya sa mga pwedeng mangyari, takot sa bagong kaigigan..
At lalong takot mainlove! Pero tingnan mo naman ngayon, marunong pang magselooos!
Pag-uwi ko galling ng school, agad ko siyang pinuntahan sa bahay nila. Kahit na natatawa pa ko sa mga kagagahan niya, kailangan niya ako ngayon.
Maxene’s POV
*Maxene’s House*
“Maaaaaaaaax!” *Knocks* “MAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAX!”
Ano ba naman yan gabi na nang-iistorbo pa ‘tong si Mich! Walang magawa sa buhaay.
“Gabi na ah, Tara, pasok ka muna.”
Best friend ko nga talaga siya. Hindi pwedeng wala siya sa tabi ko pag may problema ako. Kahit pa hindi na kami madalas na magkasama sa school dahil busy siya sa pagiging student council officer niya, at dahil scholar siya, kailangan niya ding pagbutihan para ma maintain niya yun.
Minsan nga kahit sa labas wala na rin kaming time para sa isa’t isa. Namimiss ko na rin ‘tong bff ko kahit paano. ://
Pinapasok ko muna siya para makapaag-usap kami ng ayos, at syempre para masabi niya na rin yung pakaya niya ng pormal kahit na lama ko naman talaga kung bakit siya nandito..
“Oh, anong problema? Bakit napadalaw ka?”
Teka lang, parang ako yata yung may problema, HAYY. Eh kasi naman eh!
“Hoy babae, ako yata dapat ang magtanong sa iyo niyan.”
Alam niya na agad pag may problema ako. Kahit kelan talaga ‘tong babae na’to, lakas ng sagap ng tsismis eh. Basta tungkol sa akin, alam agad.
“Huuuh, namiss mo lang kamo ako! Palibhasa busyng busy ka na! kinakalimutan mo na ko ha, ganyanan na ha! HUHU.
I changed the topic. Ayoko munang pag-usapan naming yun. Masyado pang masakait ang lahat. Nakakainis, ang corny ko na dahil sa love na’to!
“Hoy hindi aah! Grabe ka naman, kailangan ko lang talagang gawin ‘to kasi eto yung obligasyon ko eh, di naman kaya kita kinakalimutaan! Never will I!” >3<
YESS! I succeed! I changed the topic! ((((((:
“HUUUUH. Ang sabihin mo, di mo na ko naaalala kasi marami ka nang bagong friends. Di mo manlang nga ako dinadalaw. HUUUUUUU.”
Sana wag niya nang maalala na tanungin pa ako tungkol sa bagay na yun. Nasasaktan ako pag naaalala ko. Ang bigat sa dibdib, para akong inaatake sa puso. Hindi ako makahinga. Ayokong maramdaman pero tuloy tuloy lang yung sakit. At aayoko muna yung pag-usapan sa ngayon..
“ETO TALAGAA! Ikaw pa din yung number one best friend ko noh! Ikaw pa din yung lukarit, toyoin, lagging nandiyan, mahiyain na makapal ang mukha, adik adik, iyakin at bungisngis. In short, BALIW kong best friend forever! HAHAHAHAHA :D”
Salamat naman at nakalimutan niya na kong tanungin. Pero namiss ko tong bganitong bonding naming dalawa. Mag-jojoke siya at tatawa ako, magkukulitan kami hanggang mauwi sa paluan ng unan. Ang sarap magkaaroon ng best friend.
“Teeekaaaa, parang iniiba mo ata yung usapan ha? Tinatanong ko kung anong problema mo eh. Kung saan saan mo dinadala ‘tong usapan natin, kukutusan kita eh.”
OMG. I’m Dead.
“Ah. Eh, Wala ah, masakit lang yung PUSOn ko..”
I Lied. Kailangan kong itago ‘to. Kahit sa mismong best friend ko. Ayokong isipin niyang mahina ako. Ayokong magmukhang kawawa. Lalo na’t dahil lang sa lalaking ‘yun.
“Maxene, I know you. I can see in your eyes, you’re not okay. I won’t go home unless you’re really fine.”
Ang best friend ko, kilalang kilala niya talaga ako. Alam na alam niyang hindi ako okay.
“Oo na, oo na! may problema ako! Naiinis ako! Ayoko ng ganito! I told you. Problema talaga ‘tong love na ‘to eh.”
Sinabi ko na yung totoo sa kanya. Hindi ko na kayang itago pa. masyado nang masakit. Hindi ako makapaniwala. Napakahina ko pagdating sa kanya. Pag siya na yung kalaban ko, tumitiklop na ako. Bakit kailangang ganito? </3
“I knew it. You’re not okay. I can feel you falling into pieces.”
She really is my true friend. She can feel me. She can feel my broken heart.
Naramdaman ko ang pagtulo ng luha ko. Ang sakit ng dibdib ko.
“Wag kang umiyak Maxene, I’m sorry. I wasn’t there beside you when you need me the most, I’m so stupid. I’m so sorry my best friend.”
“You don’t have to be sorry. You are here now. Beside me. Thank you.”
Author’s Note:
I’m so sorry my fellow readers for the slow update. Enjoy reading! :>
XOXO MJUC09 :’))
BINABASA MO ANG
Love is Sweeter The Second Time Around.
RomanceSi Max ay isang average high school student na may pagkaduwag, si Mart naman ay isang may pagkamahangin at matapang sa mga pagsubok sa mga bagay bagay. Magkasundo kaya sila? Ano kayang mangyayari sa mga pagtatalo nila?
