"kasalanan mo ito, dahil sa 'yo nagkanda litse-litse na ang buhay ko" singhal sa akin ni Blaze. Alam kong kasalanan ko, Kasalanan ko ang lahat ang mga nangyayari sa amin. Nagmahal lang ako.Nagalit na naman sa akin ngayon si Blaze dahil pinagsabihan ko siya na huwag ng uminom.
" kailan mo ba ako mapapatawad?" tanong ko sa kanya. Lumuhod ako sa harapan niya
" Palagi akong luluhod sa harapan mo basta patawarin mo lang ako. Please forgive me Blaze?" hindi ko maiwasang hindi maluha. It's so really hurt when you love him but he can't love you back.
" mapapatawad?alam mo ba ang pinagsasabi mo?" sarkastiko siyang tumawa habang sinasabi niya iyon. Alam kong mahirap patawarin ang mga kagaya kong sinungaling atleast bigyan man lang ako ng chance.
"Let's start over Blaze!Please Blaze?" Im begging to him right now. Nakaramdam agad ako ng kamay na dumapo sa pisngi ko kaya napahawak ako doon. Sinampal ako ni Blaze."Kailan man hindi kita mapapatawad. Nagsinungaling ka!" dunuro-duro pa niya ako. Nakita ko sa mga mata niya ang galit at pagkamuhi sa akin.
" Blaze" tinawag ko ang pangalan niya. Hindi ko kayang marinig ang susunod na sasabihin niya. Ayaw ko ng marinig sa kanya ang kasinungalingan ko.
" Akala ko, akala ng buong pamilya ko na nabuntisan kita kaya kita pinakasalan or I mean pinilit na.ipakasal. Inilihim ko sa mga magulang ko at magulang mo ang kasinungalingan mo. Pinagtakpan kita. Sinabi ko sa kanila na nalaglag ang baby kahit wala naman talaga. Damn nagmukha akong tanga!" Oo, alam kong nagsinungaling ako. Matagal ko na rin iyon pinagsisisihan Sa kasalanan ko noon nabulag ako. Ito na siguro ang tinatawag nilang karma. Karma sa lahat ng mga ginawa ko.
Hinawakan ko ang kabilang kamay ni Blaze."Blaze, matagal na iyon. Matagal ko na iyong pinagsisisihan."
" Bitawan mo ang kamay ko!" sigaw niya sa akin. Agad kong binitawan ang kamay niya. Pinunasan ko ang mga luha ko.
" Ano ba ang dapat kong gawin para mapatawad mo ako?" tanong ko sa kanya.
" That's a nice question!" sabay ngiti niya sa akin. Na mukhang may masamang plano. Umalis siya sa harapan ko at bumalik agad. May dalang brown envelope. Alam kong divorce paper iyon, ilang ulit na niya iyong gustong ipapirma sa akin pero tinatanggihan ko.
" nakikita mo ito" sabay pakita niya sa akin sa envelop.
"just sign this" sabay hagis niya sa akin sa brown envelop."Last ko na itong pipilitin kita na mag sign ng divorce paper. Kapag hindi mo iyan pinirmahan alam mo na ang mangyayari sa iyo" pananakot niya akin. If this what he want , I will give it to him but for now I need to think.
Ewan ko di ko alam ang gagawin ko.Tama na siguro ang pagiging tanga ko. In the 2 yrs. of our marriage habol ako ng habol sa kanya hindi niya ako pinapahalagahan. For him i didn't exist in this world.
"Pirmahan mo na iyan para hindi na tayo mahirapan pa, aalis muna ako. Kailangan ako sa office.tss" paalam niya sa akin. Bakit sa kanya parang ang dali-dali lang na iwan ako pero para sa akin bakit ang hirap.
**** ❦ QUESTION?
--------------------------------------------
Message me if you like my story:-)
Ask question if you want, i will answer it.
Sana supportahan niyo po ito.
:-))))
BINABASA MO ANG
"The voice of love"
Roman d'amourPagdating sa pag-ibig handa kang maging bulag basta makapiling mo lang ang taong mahal mo. Pilit umaasa na mamahalin ka rin pabalik ng taong iyon. Kahit alam mong nakikita mo sa mga mata mo ang katotohanan na para kang isang bagay na kailangan ng it...
