Dışlanmış insanlar…Neden bunu yapıyorsunuz ki….o benim annem…yaptığı işten bana ne ki….Neden beni yargılayıp bana da sürtük diyorsunuz….neden???
Göz yaşlarımı annemin acı çığlıkları kulaklarıma dolarken sildim.Karanlıkta odamın bir köşesinde ağlıyordum…Annem çığlık attıkça ben daha çok kasılıyordum….Hayır sandığınız gibi değil…o dayak yemiyor….Sizin dilinizde o bir SÜRTÜK…….ama benim dilimde ise o FEDAKAR BİR MELEK!!!!
Annem susunca odada ve karanlıkta yankılanan tek sesin benim çığlıklarım olmasıyla karşılaştım…Zordu, benim hayatım zordu…bir hayat kadınının masum kızı olup alay edilmek zordu…İnsanlardan biraz uzakta karanlık bir yerde tek başına annenizle yaşamak ve beklemediğiniz bir anda evinize insanların gelip onu bağırtması zordu…..Ama benim adım Angel Black ise bunun bir yolu olmalıydı.
Yeni bir hayata başlayacaktık burada.Buna inanıyordum.Artık Rob amca evimize gelip annemi dövemeyecekti…Biz kaçmıştık…Londra bizim yeni başlangıç noktamız olacaktı…yeni insanlar olacaktı….burda belki annemin sürtük olduğunu bilmeyen olur ha???Ama bu sadece bir teselliydi…Bugün ki gelen adam ne ilk nede son olacaktı!
Boğazımdan sesli bir hıçkırık çıktığında gıcırdayarak açılan kapıdan gelen annemi görmemle istemeden de olsa ona tiksiniyormuş gibi bir bakış attım.Üstündeki dağılmış geceliği çekiştirerek yanıma geldi ve önüme diz çökerek titreyen elleriyle yanaklarımı okşadı.Ona tepki veremiyordum…’’S-söz vermiştin anne.A-artık yapmayacaktın!’’ sesimdeki isyanı ve soğukluğu bastırmak için kendimi kasamda başarılı olamadım.Annem gözünden düşen yaşlara aldırmadan saçlarımı okşayıp.’’S-senin için bebeğim…’’ diye fısıldadığında ayağa fırladım.’’Y-yapma anne!!!Yeter…Artık yalvarırım yapma…’’ o ağlarken tekrar önüne çöküp ona sarıldım.’’B-benim için bunu yapma anne…Artık annen sürtük demesinler anne…l-lütfen yeni bir iş bul…B-babam olsaydı---’’cümlemi tamamlayamadan yanağıma yediğim sert tokatla susup annemin kızaran ardından da hızla pişmanlık yüklenen gözlerine baktım.Bu ilkti…16 yıldır bana ilk defa tokat atıyordu.
‘’Ö-özür d-dilerim A-angel…ben—‘’ bu sefer sözünü ben kesip ona baktım.’’Senin gibi bir sürtüğün kızı olduğum için utanıyorum anne!!!’’
****
Gecenin karanlığına aldırmadan titreyen bacaklarımla evden çıkıp yürümeye başladım.Onu kırdığım için üzgündüm ama babam konusundaki davranışlarını sevmiyordum…Onunla ilgili bir şey söylemiyordu.Sinirle ayağımın altındaki çakıllarla tekmeler atarak ilerlemeye devam ettim.
Karanlık,yalnızlık,mutsuzluk…her şey bendeydi.Adım kadar emimdim ki Kanada’daki hayatımız peşimizi bırakmayacaktı.Yine okulda arkadaşlarımın beni dışlayacak…rezil edeceklerdi…ama ben ders çalışıp onların hepsinden yüksek not alacaktım.
Farkında olmadan saptığım çıkmaz sokaktan geri dönmek isterken sokağın başında gördüğüm gölgelerle iki adım geriledim.Siktir!!!Ne yapacağım şimdi!!İçimdeki korkunun gittikçe büyümesinin nedeni her ne kadar kimse inanmasa da benim hala bakire olmamdı.Geriye doğru bir adım attığımda sert bir el beni karanlık bir deliğe çekti ve ağzımı eliyle kapatıp.’’Sakın bağırma tamam mı sessiz…’’ diye sordu.Başımı yavaşça aşağı yukarı salladım ve kalbimden gelen gümbür gümbür korku atışlarını bastırmak için ‘’k-kimsin sen?’’ diye fısıldadım.Hadi ama aptal olduğumu kabul ediyorum ben tam bir aptalım…kimi tanıyorum ki burada…….
Karşımdaki çocuk cebinden çıkardığı çakmağı yaktığında yavaşça beliren yüzünü inceledim.Sarı saçları ve koyu mavi büyüleyici gözleri vardı.Kaşlarını çatıp boğazımı sıktı ve beni iyice duvara çarptı.
‘’Asıl sen kimsin!Bizim bölgemizde ne işin var!Nate’in adamı mısın!Sürtük!’’ boğazımdaki eller sertleşirken başımı hızla iki yana salladım.’’D-değilim…b-biz yeni taşındık…ben A-angel’’ küçümser bakışları altında vücudumu tamamen süzüp gözlerime baktı ve bileğimi tutup beni sürüklemeye başladı.’’En azından sürtük kısmı doğruymuş!’’
*****
Lanet olası çamurlardan ve ıslak zeminlerden atlayarak önümdeki sarı çocuğun beni sürüklemesine karşı koyamıyordum. Girdiğimiz büyük depoda ilerlemeye devam ederken ilerde varilin içinde yanan ateş ve etrafında spor yapıyor gibi görünen ama dövüşen 4 diğer genci görünce gözlerimi kapatıp yerimde durdum ama bu beni sürükleyen çocuk için bir engel oluşturmamıştı.Omuzlarımdan tutup beni tahta sandalyeye oturttuğunda korkuyla başıma toplanan diğerlerine bakıp yutkundum.
‘’HEY BU KİM!’’ kısa saçlı olan çocuk kulağımın dibinde bağırdığında oturduğum yerde biraz daha büzüşsemde istediğim gibi onlardan uzaklaşamıyordum.Beni buraya getiren çocuk eline geçirdiği birayı kafasına dikerken ‘’Önemsiz biri!Dışarda buldum!Nate sıkıştıracaktı ama bende buraya getirdim geri götürürüm rahat beyler!’’ dediğinde hepsi birden ona döndü ve kolunda çözemediğim büyük bir hayvan dövmesi olan sert bakışlara sahip çocuk onun karşısına geçti.’’Şaka mı bu Nialler!! ‘’ sarı kafalı çocuk elindeki bira şişesini sallayıp hala ilerde birbirlerine dövüş hareketlerinde yardımcı olan kıvırcık ve rampa saçlı çocuklara doğru adımladı.
’’Harry dostum?!?’’ yeşil gözler önce benimle ardından da sesin sahibiyle buluştu ve aradaki anlamsız sessizlikten sonra hayatımda duymak istediğim son sözler kulağıma doldu.’’Bu kız kim biliyor musun?Babanın yeni sürtüğü Emma’ın kızı……Hani şu yeni sınıf arkadaşımız Angel!Senin aradığın ufaklık….İlgilen dostum!!!’’
