Rozlana kawa II Larry one-shot

One-shot: Rozlana kawa

           Liczba słów:6835

           
             Wszyscy znamy dwa typy ludzi w kategorii stosunku do książek.
     
          Pierwszy typ to ten, który chociaż by się paliło i waliło, on książki nie tknie. Żadnej z nich. Czy to fantasty, czy to kryminał, romans, horror, psychologiczna... No i można by jeszcze wymieniać wiele, ale to na nic się nie przyda, bo on nam i tak odpowie głośne i dosadne ,,nie".

      Drugi typ to zadurzony w zapachu nowych książek. W ich dotyku. W swojej wielkiej biblioteczce, gdzie znajdzie się każdy gatunek. Oczywiście uwielbia on zacisze i spokój. Kiedy znajdzie już lekturę, która wciągnęła go tak, że nie może spać, bo myśli nad ciągiem zdarzeń, sam wymyśla ciąg dalszy. Spędza z nią nawet noce, bo sądzi, że nikt i nic go od niej nie odciągnie.
     
          A ta para dokładnie się tak dzieli. Louis William Tomlinson na pewno jest tym pierwszym typem. Za to Harry Edward Styles na pewno jest tym drugim.  


****


      I właśnie w momencie, kiedy Harry ocierał łzy wzruszenia przy śmierci głównej bohaterki, którą naprawdę uwielbiał, do pokoju wparował Louis. I nie byłoby w tym nic niezwykłego (serio, Harry, żyjąc z Tomlinsonem pod jednym dachem, widział już mnóstwo i praktycznie nic nie mogło go zaskoczyć), gdyby szatyn ubrany był jak na co dzień. A zdecydowanie nie był.   

    Najgorszy widok stanowiło jednak to, że przyciasne body zbyt ściśle przylegały do jego półtwardego penisa (musiał, po prostu musiał onanizować się przed ubraniem się w to, Harry był tego pewny). Wyglądał zbyt dobrze. Ale Harry musiał wytrzymać. Musiał dowiedzieć się, kogo poślubi książkowy James.   

I nawet urok Louisa go nie powstrzyma. (chyba)

     Dlatego Harry, starając się zachować jeszcze jakieś pozory jego braku zainteresowania w kierunku co do seksownie ubranego szatyna, zanurzył ponownie swój wzrok w papierze i prychnął kpiąco pod nosem.

     Usłyszawszy to, Louis wiedział, że już tym razem nie odpuści swojemu chłopakowi i pomimo tego, że będzie musiał wyciągnąć ciężkie działa, to wygra.Lou pomimo tego, że osobiście nie pałał miłością do książek, to naprawdę tolerował tę jego głęboką (a może teraz i nawet chorą) miłość do czytania. Sam kupował mu upominki w postaci różnych tomików.  

      Dawno już pogodził się z tym, że w sercu Harry'ego ma współlokatora, z którym musi się nim dzielić. Och, niektórzy z was powiedzą ,,bez przesady, on zbytnio dramatyzuje".No dobrze, może Louis lubił dramatyzować. Lubił też być w centrum uwagi, lubił...

   Jednak wracając, nie chodzi tutaj o to, że był w niektórych momentach rozpuszczoną gwiazdką. Chodzi o to, że każdy zachowywałby się tak jak on, gdyby ukochany zrobił mu coś takiego.Mianowicie, miesiąc temu mijały cztery lata, odkąd są razem. Louis przygotował kolację, zapalił świeczki, wypożyczył film. Na finał... przygotował siebie. I ich łoże.Wszystko miał zaplanowane. Dopięte na ostatni guzik.

    Jednakże, kiedy jego mężczyzna wrócił z pracy i dostał prezent, praktycznie już po kilku sekundach był myślami z książką na Hawajach. Nawet podczas kolacji opowiadał mu, w jakich okolicznościach powstała owa książka, kiedy wyszła i jak długo na nią czekał. Wprawdzie po kolacji podziękował mu w sposób dość zadowalający Tomlinsona. Zaczął całować jego szyję, bo była to jego jedna z najbardziej wrażliwych części ciała. Później przeszedł do gwałtownego pocałunku, w którym Louis aż musiał go odepchnąć, aby złapać oddech, co dało mu nadzieję na udaną dla obu stron rocznicę.
   
    Szatyn powiedział, że postara się szybko pozmywać i mogą przejść do oglądania filmu. Tylko kończąc, zauważył, że kędzierzawy już nie siedział w salonie. Zaczął go szukać.
I gdzie go oczywiście znalazł?

W swoim gabinecie z nowym nabytkiem w ręce. Chłopak był tak zaczytany, że odpowiadał jedynie ,,tak, tak, później, kochanie". Po tym wydarzeniu Louis zadecydował, że teraz jest jego czas. I kiedy będzie miał ochotę kochać się z Harry'm, to już żadna głupia książka mu nie przeszkodzi.