Calm in the Storm

Chapter Six

FLASHBACK BEFORE JIRAH FAITH FUENTES TRANSFERED AT DCCMMA

Miguel Sebastian de Cervantes 

"Heard about the Fuentes' bro?" Tanong sakin ng tropa kong si Wilson tsaka binato and dart na hawak niya.

Napalingon naman ako saglit dahil mukhang familiar sakin yung picture nung taong tinatarget niya sa dart board.

"Yes. They have lots of connections sabi sakin ni Dad. Malakas daw ang kapit non sa gobyerno at mga businessmen." Sagot ko sa kanya habang abala sa pagsasalin ng Glennfiddich, isa sa mga pinakakinaaadikan kong whisky.

"Lilipat daw sa school niyo yung nagiisang anak ng mga Fuentes. They're quite famous on the business world pero sobrang private at mysterious ng personal life nila. They have been featured so many times sa mga sikat na magazine pero hindi nababanggit ang about sa personal life nila." Sabat naman ni Wayne, ang pinsan ni Wilson. Ang dami namang satsat nitong mga kaibigan ko.

"Seriously mga pare? Kaila pa kayo naging interisado sa mga tsismis? Nagiba na rin ba ang taste nyo? Do you now want muscular body and big penis?" Hindi ko mapigilan ang sarili kong mapatawa sa mga sinasabi ko.

Nilalaro ko ang yelo sa loob ng whisky ng biglang may tumamang dart sa tabi ng sofa na inuupuan ko.

"Fuck you bro!" Angil nitong si Wilson sakin.

"Chix daw yung babae pre! Jirah ata ang pangalan." Biglaang sabat ni Wesley, ang bunso sa magpipinsan. Abala siya sa pagtipa ng gitara pero may oras pa pala siyang sumabat. Sikat to sa mga babae dahil parte siya ng isang banda sa school, akala mo nga naman gwapo eh kamukha lang naman niyan ang paa ko.

"I NEED SOME SILENCE. NOW IF YOU THREE WILL TALK ABOUT THAT DAMN GIRL HERE. YOU MAY GO OUT AND LEAVE ME ALONE." Naririndi na ako sa kakabanggit nila s babaeng yon. She's just another plain rich girl from a powerful family. Brat. Pasaway. Maarte. Ano pa bang aasahan mo sa mga yan. I know a lot.

Wilson, Wayne and Wesley have Philips as their second names by the way.

Wilson Philip Sy

Wayne Philip Sy

Wesley Philip Sy

...and they are not just famous because of their surnames, they build their own identity through their looks, talent and pa-fall strategies.

PRESENT 

May babaeng bigla na lang humigit ng Versace kong jacket, that was a limited edition jacket yet  hinablot lang? I should tell dad that be careful kung sino ang nagaapply sa school namin, akala ko ba sa mayayaman lang to? Eh bakit pati jacket ko pinagdiskitahan.

Calling Raiko...

"Hello Raiko? Your school is not safe anymore, sell it!" Asar na sabi ko.

"Hahaha! Anak ko, may topak ka na naman? Don't tell soemthin na magpapababa sa value ng school natin, mawawala ang luho mo pag nagkataon." Natatawang sabi ni dad.

"Oo Dad! Nawala na, may humigit ng versace jacket ko na limited edition! kaya bago pa bumaba ang value ng school nato e ibenta mo na!" 

"Makakabili ka pa ng limangdaang jacket na limited edition sa tuition na ibinabayad ng mga schoolmates mo kaya wag ka masyado magalala bwahahaha." Luko luko talaga tong ama ko.

"Got to hung up. Wala kang wenta kausap."

"Gago ka anak!"

end call...

Kinabukasan ay may babae akong nakasagupaan, oo sagupaan dahil ang tapang niya. Baguhan siguro kaya hindi ako kilala. Tamo bukas expel ka na! Batuhin ba naman ako ng sapatos na may heels? Kung hindi ba naman kalahating bobo't tanga e. 

May paper bag na ibinato sa mukha ko at pagbuklat ko yung versace kong jacket, what the hell? Tinatawag ko ang babae ngunit hindi na ito lumingon. May araw ka rin sakin. I smirked.

Magkaharap kami ni Raiko sa hapag at balak ko ng ipaexpel ang babaeng yon...

"Dad I'll send you a picture of this particular girl and expel her right away." Sabay send kay daddy ng picture.

"I'll look to iT later, pagkatapos nating kumain. Walanghiya ka talagang bata ka, mababawasan na naman ang estudyante sa school, mababawasan ang yaman ko. Jusko po."

"Isa lang yon dad." 

"Whatever."

Kumatok sa kwarto ko ang katulong namin.

"Sir pinapasabi po ng daddy niyo na hindi daw pwedeng iexpel ang pinapaexpel niyong bata." Sabi ng matanda naming katulong.

Napabalikwas ako sa kinauupuan ko. This can't be. I always get what I want, ayokong mapahiya sa harap ng maraming tao. I went to dad's room agad agad.

"Woah! Kumatok ka naman Sebastian!" Sabi ni dad.

"Raiko expel mo yung babae." 

"Hindi pwede anak, isang Fuentes yon at kaalyansa ko ang pamilya niya sa mga business ko." Fck. 

"Kahit na dad, marami pang iba jan. Hindi nauubos ang business partners." Giit ko naman.

"Ayoko anak, kakatawag lang ng tito Alfonso mo at napagkasunduaan naming kahit sino ay bawal magexpel kay Jirah, kahit ikaw pa!"

"But dad--"

"No buts! Final na to. Mabait na bata si Jirah, why don't you just be friends with her instead?"

"No way dad!" Sabay balibag sa pintuan niya para sumara.

Inis ako sa babaeng yon kaya bakit ako makikipag kaibigan? Ano siya sinuswerte. Pumipili lang ako ng kakaibiganin ko.

Kinabukasan gumanti ako. Pagpasok na pagpasok nung Jirah na yon sa pintuan ay may bumuhos sa kanyang harina. Nagpabili lang naman ako ng isang sakong hari na sa kaklase ko, magpasalamat pa siya dahil harina ang ibininuhos ko sa kanya, mamahalin yon at hindi ihi ng aso.

Pero feeling ko ako ang talo sa aming dalawa dahil mas napahiya pa ako sa mga tao. malamang Miguel, hindi mo kasi napapayag ang ama mo na ipaexpel ang babaeng ito.

Inis at galit ang ipinakita ko kay Jirah pero hindi ko maintindihan ang sarili ko kung bakit hindi naman talaga yon ang buong nararamdaman ko. There's this weird feeling na natutuwa pa ako sa mga nagyayari. My inner self says that I should stick with this girl because I know she will teach me life lessons I've never learnt before.