Mutluluk Oyunu

2.Bölüm

  Parka yakın bir yerde ki kafeye gittik.Kendine bir tost ve kola bana da bir tost ve çikolatalı süt.Evet evde birden çok çikolatalı süt olmasına rağmen içemiyordum.Gizlice alıp içsem bile her gün saydığı için anlardı.Kim bilir ne ceza verirdi bunun sonucunda?

   Ben böyle düşüncelere dalıp gitmişken Umut "Yesene tostunu." dedi.Onu onayladım ve yemeye başladım.Fazla değil ama acıkmışım.Tostumu bitirdikten sonra hasret kaldığım çikolatalı sütümü içtim.Lıkır lıkır.Nasıl da özlemişim?

    "Eee evle aran nasıl?" diye soru yöneltti Umut.Bende "İdare eder işte" dedim.Aslında bir bakımdan doğruydu.Babamı ne kadar özlesemde annemle de geçinmeye çalışıyordum.Sonra Umut'a babamı anlatmak istedim.Tabii dinlemek isterse."Umut sana bir şey anlatayım mı?" dedi."Anlat." dedi.Anlatmaya başladım.

    "Babam ben küçükken öldü.Beni çok severdi.Annem de severdi ama onun kadar değil.Gerçi şimdi halim ortada ya.İşte bende babamı çok severdim.Bana çok iyi davranırdı.Düşsem hep yanı başımda olurdu.Gece gelir kitap okurdu.Pek alışkanlığı değildi ama ara ara okurdu.Keşke şimdi olsaydı da okumasaydı bile olurdu.Ama ölmeseydi.Keşke Allah benim ömrümden bir kaç sene alsaydıda onun ömrüne katsaydı.Belki o da küçük olduğum için çok ilgilenirdi benimle.Bilemem.Ama belki eğer ölmeseydi şimdi de ilgilenirdi." dedim.

    Ben anlatırken hiç sözümü bölmeden dinledi beni.Daha sonra o da konuşmaya başladı."Benim babam hayatta ama olmasaydı üzülmezdim.Çünkü beni hiç sevmedi.Annem de babam da sevmedi.Ama sen en azından küçükken nasıl sevdiğini hatırlıyorsun.Şimdi hayatta olmasa da seni hâlâ seviyordur.Emin ol.Ve sen buna rağmen ayaktasın.Ve ayakta olmaya devam et." dedi.

    Hayrandım ona.Hiç bir şey yüzünden yıkılmıyordu.Ben de onun gibi olacaktım."Söz veriyorum senin için hep ayakta olacağım.Zorluklara karşı hep savaşacağım.Söz veriyorum sana.Senin için." dedim.Gülümsedi.Gülüşüne kurban.

     "Söz veriyorum ben de hep ayakta duracağım.Senin için.Hiç yıkılmayacağım.Zorluklarda hep senin yanında olacağım.Senin için." dedi.Öyle...ne olmuştum?Mutlu mu olmuştum?Yoksa heyecanlanmış mıydım?Mutlu nasıl olunurdu ki?

    "Nasıl mutlu olunur?" dedim."İşte böyle."dedi."Şu an içinde olduğun durum gibi.Sen şu an ne hissedeceğini bilemedin ve bana sordun.Sen şu an MUTLUSUN." dedi.İnanamadım.Ben şu an mutlu muydum?Sonra devam etti"Seni daha önce sadece baban mutlu etmiş.Ama sen o duyguyu unutmuşsun.Şimdi artık hissedebilirsin.Doya doya mutlu ol.Sen hep mutlu ol.Ben seni hep mutlu edeyim." dedi.

     "Sen...beni hep mutlu et.Ben hep mutlu olayım." dedim.