Satisfied

Chapter 1

"Ohhh... Nicholas..." Malakas na ungol ko. Di ko alam ang samut-saring emosyong nararamdaman ko. "Nicholas...Bilisan mo pa..." hinihingal kong sinabi.

"Beg for it babe, beg for it." Sabi naman nito habang patuloy na gumagalaw sa loob niya.

"Nicholas... Please... Please..."

"Nicholas, just call me Nick instead." Hingal na sabi nito.

"Please Nick... Naiihi na ko..."

"Just let it out." Mabilis na tugon nito.

Habang pabilis ng pabilis ang galaw nito sa loob niya siya naman ay parang uhaw na uhaw sa bawat galaw nito, sa bawat hawak nito sa katawan niya. Parang may kung anong bagay ang naiipon sa puson niya.

"Nick malapit na ko..." Hinihingal na sabi niya

"Me too babe. Me too"

At isa pang mahabang ulos and a orgasm ripped through her kasabay ng kay Nick. She's satisfied ang she knew Nick is satisfied too.

Pagod na pagod na bumagsak ang katawan nito sabay yumakap sa kanya. Habang maayos siyang hinalikan nito sa labi.

"I love you Sylvain. Di kita iiwan I promise. I love you." Wika nito.

Sylvain POV:

NAGULAT ako ng biglang may yumakap sakin "Hey Mom! Good morning."

Panaginip lang yon? God! Kasabay ng pamumula ng pisngi niya. Lahat ng halik, yakap at ang pagiisa nila ay parang totoo. I don't care. 5 years na rin ang lumipas since he left us. I should forget him. Pero paano? If every morning laging ayun ang panaginip ko. Shit kailangan ko na talagang makalimot. 5 years is enough. Enough to forget him, move on and step forward. Argh Sylvain kalimutan mo na siya!

"Hey Mom! Ayos ka lang po ba?"

"Of course ayos lang si Mommy. Good morning too. Maliligo na ako at ikaw magbihis ka na. Nagkakaintindihan ba tayo Nikkoi?"

"Yes Mom." Dali dali itong umalis papunta sa kwarto niya.

Tumayo na siya at pumunta sa banyo at doon naligo. Ganito sila palagi ng anak niyang si Nicholai pero mas madalas niya itong tawaging Nikkoi sinunod niya ito sa pangalan ng ama nito na si Nick. Limang taong gulang na ito at pumapasok bilang Kinder. Sa ganyang edad ni Nikkoi naiintindihan na niya ang mga pangyayari. Matalino siyang bata. At hindi ko maiikakaila na magkamukhang- magkamukha sila ni Nick. Sa mata, sa ngiti pati na rin sa tawa. Para silang pinagbiyak na buko. Kamusta na kaya ito ngayon? God! Sylvain dapat kalimutan mo na si Nicholas Jimenez! Huwag mo na siyang isipin hindi na siya babalik kagaya ng sinabi niya dati. Ika nga nila "Promises are meant to be broken."

Pagkatapos niyang maligo ay nagbihis siya. She's wearing a dress that leaves the top of her shoulders uncovered, but does cover the sides and flows down into a graceful square neckline. It's a tight fit which is meant to draw attention to her breasts, but in a graceful and elegant manner. She's wearing cone heels, a strange, yet seemingly perfect choice. At kaunting make up and tapos na.

Agad siyang bumaba ng kwarto nilang magina. Sumalubong agad sa kanya ang namomoblemang mukha ng anak.

"Sweetie anong problema?" Tanong niya. Ano kaya ang nangyari kay Nikkoi at nakasambakol ang mukha nito? "Nikkoi anong problema? You can tell mommy."

"I c-can't tie my tie Mom."

"Yun lang? Dapat sinabi mo agad. Halika ka nga dito." Nikkoi is a big boy now. He's
wearing a uniform that's thickly striped, a nylon trousers that reach down to well below their knees and clearly reveal their slip-in shoes, all of which are colored navy. They're paired with long, thinly striped socks and a simple belt colored lilac. And a tie.
Tinali niya ang tie nito. Kagaya ng pagtali niya ng tie kay Nick. Naalala niya kung paano ito magpatali ng tie. He's a man with a company but he can't tie his tie. Nang bigla siyang natauhan. Sylvain forget him! "Ayan na Nikkoi. You look very cute. Ang laki mo na but you're still my baby boy okay?"

"Mom! I'm not a baby boy na. You see, malaki na ko. And you look gorgeous Mom."

"Mambobola ka na ah." Kagaya ng Tatay mo manloloko.

"Di po kaya. Halika na Mom malalate na ko. Kamusta mo ko kay Daddy Alford okay? Tell him I love him."

"Opo." And hinatid niya ang anak sa school nito. It took them 30 minutes para makapunta dito.

"Mom! Tell Daddy Alford okay? I love you. Goodbye Mom."

"Good bye sweetie. I love you too."

As they waved to each other seeing Nicholai growing up to fast makes her smile and satisfied. Maayos niya itong napalaki kahit wala ang ama nito. Minsan mahirap dahil nagtatanong rin ito kung nasaan ang totoong Daddy niya. She try to explain na baka balang araw makita niya ito. Because a wait is a worth.

"Manong pakideretso po sa Miranda's Catering Services."

"Okay po ma'am."

Hays this would be a long ride. The taxi is filled with silence. At unting-unti pagbigat ng talukap ng mata niya.

A/N:
Sino si Daddy Alford? LOL.
Nick's POV is next. :>

Please vote and comment! Thank you in advance. God bless us all. <3