Ölüm meleği

16 yıl önce...

Katty Stewart
Emma'yı uyuttuktan sonra odasının kapısını
sessizce kapatıp merdivenlere yöneldim. Oturma odasına doğru giderken ani bir karanlık oluştu ve bir gök gürültüsü... neler olduğunu anında anladım ve hemen Emma üzerinde büyü kullandım. Bu büyü sayesinde onu dünyanın öbür ucuna ışınlayabilmiştim. Orada büyük halası Rozali ona çok iyi bakıp yetiştirebilir ve zamanı geldiğinde ne yapması gerektiğini öğretebilirdi. Dilerim ki o zamana kadar kral veya kraliçe onu bulamasın. Yoksa... Neyse bunu düşünmek istemiyorum. Önemli olan Emma'yı bulamamaları gerektiğidir.Onu görmemeliler ve bulmamalılardı. Yoksa felaket olurdu. Yatak odasında Richard'ın kükremesini duyduğumda anında orada oldum. Karşımda o iğrenç yaratıkları görünce ağzıma gelen safrayı yutkunmakta zorlandım. Tek bir sesin bile hangi canlıya ait olduğunu anlayabilen bu yaratıklar, Emma'nın onların krallığı için bir tehdit olduğunu biliyorlardı. Fakat güçlerini kullanabilmesi için çok erkendi. Henüz iki yaşındaydı. Ne olursa olsun Richard ve ben kızımızı koruyacaktık. Lorpfort'un lideri aniden boğazıma yapıştı ve o gök gürültüsü gibi sesiyle " o nerde!" diye suratıma adeta kükredi. Richard yanımda biterek lorpfort'un elini boğazımdan çekti. Ölüm gibi bir sesle "burada değil" dedi. Lorpfort'un bakışları bu kez Richard'ın üzerinde sabitlendi. "Nerede?"dedi tekrar o gök gürültüsü sesiyle. Gerçekten sesleri tüyler ürperticiydi. Richard aynı ses tonuyla "asla bulamayacağınız bir yerde!" Diyerek elimi tuttu ve devam etti" cesedimizi çiğneseniz dahi asla bulamazsınız!"dedi. Ve ne olduysa o anda oldu. Lorpfort'un elleri yukarıya doğru havalandı. Ruhumuzu emerken son duyduğum söz " o bebek asla 17 yaşını dolduramayacak" oldu. Yüce Allah Meleğimin yardımcısı olsun, ölüm meleğimin...