Chapter 2
Matakaw
Matapos ng lahat ng nangyari ay bumalik na kami sa room saka ipanagpatuloy ang klase ng mag bell ay kinuha ko ang bag ko saka umalis sa room.
Ayaw na ayaw kong kumain sa canteen dahil sa ingay at napakaraming tao. I prefer silence while eating.
Kahit na bawal mag lagi sa rooftop ay pumunta ako doon at umupo sa isang upuan na may lamesa. Tamang-tama lang ang panahon di mainit kasi natatakpan ang araw ng makakapal na ulap at mahangin. What a nice weather
I tied my hair in ponytail para di masyadong makalat habang kumakain ako. Kinuha ko ang lunch na ginawa ni manang kanina para sa akin. I prefer eating rice for lunch.
Dalawang klaseng ulam ang inihanda ni manang. Beefstake at Fried chicken na may gravy pa may pa dessert pa si manang! My favourite isang slice ng ube cake!
"Woah! Ang dami!" Agad akong napalingon sa lalaking nagsalita sa likod ko. What the fuck?! Just when did he get here?
"Is it okay if join you?" Hindi ako umimik sa tanong niya bagkos ay nagsimula akong kumain. Tsk, dito nga ako kumain lara walang ingay di ko inaasahan na makikipagsabay ako sa isang baguhan!
"Well, silence means yes.." Sabi pa niya at inalabas ang dalawang layer na burger, large na fries, at spaghetti. Damn! Ang takaw niya, di halata sa katawan niya
"Are you really that silent?" He asked and looked at me. Tiningnan ko rin siya pabalik na nakakunot ang noo. Hindi ko ulit siya inimik at nagpatuloy sa pagkain. I love food so much!
"Anyway, nice game kanina. You're good. I thought girls really can't play basketball." He said saka sumubo ng burger
Di ko siya pinansin at kinuha ang drumstck na fried chicken at inuloblob sa gravy at kinain sabay subo ng kanin.
"Di ka ba talaga sasagot?" He asked. Halata ba? Halata bang ayaw ko?
"Tss.." I rolled my eyes saka sumubo ulit
"Wow, what a nice conversation. Ikaw lang yung babaeng kilala ko na kaya akong isnob.." Sino ka ba para pansinin ko? You're not that important
"You know-" naputol ito nang
"Could you please shut tge fuck up?" Seryoso kong sabi. Tss, he's ruining my mood. Damn!
Kinakain ko na ang uba cake ko at nginuya ito. It taste like heaven. The flavor, the texture, the filling just how I love it!
"You really love it don't you?" Hindi ko ulit siya pinansin at sumubo ulit
"You really can't shut up, don't you?" Bara ko naman sa kaniya na agad niyang ikinatiningin sa akin
"Alam mo sa lahat ng nakilala ko ikaw ang pinakamean.." Like I care?
Nang tapos na ako kumain ay agad kong kinuha ang bottled water sa bag ko at ininom saka ko isinilid sa bag ang aking lunch box pati na rin ang tubig. Yun lang naman ang laman ng bag ko tsaka isang ballpen. Tumayo ako saka umalis
"Hey! Wait!" Tawag pa niya pero di ko na siya pinansin at dumiretso sa canteen para bumili ng coke in can
Sa bawat corridor na dinadaanan ko ay ramdam ko ang mga mata na nakatuon sa akin. Di ko nalang sila pinansin.
"Hey! Hintay!" Nakakairita na yang baguhan na yah ha! Ba't ba siya sunod ng sunod?
"What?!" Di ko na napigilan ang sarili kong sagutin siya dahil sa iritasyon. Kumukulo na ang dugo ko dahil sa kadaldalan niya
"Ba't ba ang sungit mo?" Tanong niya sabay kamot sa kaniyang batok. Hindi ko siya sinagot at dire-diretsyong naglakad papunta sa canteen.
Sa bawat dinaanan ko mesa samo't sari ang kanilang comment sa akin.
