The Valentine's Contest 2018- Anthology

[GRE] Δικέ μου αθάνατε

By BlomkvistM97

Κυνηγούσα την πρώτη φορά που τον είδα. Ξημέρωνε μετά από πανσέληνο, και το γαλάζιο χειμωνιάτικο φεγγάρι κρεμόταν ακόμη στον ουρανό. Το κρυστάλλινο ημίφως στην παγωνιά μόλις είχε αρχίσει να σπάει από τις πρώτες αχτίδες του ήλιου, και μικρές ολοστρόγγυλες στάλες σχηματίζονταν αργά επάνω στα φύλλα των δέντρων.

Βημάτιζα με προσοχή, προσπαθώντας να μην αφήσω ίχνη πάνω στο νωπό χώμα. Το εγχείρημά μου με καθυστερούσε, μιας και επιχειρούσα να ακουμπώ τις πισινές πατούσες μου μέσα στα χνάρια των μπροστινών, κι αυτό με καθιστούσε εύκολο στόχο για τους πιθανούς θηρευτές μου. Ωστόσο, αν και ήμουν σίγουρος πως κανείς τους δεν θα με πλησίαζε τέτοια μέρα, με το ολόγιομο φεγγάρι ακόμη στον ουρανό κι εμένα να περπατώ στα τέσσερα με τη μορφή του λύκου, βρισκόμουν σε απόλυτη εγρήγορση.

Γι' αυτό και τινάχτηκα εντελώς ασυναίσθητα όταν τον άκουσα να φταρνίζεται. Γκρεμίζοντας ολότελα την προσπάθειά μου για ελαχιστοποίηση των ιχνών που άφηνα πίσω, πάτησα σταθερά στο χώμα, πήρα θέση επίθεσης, γύμνωσα τα δόντια μου και στράφηκα προς το μέρος του.

Ξεχώριζε ανάμεσα στη βλάστηση. Μόλις οι ματιές μας συναντήθηκαν εξαφανίστηκε εν ριπή οφθαλμού, όμως πρόλαβα να τον δω. Έδειχνε πραγματικά εμβρόντητος από το γεγονός ότι ο οργανισμός του είχε λειτουργήσει εντελώς ανθρώπινα, παρά την ουσιαστικά άβια φύση του. Και, παρόλο που σε γενικές γραμμές γνωρίζω τα μέλη των τάξεων των Απέθαντων, τον συγκεκριμένο άντρα δεν θυμόμουν να τον έχω ξανασυναντήσει.

Τον σκεφτόμουν καθώς έβγαινα απ' το δάσος. Φαινόταν νεαρός, έχασε τη ζωή του όταν ήταν σίγουρα κάτω από τριάντα. Είχε καστανές μπούκλες και γένια δυο ημερών, και φορούσε τζιν και  κοντομάνικο μπλουζάκι. Έμοιαζε σαν να ήθελε αλλά και να μην ήθελε να κρύψει τον εαυτό του. Ξεχώριζε, αλλά χωρίς να είναι τρανταχτά αδιαφανής.

Κι αυτό μ' έκανε να αναρωτιέμαι. Τον είδα γιατί έτυχε, ή επειδή ήθελε να τον δω; Με ακολουθούσε σκόπιμα; Κι αν ναι... Τι ήθελε από μένα;

Τον είδα ξανά στο επόμενο κυνήγι μου. Ξανά στην πανσέληνο, ξανά μέσα στο δάσος. Απ' τα χείλη του έσταζε αίμα, κυλούσε στο πηγούνι και τον λαιμό του. Τρεφόταν κι εκείνος. Με κοίταζε προκλητικά στα μάτια όση ώρα περνούσα από δίπλα του, όχι πολύ μακριά από τους πρόποδες του δάσους. Κανονικά δεν θα 'πρεπε να τρέφεται εκεί, σχεδόν σε κοινή θέα. Θα μπορούσε κάποιος να τον δει.