aurora ↬ Kim Tae Hyung

Sectioni✩6

Bu bölüm Mi Cha'nın geçmişi olacak.

İyi okumalar~

㍿

Yarım açık pencereden gelen esintiye karşı hocanın anlattığı edebiyat dersi uykumu getirmişti.Başım çok ağrıyordu ve kendimi iyi hissetmiyordum nedense.Son dersin olduğu bilinciyle kendimi motive etmem dersin hızlı geçmesine yardımcı olmamıştı.Bir ümitle kolumdaki saate baktım,dersin yarısını atlatmıştık.

Sol yanağımı okşayan rüzgarla birlikte başımı pencereye çevirdim yağmurdan sonra esen rüzgar başımın ağrısına iyi gelmişti.

Eve gidince direk uyumayı planlıyordum yoksa düşüp bayılabilirdim.Ben bunları düşünürken zil çalmıştı.

"Çocuklar biliyorsunuz yarın sınavınız var,güzelce çalışın."

Öğretmenin son dediği şey ile resmen beynimden vurulmuşa dönmüştüm.Bir hafta boyunca sınava çalışmamıştım ben ve yarın olduğu şimdi öğretmenin demesiyle aklıma gelmişti.

Okulun dış kapısından çıkarken çantamı tekmeyle havaya atasım geldi.Lanet salı geçmek bilmiyordu.Yarın tekrar sabahın köründe kalkıp okula gidecektim,sonra eve tekrar gelecektim işte bir şey değişmeyecekti.Yarın sınav vardı halbuki.Ev ile okulum arasında yüz metre var ya da yoktu.
O kadar uykusuz kalıyordum ki bazen,ders çalıştığım günlerde.Her sabah okula resmen gözüm kapalı gidiyordum.

Şu ana kadar derslerimi iyi tutmaya çalışıyordum ki ileride iyi bir geleceğim olsun.Hep bu düşünceyle yetiştirilmiştim.Ama ne kadar saçma ki,notlarımıza bakılarak mesleğimizi seçtiriyorlardı.

Büyük bahçeden geçerek evin kapısına ulaştığım zaman kapıdaki zile bastım.
Açan olmayınca çantamdan anahtarı çıkarıp eve girdim.

Evde kimse yoktu.Babam çalıştığı için evde olmuyordu,cici annem genel olarak evde olmadığı için şaşırmamıştım fakat bunu da önemsememiştim zaten.Bir şeyler atıştırırken televizyon izliyordum.Aniden yarın sınavım olduğu aklıma gelince ağrıyan başım daha da ağrımaya başlamıştı.Oturduğum koltuktan kalkıp merdivenden uyuşuk bir şekilde çıktım,ders çalışmam lazımdı.Çantamdaki kitabı çıkarıp kaldığım yeri açtım.

Ah,lanet denklem konusuydu.

Birkaç saat çalıştıktan sonra saatin yediye gelmek üzere olduğunu fark ettim.yavaş yavaş yediye gelirken babamı aramaya karar verdim.

Karşı taraf açtığında bu tanıdık sesin neden babamın telefonuna cevap verdiğini sorguluyordum.

"Mi Cha"dedi iğneleyici bir sesle.

"Baban kaza geçirmiş,hastanedeyiz."

Ardından bir hıçkırık.

Sonra yaklaşık on,on beş saniye bir sessizlik oluştu.
O anı yavaş çekime almışlardı sanki.Beynim sanki durmuş hiçbir şey düşünemiyordu.
bir insan konuşmuştu hattın ardından.Sonra bir hıçkırık sesi daha.

"B-baban, ölmüş."
Sesi sonradan kısık çıkmıştı.

Ne tepki vermeliydim.Ne diyebilirdim.Boğazım düğümlenmiş gibiydi, nefes alamadığımı hissettim.Beynim Bunun doğruluğunu sorguluyor, gözyaşlarım benden bağımsız bir şekilde yanağımdan süzülüyordu.Acı galiba hiç bitmiyordu.Annesizliğin  yanında artık bir acı daha taşıyordu sol yanım.

──────˙·٠•✩

Ya böyle geçiş bölümlerini hemen atlamak istiyorum ama bu bölümler olmazsa da karışıyor.Geçiş bölümünü biraz kısa bitirdim sıkıcı olmasın diye.İlerideki bölümlerde çok değişik şeyler olacak.

Sevgiyle kalın~ ʕ•ᴥ•ʔ