Göz torbalarım, suların çarptığı hüzünlü zamanların taş kesmiş kayalıklarından.
Kirpiklerimi her sabah maviye sürüyorum.
İşleyen demir paslanmaz biliyorum.
Ibriklerimi sabırla dolduruyorum günümün kaynaklarından.
Umut sızıyor avuçlarımdan avuçlarına,
parmakların semaya açılmış kollar gibi...
Ellerim ilk defa parmaklıklar arasında sıkışmayı istiyor sanki.
Günlerdir toprak yağmuru bekliyormuş belli ki.
Açılan çatlaklarında kuruyup gidiyor
Umut damlacıklarım...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Parça Parça İnsan Manzaraları
Poetryİnsan ömrü, başlı başına günlere sığdırılmış tablolardan ibarettir. İnsan, sosyal bir varlık olduğu için bir anı bir anına uymaz. İnsanı bir bütün olarak ele almak yanlış olur. Bazen duyguları, bazen düşünceleri ağır basar şiirlerde. Benim şiirlerim...
