Γεια σας!Συγγνωμη που εχω να βαλω τοσοο καιρο.Δεν ειχα και πολυ εμπνευση τον τελευταιο καιρο.Νομιζω οτι και σε αυτο το κεφαλαιο δεν τα εχω παει και τοσο καλα.Ελπιζω να σας αρεσει.Επισης αν μπορειτε θελω να σχολιαζεται να γνωριζω την γνωμη σας και να μου γραφετε τι δεν σας αρεσει ωστε να το διορθωσω.Επομενο κεφαλαιο θα βαλω ισως και αυριο.Καλη αναγνωση!Και παλι συγγνωμη αλλα δεν μπορουσα να γραψω! -SstaurinaS-
''Ναι ελα μαμα ...Ναι μην ανησυχεις δεν ξερω κατι δεν παει καλα.Εφυγε και ηταν πολυ χαρουμενη.Ποιος η Νεφελη που δεν μπορουσε το πρωινο ξυπνημα ....Ναι αυτος που την παρακολουθουσε δεν ξαναεμφανιστηκε...μαλλον οταν τον προειδοποιησαμε με την ομαδα μου φοβηθηκε και σταματησε αχαχαχαχαχαχαχα.Καλα πρεπει να κλεισω τωρα με περιμενουν!"
Εκλεισα το τηλεφωνο.Ωραια και αλλη δουλεια δεν μου εφτανε που με μπλεξανε και εμενα σε αυτο θα ασχολουμαι με την αδερφη μου.Αραγε τι να συνεβει στο Λονδινο.Πρεπει να το ανακαλυψω!Θυμαμαι που κατι λεγανε με την φιλη της κατι για εναν τυπο αλλα δεν καταλαβα και πολλα.Ενταξει αμα ειμασταν αλλη οικογενεια αυτο θα ηταν φυσιολογικο η αδερφη μου να φλερταρει με καποιον...αλλα η δικη μου οικογενεια δεν ειναι φυσιολογικη βασικα δεν ειναι καν οικογενεια!Τοσα μυστικα τοσα πραγματα που πρεπει να μαθει και δεν μπορω να της πω....
"Χρηστο θα φυγουμεεε;" "A ναι εμ ελα Ρενα φευγουμε" Εβαλα μπρος το αυτοκινητο και ξεκινησαμε για που; ουτε εγω δεν ξερω.Καλα για ψωνια θα θελει να την παω ή να παμε για καφε εξω.Απορω γιατι δεν την εχω χωρισει μονο για τα λεφτα με θελει.Βασικα την κραταω για να ξεφευγω λιγο απο την δικη μου πραγματικοτητα και να κανω κατι σαν εναν απλο ανθρωπο νομιζω...Αραγε η Νεφελη να ειναι καλα;
Την ιδια στιγμη στο νοσοκομειο της πολης"Λοιπον που τους βρηκατε;"
"Εξω απο τα ορια γιατρε..." επικρατησε σιγη μετα απο αυτο.Καλα τοσο κακο ηταν που μας βρhκαν εξω απο τα ορια.Οι γονεις μου μου ειχαν πει ποτε να μην πατησω στα ορια γιατι κυκλοφορουν κακοποιοι και δολοφονοι και...την εχω πατησει ασχημα.ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ!Αμα το μαθουν θα με σκοτωσουν και γιατι ειμαι σε νοσοκομειο; Τι μου εχει συμβει; Ναι θυμαμαι ....με πυροβολησαν...και αυτος ο τυπος!Θελω να τον σκοτωσω αλλα απο την αλλη μου εσωσε τη ζωη....Γιατι; Αφου με χτυπησαν πως μπορω και μιλαω και βλεπω!Να τος διπλα μου ειναι..αραγε με ακουει ή να μπορει να μιλησει και τωρα τρεχουμαι.Βασικα ειμαστε πανω σε κατι κρεβατια αυτα του νοσοκομειου.Καθολου ανετα δεν ειναι και πως με εχουν βαλει ετσι το ενα χερι μου κρεμεται κατω.Προσπαθω να το σηκωσω βαζω δυναμη αλλα τιποτα.Τωρα ακουω και φωνες αλλων στο κεφαλι μου.Εχω τρελαθει...
"Γιατρε την κοπελαα την χανουμε!"
"Λοιπον παιδια δεν μπορει να μπει στο χειρουργειο ετσι.Τωρα τωρα πρεπει να την επαναφερουμε!Φερτε τα απαραιτητα!"
"Εδω τα εχουμε!"
"Λοιπον με το τρια θα δωσετε ρευμα!" Εγνεψαν καταφατικα.Τωρα πεθαινω; αφου μπορω και μιλαω.
"Ενα δυο τρια " Εεεεε σταματηστε.Κατι νιωθω αλλα δεν μπορω να το προσδιορισω.Τι ειδους πονος ειναι αυτος δεν τον εχω ξανανιωσει.....Εχουν περασει 10 λεπτα περιπου και ακομα το ιδιο κανουν .Με χτυπανε πανω στο στυθος και εγω πεταγομαι.Τελεια καταπληκτικη εμπειρια.
Το χερι του νεαρου ακουμπησε του γιατρου.Μα πως πως τα καταφερε; Προσπαθει να μιλησει....
"Γιατρε σωστε την!" Ξαφνικα ο γιατρος σταματησε και φωναζε επανηλθε.Λογικα για εμενα το ελεγαν.Και ολοι τους κοιτουσαν μια αυτον μια εμενα μια νοσοκομα δακρυσε και ειπε οτι ειναι αληθινη αγαπη.Τωρα ειναι που θελω να πεταχτω πανω και να τους πω εεε σας ακουωωω.Ποια αληθινη αγαπη τι αλλο θα ακουσω!Ε βεβαια δεν ξερει τι εχει γινει και τα λεει αυτα.Πηγε να με σκοτωσει μετα κατι πρεπει να μαθω με σωζει και τωρα αυτο.Απλα θελω να ξυπνησω.
"Λοιπον πηγαινετε τον για χειρουργειο.Εσεις ελατε μαζι μου εχουμε δυσκολο χειρουργειο!" ειπε σε καποιους.Πηγαμε σε ενα μεγαλο δωματιο,το χειρουργειο.Με τοποθετησαν σε ενα αλλο κρεβατι.Ευτυχως ξεπιαστηκα λιγο."Δεν θα χρειαστει ναρκωση γιατι δεν νιωθει"ετσι ειπε.Αουτς ...νιωθω να με σκιζουν κοφτερα αντικειμενα κοντα στην καρδια εκει που εφαγα τις σφαιρε.Δεν ποναω ισχυει αλλα νιωθω κατι που δεν μπορω να προσδιορισω...Μαλλον προσπαθουν να βγαλουν τις σφαιρες.Και κατι αλλο κανουν στο κεφαλι μου ακομα δεν εχω καταλαβει πως εχω χτυπησει στο κεφαλι μου μαλλον επεσα και δεν το θυμαμαι...
Ωρες λεπτα δευτερολεπτα δεν υπαρχουν πλεον βαρεθηκα τοσες ωρες να τους παρακολουθω να τους ακουω και να νιωθω αλλα εκεινοι να μην το καταλαβαινουν.Ισως αμα σταματησω και κοιμηθω λιγο.Αλλα αν κοιμηθω θα ξυπνησω;Ποιος ξερει απλα βαρεθηκα
"Γιατρε την χανουμε."
"Γρηγορα δεν θα την χασουμε θα τα καταφερουμε.Παμε ενα δυο τρια" παλι τα ιδια βαρετα πραγματα και τωρα που δεν ασχολουμαι μαζι τους νιωθω τοσο γαληνια τοσο ομορφα....Πως ειναι οταν καθεσαι στο κρεβατι και λιγο πριν κοιμηθεις αφηνεις το σωμα σου ελευθερο και σιγα σιγα κλεινουν τα ματια σου τοσο ηρεμα ετσι ειμαι και εγω τωρα...
Τρεις μηνες αργοτερα...Τρεις μηνες εχουν περασει απο το 'ατυχημα' γιατι μονο ατυχημα δεν ηταν.Ολοι το γνωριζαν...γνωριζαν την αληθεια αλλα το παρουσιασαν ως ατυχημα.Ισως να ειναι το τελος ισως ειναι και η αρχη.Η αρχη για κατι διαφορετικο αλλα θα παραμενουν παντα τα μυστικα.Μυστικα καλα κρυμμενα για να μην μαθευτει η αληθεια και ψεματα.
