Otobüs Aşkı~m

7| Biraz Mutluluk

Multimedia'da Eylül'ün giydiği kıyafet var.Okuyup oy veren herkese teşekkürler,yorumlarınızı bekliyorum ^_^

~~~~

Anıl'dan,

Hasta olmamın verdiği acıdan daha büyük bir acım vardı.Ben ölünce arkamdan beni seven insanların ağlaması,üzülmesi.Bunu istemiyorum,iyileşmeyi hastane dışında da yapabilirdim,denemeye değer. "Böyle düşündüğünü tahmin etmiyordum,Eylül.Sen de benim için değerlisin,ki hiç kimse kendini bu kadar kısa sürede benim değerlilerimden olamamıştı.Bak o lanet yere -hastaneye- gitmeyelim.Yanımda ol,hatta bizim evde, benim odamın yanındaki odada kal.Sen mutlu olmayı hakediyorsun Eylül,benim yüzümden mutsuz olmanı istemiyorum." dediğimde biraz da olsa yüzü gülmüştü. "Tamam, ben her zaman yanında olacağım.Ama şimdi Beyza'nın partisini daha fazla bölmeden içeri girelim bence." dedi masumca.

~~~~

Eylül'den,

Hayatımın belki de en berbat ve en güzel gününü yaşıyordum.Aşık olduğum kişinin her zaman yanında olmak günümü çok güzel;neden yanında olacağım ise günümü berbat yapıyordu.

Kendi kendime "Neyse" dedim ve Anıl ile içeri girdik. İçeri girdiğimizde herkes gözlerini üzerimize dikere, üstümüzün sırılsıklam oluşuna baktı.Leyla teyze bize yaklaşarak "Sırılsıklam olacak kadar dışarıda ne yapıyordunuz siz?" dediğinde gerçekleri söylememem gerektiğini düşünerek "Anıl ile bir hava alalım dedik sonra kapıyı defalarca çaldık ama siz duymadınız." dedim.Anıl bana baktı,güldü ve ben de o mükemmel gülüşüne daha fazla dayanamayarak güldüm.Gülüşünde huzur vardı sanki. Herkes bakışlarını üzerimizden çektikten sonra Beyza yanımıza geldi ve "Kapıda kalmışmışlar" dedi."Konuştuk sadece.Neyse öyle bakma da üzerime bir şeyler ver ya da eve gideceğim" dedim sessizce.Beyza'nın konuşmasına izin vermeden Anıl "Benden bu kadar,ben gidiyorum." dedi.Anıl gittiğinde Beyza'ya her şeyi ayrıntısına kadar anlatacaktım."Tamam Anıl,facebook'tan haberleşiriz." dedim gülümseyerek. "Gel yukardan sana yedek kıyafetimi vereyim." dediğinde Beyza'yı takip ettim.Ayrıca yedek kıyafet mi? Aptal,ona da bilmem kaç para vermiştir...

Saçlarımı kuruturken Beyza'nın bana gösterdiği elbiseye baktım.Sade siyah bir elbiseydi."Fazla sade?" dedim sorarcasına."Üstündekilerle mi durmak istersin?" dediğinde oflayarak ona çıkması için kapıyı gösterdim. Üstümü giyindiğimde Beyza'yı odasına çekip olanları anlattığımda "Oha kızım sen bunların hepsini yaşadın mı ya ? Annen izin verir mi onlarda kalmana?O değilde bak sana bir şeyi demeyi unuttum.Biraz çabuk oldu ama Samet ile sevgili sayılırız,yok yok sevgiliyiz baya." dedi."Ve sen bunu bana yeni söylüyorsun?" dedim atarlı bir şekilde."Fırsat mı kaldı senin Anıl'ından?" dedi.Gözlerimi ondan kaçırdım,yakalandığımda güldük. "Annem izin verir ya.Biliyorsun benim gençliğimi doya doya yaşamamı istiyor." dedim.

~~~~

Hala yaşadıklarıma inanamıyorum.Hayatıma giren bir insan belki de hayatımı değiştirecekti.'Doğru zaman' derdi babam hep.Bir iş olacaksa hep doğru zamanda olmalıydı,onun dediğine göre.Ki bence Anıl doğru zamanda gelmişti.Kendimden ve hayattan bıkmış bir psikolojim vardı.O kadar siyahın içindeki tek beyazım oldu.

~~~~

Gece saat 1 gibi herkes dağıldı ve anneme haber verip Beyza'larda kalmaya karar verdim. Pijamalarımızı giydikten sonra Beyza ile yataklara oturup birbirimize bakıp bakıp gülüyorduk. "Ne zaman Anıl'ın evinde kalmaya başlayacaksın?" diyerek sessizliğimizi bozdu Beyza."Bilmiyorum yarın olabilir sanırım" dedim. "Aslında ona güvenmen konusunda pek emin değilim,kısa süredir tanıyorsun onu." dedi."Uzun süredir tanıdıklarımın çoğundan daha iyi biliyorum onu." dedim. "Kanser olmayı gerektirecek kadar neye üzüldü acaba?Sana anlattı mı?" diyerek devam etti. "Hayır,hemen sorarak onu üzmek istemedim." dedim ve ışığı kapatıp ona yatmasını söyleyerek ben de yattım.