BİLİNÇALTINA YOLCULUK --☆DÜZELTİLECEK☆--

10.BÖLÜM HASTANE

Her mutlu hikayenin bir sonu vardır ama mutlu bir son. Benimki burda bitemezdi mutsuz, acılarla dolu, hüzünlü,yarlı ,gözlerimi açtığımda seruma bağlanmış hastane odasında yatıyordum kalktığımda bizim tayfayı gördüm hepsi başımda toplanmıştı.Annem nerde diye sorduğumda kimse cevap vermiyordu serumu çıkarmaya çalıştım ama beni engellediler "HEMŞİREEE HEMŞİREEE YOKMUUU" diye bağırıyordum kendimi kaybetmiş gibi istemesizce herkezin düşünceleri kafamda canlanıyordu
"Peki ceyda nerde ?" Kimse cevap vermiyordu onuda onuda vurmuşlardı ve cemrenin gözünun önündeydi ne onları polise sikayet edicem "kimleri!" Dedi inci ve tam o sırada hemşire gelip serumumu çıkardı bende hastane koridorlarında kosarak onu aramaya başladım yani onları. Sonunda ameliyat odasinin önüne gelmiştim ama beni içeriye almadılar bir doktora yalvardım oda beni kırmayıp içeriye aldı.
Onları öyle görünce bayılıp kalmışım
Banada inci anlattı ben sanırım yaklaşık bir 10 -15 gündür bayılıkmışım karşımda annemi görünce ağlamaya başladim okadar mutluydum ki tabi 10-15 günde ayaklanmıştı
"Peki Ceyda nerde ?" Kimseden ses soluk  çıkmıyordu birkaç kez sordum ve yanımdaki hemşire öldü diye cevap verdi aklımda  cemre vardı  ve  ona nolucaktı bu yaştaki bir kız nasıl bu tranvayı atlatıcaktı  birde haykırarak ağlamaya basladim sadece ben değil herkez ağlıyordu. O şuan piskiyatrisin odasındaymış ben onsuz napardim o benim tek sırdaşım tek dostumdu o benim canım 'dı kuzenimdi onsuz yarım yok gibiydi onu görmek istediğimi söyledim izin vermediler şuan yoğun bakım odasındaymıs tam olarak daha ölmemiş büýük ihtimalle ölmüş hemşirenin yanına gidip ona bir tokat patlatıp tekme attım hemsire yere yığılip kaldı beni tutmasalardı daha neler yapardım bilmiyorum ve yine kosmaya başladım yoğun bakım odasının karşısında camlı bölümün önünde duruyorum ama öyle kıpırdamadan yatıyor görevli doktor gelip beni sakinleştirmeye çalıştı
"KAÇ KERE SÖYLİYCEM ORAYA GİRMEDEN SAKİNLEŞMİYCEM"
"Burda yüksek sesle konuşmayın lütfen tamam iki dakikanız var"
dedi ve odaya girdim sonrada içeri girmesinler diye ordaki bir masayı kapının arkasına koydum herkez kapıya toplanım kapıyı açmaya çalışsada umrumda deyildi yanına gidip ona sarıldım.
"Lütfen kalk sana yalvarıyorum cemreyi düşün annemi o yaşlı moruğu ,beni beni düşün sana yalvarıyorum kalk yoksa bende senle burdan çıkmam tamammı bak herkez kapıda seni bekliyor eğer sen gidersen bunu unutamam bu unutacağım birşey deyil  biliyorsun artık  seyehat falan daha yaşayacağımız birsürü anımız yarım kalmış dedikodularımız var kallkk lütfen" kapının arkasındaki masayı açıp dışarıya çıktım "Ben onunla konuştum kalkıcakmış"dedim ve yürüdüm "Nereye ?"dedi sujin ağlak bir sesle cevap vermedim anneme gidip sarıldım annem kulağıma eyilip"Herşeyi biliyorum kuzucuğum "dedi. "Neyi ,nasıl?" Hiç birsey demedi dediği tek şey "Ben o yüzden seni bu malikaneye getirdim"  dedi . Annem nasıl bilebilirdi'ki .

       -----------10 gün sonra--------------

Cemre uyanmıştı ama hala hayati riski atlatmamıştı kızlar on gündür evlerine gitmemişlerdi onlar gerçek birer dostu zaten bunu onlara bu ongün içinde baya söyledim.Cemre onu görünce daha iyiydi yani artık ablasının yaninda yatıyor ve ablasından bir santim bile ayrılmıyor bile olsa 'da iyiydi. Toburcu olma vakti gelmisti onlar arabaya doğru giderken ben telefonla o o adamı arayıp konuşmam gerkti  "sen nasıl böyle birsey yaparsın niye vuruyorsun onları onlar yerine beni vursaydin cemre cemre nasıl unutucak bu yasınaki bir çocuk o imzalı kağıdı yırtın atın çünkü artik anlasma diye birsey yok anladınmı seni piskopat " "sen bilirsin " dedi ve yüzüne kapattım onu bütun heryerden engelledim ve artık istediğim herkeze söyleye bilirdim . Koşarak arabanın önümde durdum kızları dışarı cağırdim ve bunu onlara söyledim onlar ilk başta inanmadı ama düşündüklerini tahmin edince inandılar.
      ------------ Evin önünde-------------