Харамсалтай нь би амьд байсаар л байна.
Өдөр хоног яг л амьдын там мэт өнгөрч байлаа.
Ямар ч учир утгагүй ямар нэгэн хүсэлгүй, ямар ч урагшлах зориггүй. Гэхдээ тэр өдөр би түүнийг харсан юм. Тэр цонхны минь гадна зогсож байгаад цааш явсан сан.
Хэчнээн түүнийгээ очоод тэвэрч, үнсмээр санагдаж байсан ч аль хэдийн тэр надаас холдсон шүү дээ. Ахиж чамд садаа болж дахиж чиний нүдэнд үзэгдмээргүй байна.
Зүрх сэтгэл минь чам руу яв хэмээн хүчилж байсан ч тархи минь хэзээ ч болохгүй гэж намайг тамалж байсан юм.
YOU ARE READING
WHY STORY BOOK 1 [completed]
Fanfiction"Чи намайг нэг ч удаа болов хайрлаж байсан уу?" "Тийм ээ" "Тэгвэл боллоо"