Controle {NEDERLANDS}

25 jaar oud

Ik woon inmiddels alweer een jaar in Nederland. Ik woon nu wel op mezelf omdat ik veel te vaak ruzie had met m’n ouders. Volgens mij denken ze dat het komt omdat ik me niet meer thuis voelde in Nederland na 6 jaar in Engeland te hebben gewoond. Ik wil heel graag weer terug maar ik heb er geen geld voor. Ik moet hier eerst werken voordat ik weer terug kan. Maar 1 ding staat vast, ik blijf niet in Nederland. Sinds ik Bert heb gezien vorig jaar met Pasen, komen er steeds weer flashbacks naar boven en heb ik bijna elke nacht nachtmerries. Ook heb ik vaak dat ik op een bepaald moment helemaal van de wereld ben en pas een uur of paar uur later weer uit m’n trans kom. Dit zal vast wel weer over gaan. Het contact met Bert is nu wel minder doordat ik m’n ouders ook zelden spreek.

Ik kom net thuis van werk en ga op de bank liggen en tv kijken. Omdat de wereld me nog niet genoeg haat, moet er net een documentaire beginnen over kindermisbruik. Ik wilde gelijk naar een andere zender zappen, maar eigenlijk ben ik wel benieuwd wat ze vertellen in deze documentaire en ik besluit hem toch maar te kijken.

Ik doe de deur open en daar staat oom Bert, ik geef hem een knuffel en hij komt naar binnen. ‘Veel plezier vanavond, tot morgen!’ roep ik tegen m’n ouders en ik geef ze snel nog een knuffel. Met Bert loop ik naar binnen en we gaan gezellig een film kijken. Het is een komedie en we liggen allebei helemaal dubbel van het lachen. Als de film is afgelopen ga ik naar boven om me om te kleden en naar bed te gaan. Bert loopt achter me aan, dit is raar want dat gebeurt normaal nooit. Hij zal vast boven naar de wc gaan omdat beneden het wc papier op is. In m’n kamer trek ik net m’n t-shirt uit als Bert m’n kamer binnen komt. Ik sta in m’n bh in m’n kamer als de deur open gaat en Bert binnenkomt. Ik pak snel m’n shirt weer om voor m’n bovenlijf te houden als Bert het weer wegtrekt. ‘We zijn toch familie, dit maakt niet uit. Bovendien, ik heb je wel vaker in je blootje gezien hoor.’ ‘Dat was vroeger, toen was ik nog een baby!’ zeg ik. Maar het maakt niet meer uit wat ik zeg, hij komt helemaal tegen me staan en ik sta al tegen m’n bed aan, en hij houd z’n armen om me heen. Ik kan geen kant meer op. Hij begint aan me te zitten en ik durf niets terug te doen. Hij is ten slotte m’n oom, misschien is het wel normaal als ze dit doen? Ik weet wel dat ik het niet prettig vindt, maar hij lijkt te genieten dus ik laat het maar gebeuren. Hij tilt me op en legt me op me bed terwijl hij bovenop me gaat liggen.

‘Laura! Laura! Waar ben je Laura?’ Gelukkig m’n ouders zijn thuis. De deur gaat open en ik houd m’n armen voor m’n lichaam om zoveel mogelijk te bedekken. Als ik omhoog kijk ik zie ik niet m’n ouders staan maar m’n beste vriendin Melissa. ‘Waarom heb je armen helemaal bedekt over je lichaam? Je hebt toch gewoon kleren aan?’ vraagt ze. Ik realiseer me dat ik niet in m’n oude kamer in m’n ouders huis ben, maar in m’n eigen huis op m’n bank. Ik realiseer me dat het maar een droom was. Het is niet echt. Maar het was wel echt, het was de eerste keer dat ik erachter kwam dat Bert niet was wie ik dacht dat hij was.

‘Waarom ben je hier?’ vraag ik aan Melissa? ‘Ik vroeg me af of je zin had om samen wat te gaan eten, en ik wist dat je thuis was want dat app’te je nog naar me, maar toen ik je belde nam je niet op. Ik werd ongerust en ben maar naar je huis toe gegaan.’ Ik begin te huilen en Melissa slaat haar armen om me heen. ‘Wat is er? Waarom moet je huilen? Lau?’ Ik begin alleen maar harder te huilen. Ik kan het niet meer aan, ik kan het echt niet meer aan. Ik moet het gewoon kwijt, anders wordt mijn hele leven verpest door één iemand, die ondertussen gewoon leuk verder leeft alsof er niets aan de hand is. Maar er is wel wat aan de hand. Ik ben volgens mij nog vaker met m’n gedachten van de wereld dan dat ik erop ben. Het is nog steeds niet over en net had ik weer een flashback. Het laat me gewoon niet los.

Ik vertel het hele verhaal aan Melissa. Niet het halve verhaal dat ik aan m’n vriend in Engeland heb verteld, met wie het inmiddels al lang uit is. Melissa zegt tussendoor helemaal niets en laat me uitpraten. Nadat ik ben uitgepraat pakt ze me vast en trekt ze me bijna m’n huis uit. ‘Dit kan je niet voor jezelf houden Lau, dit moeten je ouders weten, en wel nu!’ ‘Nee Mel alsjeblieft, dit kunnen ze echt niet weten! Dan valt de hele familie uiteen en is alles verpest door mij!’ zeg ik maar ik weet dat ze niet luistert naar wat ik te zeggen heb.

Als Mel een idee in haar hooft haalt dan is ze niet meer van haar stuk te krijgen. ‘Ja en nu heb jij geen contact meer met je hele familie omdat je je schaamt en je Bert niet kan aankijken. Je hebt hierdoor zelfs geen contact meer met je ouders! Bert was fout en hij moet hiervoor gestraft worden! Als jij het niet vertelt ga ik het vertellen, maar je weet zelf ook wel dat het beter is als je het zelf tegen je ouder zegt.’ Ik weet dat ze ergens misschien wel gelijk heeft en we rijden samen naar m’n ouders huis. ‘Als je me maar niet alleen met ze laat, je verlaat me geen moment! Alsjeblieft Mel’ zeg ik huilend. ‘Natuurlijk niet, ik ben hier voor je, altijd.’

We bellen aan bij m’n ouders huis en m’n moeder doet open. Als ze me ziet geeft ze me gelijk een knuffel en ik moet weer huilen. We lopen naar binnen en ik vertel weer opnieuw m’n verhaal. Soms moet ik zo erg huilen dat Melissa me af en toe aanvult en ook m’n ouders zeggen helemaal niets. Ze laten me helemaal uitpraten en m’n vader zit geschokt op de bank. Dat zijn broer ooit zoiets heeft kunnen doen. M’n moeder daarentegen zit huilend naast hem.