Yalnızlık Kokulu Hayat

Merhaba ben Eslin.

Ben küçüklüğümden beri kendime hep "NEDEN" sorusunu soruyorum. Ben neden bu lanet olası yetimhanedeyim? Ailem beni neden bırakmış merak ediyordum ama artık hiç birinini bir önemi yok.Yalnızlığa alıştım burda hani insanlar derler ya çok yalnızım diye oysaki onları seven anneleri,babaları ve arkadaşları var ben ise gerçekten yalnızım  küçüklüğümden beri burda sanki hapsolmuş gibiyim.Hiç bir zaman normal  ve mutlu bir hayatım olmayacak .

Bu sabah yatakhaneniede sesim yankılandı

-Esliin.  Uyuyordum gözlerim yarı açıktı.

-Esliin. Ses dahada yakınlaşmıştı bu ses yetimhanenin annesine aitti 

-Hıığı noluyoo. Diye cevap verdim uykulu bir şekilde

-Hadi kalk üstüne düzgün bişeyler giyin seni evlatlık edinmek isteyen bir aile var.

İşte o an benim için yaşam durmuştu hayatım zaten boktandı afedersiniz hayatım bile yok gibiydi bide tanımadığım bir aile ile birlikte yaşıycaktım

-Hadisene akşama kadar seni bekleyemeyiz Esliiin kalk hadi.

Aniden yatağımdan kalktım ve üstümü değiştirmek için kıyafet aldım ama ne yaptığımın farkında değildim istemsizce üstümü değiştirdim daha herkes uyuyordu.Müdire (yetimhanenin annesi) kolumdan tutup beni odasına sürükledi içeri girmeden öncede bana 1000 kez "GÜLÜMSE,DİK DUR,SAYGILI OL,UKALALIK YAPMA" gibi şeyler geveledi içeri girdiğimizde bir hanımefendi ve beyefendi vardı ve bana 32 diş gülümsediler içtenlikle alışık olmadığım bişey ben ise onlara bakakalmıştım ki o sırada müdire konuşmaya başladı

-Eslin sen kapının önünde bekle dedi

Kaç dakikadır yada kaç saattir kapının önünde beklediğimi bilmiyorum ama çok uzun bir süreydi en sonunda  kapı açıldı ve aile ile birlikte müdirede çıktılar müdire

-Eslin bunlar seni sahiplenen aile git eşyalarını topla.

Eşyalarımı toplamak için yatakhaneye geri döndüm ve 1 dk 1dk beni sahiplenmişlerdi burdan kurtulmak istiyordum ama bu şekilde değil tanımadım bir aile ile yaşayamam hadi onların çocukları varsa bu çok kötüydü dolabın altındaki küçük valizi çıkardım doğduğumdan beri yetimhanede olduğum için fazla eşyam yoktu bir kaçtane kitabım oyuncak ayımı bir ikide giyicek bir şey koydum ve bahçeye fırladım aile arabının yanında bana el sallıyordu bu çirkef müdireden hızlıca uzaklaşarak onların yanına gittim valizimi bagaja koydular arabanın kapısını açtılar benim binememi bekledir bindim ve işte benim hayatımda böyle başlıyordu....