Ay Parçam

17.BÖLÜM

AFRA'DAN
"Furkan benim için çok değerli birisi."
Anne ve babamın yıllardır tanıdığı aile dostumuz Halit amca ile Meryem teyze idi gelecek olanlar.Furkan ile Sude de benim çocukluk arkadaşlarım idi ikisini de çok seviyordum bir kaç ay önce şehir dışına kısa bir süreliğine gitmeleri için veda etmiştik onlara. Sonunda geliyorlardı ama ve bende çok mutluydum. Simay;
"Hiimm aslında sanki bizim tanıdığımız bir ailenin çocukları onlar ikisinin de ismi çok tanıdık geldi."
"Bilmiyorum bir kaç ay önce şehir dışına çıkmışlardı ama yarın geliyorlar."
Miray;
"İıı Halit amcanın çocukları olabilirler mi? Ne dersin Simay?"
"Haaalit amcayı tanıyor musunuz?"
"Galiba yani 2 yıl önce felan babamın hastanesini almak için babama çok ısrar etmişti ama o Halit amcamı bilmiyorum."
"Benim tanıdığım Halit amcanın soyadı Göksoy."
"Aa evet Miray bak o Halit amca bu Halit amca imiş."
"Evet ikizim evet tevafuk'a bak!".
"Siz nereden tanıyordunuz Afra?"
"Bizim yıllardır aile dostumuz oluyorlar."

CİHAD'DAN
Simay o soruyu sorup benim kalbimi yerle bir etmişti.  Zaten o sorudan sonra konuşmanın  devamını dinlemeyip içeri  geçmiştim.  Furkan Afra'nın nesi oluyordu? Yoksa bu Furkan babamın bahsettiği Halit amcanın çocuğu Furkan mı? Eğer o ise çok kötü olur çünkü babam onlar dan hiç iyi bahsetmiyordu. Afranın söylediğine göre yarın geliyorlar. O zaman anneme söyleyeyim de yarın Hafize teyze gile gidelim. İçeri geçip oturdum. Musab yalan olmasın diye su içip gelecekti. Birlikte koyu bir sohbete dalmıştık ki kızlar ellerinde çay tepsisi ile içeri girdiler ve ben tamda unuttum derken tekrar aklıma Furkan geldi beynimin içinde koşu yapmaya başladı şu adam. Simay bana çayımı verdi. Ardından Ece ile miray'a da verip oturdu. Peki Afra ona neden vermedi? Annem sağolsun yine Hızır gibi yetişti.
"Kızım Afra'ya neden çay vermedin?"
"Afra çay sevmez Hatice çocukluktan beridir böyle ne çay ne kahve sever."
"Öyle mii aferin kızım en iyisi sağlıklı beslenmek."
Biz böyle sohbet ederken saat akşam olmuştu bile birazdan Hamza abi de işten gelirdi. Tam bu sırada Afra'nın telefonu çaldı tabii benim gözüm onun üzerinde olduğu için farketmiştim. Ama sorun şu ki aniden ayağa kalkıp koridora doğru yürüyerek konuşmaya başladı. Bu kadar önemli olan ne olabilirdi ki? Yoksa yine Furkan denen o herif mi? Afra telaşla içeri girdi.
"Anne kursta bir sorun çıkmış ben hemen gideyim bakayım kusura bakmayın Hatice teyze ben hemen gelirim."
"Dur kızım nereye yavaş tek başına mı gideceksin?" Nereden geldiğini bilmediğim bir cesaret ile;
"Ben bırakırım." Diyerek atıldım tabii herkes tuhaf tuhaf bakmaya başladı. Tabi bende olayı toparlamaya.
"İııı şey ben Musabı da bırakacaktım evine hem Simay ile Miray'da gelir."  Musab fısıltı ile karışık;"benim arabam var ahi!" Dedi ama Allah'tan duyan olmadı. Afra sonunda beklediğim cevabı verdi
"Peki zaten geç oldu Eceyi'de bırakacaktım ben birlikte gideriz o zaman." Birlikte montumuzu giyip çıktık Afra,Ece,Simay,Miray,Musab ve ben çıktık. Ama kapının önünde Musab'ın arabası 'ben buradayım' diye car car bağırıyordu tabii Afra ile Ece onun komşunun arabası olduğunu düşünerek sormadılar. Ama bizim cadıların maksadı abilerini rezil etmek ya nede olsa sanki bilmiyormuş gibi;"aaa abi bu Musab abinin arabası değil mi?"  Musab kardeşim sağolsun olayı toparladı.
"Yoo Simay sen benzetmişsin ben araba ile gelmedim ki."
"Allaaah Allah demek ben benzetmişim.himm."  Musab kıvırınca Simay'da vicdan yapıp üstelemedi. 

Selamün aleyküm sevgili okurlarım ilk kitabım olduğu için bazı yazım hatalarım olmuş. Elimden geldiği kadar düzeltmeye çalıştım. Umarım beğenmişsinizdir. Lütfen RİCA EDİYORUM oy ve yorum yapar mısınız? Hiç yorum yok bu yüzden beğenilmediğini düşünüyorum LÜTFEN...  
Sevgilerimle...