Changing The Bastard (#Wattys2018)

Changing II

Second Encounter

I've been thinking all day and getting nowhere. I didn't bother to listen Mrs. Candia lecturing the whole class. My mind is not in the right place, I don't have a single idea on what's happening to me right now. I tried to focus my attention on the board, but my mind is not responding. It's our second period in the afternoon session, but my body is shutting down.

The bell rang that causes Mrs. Candia to stop, she remind us about our quiz tomorrow before she leave. Unti-unti namang nagsilabasan ang iba kong kaklase. Matamlay akong tumayo at dahan-dahang isinukbit sa likuran ang aking bag.

Nauna na akong lumabas at iniwan na yung mga kaibigan ko. I want a peaceful and quite place to relax. Hindi ako masyadong nakatulog kagabi dahil lang sa isang imahe ng lalaki na tila ayaw umalis sa aking isipan. Kahapon pa to, simula nang makita ko yung lalaking may saltik kahapon na nagdudulot ng kaguluhan sa field. I shook my head to erase him again in my mind. He got the looks but not the attitude.

I do stretching as I walk. This day is so boring maliban nalang sa may gulo na namang nangyari kaninang umaga. Pero hindi na ako nakikitsismis, madami na nga ang tsismosa dadagdagan ko pa. Sana nga napuruhan yung lalaking naging dahilan ng pamamaga ng panga ko.

Ayoko ng dagdagan ang pamamaga ng panga ko, noh. Baka pag-nakisali na naman ako sa gulo kanina hindi lang ito ang aabutin ko. A bastard is always a bastard. Hays! Bumibigat na ang talukap ng mata ko. I'm still searching for a nice place to take a nap at hanggang ngayon wala pa rin akong mahanap. I don't have a plan to attend my last subject but I have a plan to spent a nap in the whole period.

When I know a place that I can sleep peacefully without someone disturbing me agad ko yung tinungo. Gusto ko ng humilata kaysa sa makinig sa discussion.  When I reach the right place binuksan ko na ang pintuan ng clinic. Good thing, wala dito si Nurse Khem kaya libre kang humilata kahit kailan mo gusto. Hindi naman ito nakasarado kaya ok lang. Mas lalo pang lumapad ang ngiting nakapaskil sa labi ko nang makitang walang ibang tao.

'I'm just going to have a quick sleep.' Itinapon ko ang bag sa sofa at pabagsak na humiga dito. Hindi ko na kayang lumipat sa kama dahil bumibigat na ang katawan ko. Before a deep sleep succumb me I heard the creaking sound of a door that being open pero hindi ko na ito pinansin, I tried to open my eyes pero mabigat na ang talukap ng mata ko para idilat kaya nagpabaya nalang ako hanggang sa tuluyan na akong nilamon ng antok.
_______

Someone is staring at me and I can feel it that it's a man because of his manly scent na ngayon ay nanunuot sa ilong ko. I gradually started to open my eyes pero hindi ko masyadong maaninag ang mukha niya dahil sa bago pa akong gising at malabo pa ang paningin ko. Unti-unti akong bumangon and rested my back body at the back of the sofa. I grab my bag at the table, 'Paano ito napunta dito?' As far as I can remember sa sofa ko ito itinapon at wala akong maalala na inilagay ko ito dito. I just erase my thoughts and quickly grab my cellphone inside my bag.

The hour grows fast and I must go home. Tadtad na rin ng mga messages at missed calls ang cellphone ko na galing kina Annie, Glyza, Jewell at Lyrae. Hindi ko na ito binilang, mabilis akong tumayo at isinukbit ang bag ko. I will call my friends when I reach home, hindi nga pala ako nakapagpa-alam kanina and i'm sure na nag-alala na ang mga yun. Before I took a step, someone grab my arm and turned me to face him. I have to stop for a moment and catch my breath.

'Silly Me!' How did I forgot na may kasama pala ako dito. I gasped when I see his whole face, my knees began to tremble.

'Anong ginagawa niya rito?'

Sinubukan kung kunin ang kamay ko mas lalo lang niyang hinigpitan ang paghawak dito. It's him, the one and only him. The one who causes the trouble yesterday and maybe, also today. He didn't say a word, he just gave me a serious face. Wala akong alam kung good mood ito o bad mood. I shake in fear pero hindi ko pinahalata masabihan pa akong coward. May band-aid ito sa tungki ng ilong. May kaunting gasgas rin ang noo niya. I wonder kung saan niya ito nakuha.