When She Fall In Love

PROLOGUE

PROLOGUE

"You choose, him or ours. I'm giving you a choice, Allesson. Who?" Nanginginig ang mga luha ko. Pati na rin ang buo kong katawan. Nahihirapan ako. Ayoko ko siyang iwan kaso paano naman ang mga magulang ko? Bakit kami damay sa gusot ng pamilya? Nagmamahal lang ako. Gusto ko lang sumaya.

"M-Mom... No. Huwag naman pong ganito. I love you and Dad but I love him too. So much. This is hard for me. I don't want to choose. Patayin niyo na lang po ako kung mangyayari yun. I'm sorry." Isang malakas na sampal ang tumama sa pisngi ko. Hindi na huminto ang mga luha ko sa pagtulo. Napaupo na rin ako dahil sa panghihina. Umiling ako nang umiling.

"You can't choose, really, Allesson? Kami ang pamilya mo. You're the only child. Why is this hard for you? Iiwan mo lang naman ang boyfriend mo!" Mas lalo akong umiling. Tinakpan ang magkabilang tainga. Ayoko ng marinig. Gusto ko na lang maging bingi habang buhay.

"Stand up and break up with him. Tell him that you don't loved him. Sabihin mo na para isang bagsakan na lang. Your bestfriend, Andrielle is angry at her brothers. Tell him, already. Para isang sakit na lang." Naistatwa ako. Anong ibig sabihin niya? Anong alam ni Mommy na hindi ko alam?

Kahit nanghihina, pinilit kong tumayo. Tinitigan siya ng derecho sa kanyang mga mata.

"What? What are you talking about, Mommy? Anong galit si Andy sa kanila?" Tinaasan niya ako ng kilay.

"You don't know? They lied to her. She's hurting right now. So stay away from her from now on. Break up with him too. Choose your family, Allesson. Don't disappointed me." Napahawak ako sa gilid lamesa. Pinagmasdan ko ang aking mga kamay. Nanginginig ito. Hindi ko alam ang gagawin ko. Ano ba ang dapat? Ano ba ang tama? Naguguluhan na ako.

***

"You're so quiet, Hon. What's wrong?" He held my hand. Napatingin ako sa kanya. Nginitian ko siya. He smiled back but I see in his eyes that he's hurt.

Bakit ayaw mo sa aking sabihin na galit si Andy sainyo? Ano ba yung problema? Hindi mo ba ako mapapagkatiwalaan?

"Nothing. I'm just... thinking... what if... I'm breaking up with you, today? Are you going mad?" He stiffened. Mas humigpit ang hawak niya sa kamay ko. Napapikit ako. Mabilis na bumaling sa kabilang direksyon dahil sa biglaang pagpatak ng luha.

I feel his pain. I sensed his agony. But why he's not telling me?

"W-What are you talking about, Hon? M-May problema ka ba? Sabihin mo sa'kin. Makikinig—-" I cut him off. Lumuluha akong tumingin sa kanya. Ang sikip-sikip ng dibdib ko. Ang hirap-hirap huminga habang kaharap ko siya.

"And you? What is your problem? I'm your girlfriend. Pero bakit ako ang huling makakaalam? Bakit, Andrew? Ano bang nangyayari? Bakit ang lungkot-lungkot ng mga mata mo? Nandito ako. Makikinig. Pero masakit lang kasi hindi mo sinasabi sa akin. Ayaw mong malaman ko. Why?" Tumungo siya. Unti-unting binitawan ang kamay ko. Napasinghap ako. Mas lalong bumuhos ang luha nung tumayo siya.

"This is our problem, Allesson. Labas ka doon." Biglang naging malamig ang boses niya. Tumingin siya sa akin. Walang buhay na mga mata, walang saya na makikita.

"Labas ako doon? Andrew! I'm your girlfriend. Your agony is my agony, Hon. So... please... tell me. What happened?" Pagmamakaawa ko.

Biglang bumuhos ang kanyang mga luha. Kinuyom ang dalawang kamao.

"You're right. Maybe we can separated now. Your family didn't like me. They agaisnt about us. Let's break up, Allesson. This problem... is ours. Not yours. Bye." Napanganga ako. Biglang nanlambot ang mga tuhod. He's breaking up with me just like that? Because of his problem and mine.

Maybe, he's really right. We need to parted ways.

I am Allesson Saavedra and this is my crazy story.

-------------------
Oh ayan na ha! Nakagawa na agad ako ng prologue. Hahahaha.

Vote and Comment ❤️