DERİN SIZI

Başlangıç

Feride GÜNDOĞDU
18 YIL ÖNCE
9 Ay önce varlığını ilk öğrendiğimde yaptığım büyük hatanın sonucunun bu kadar güzel bir duygu olacağını kim tahmin edebilirdi ki.
Şuan onu dünyaya getirmek için çektiğim bu acının sonunda onun sesini duymayı düşünmek bile annelik hislerimin tetiklenmesine derinden yol açıyordu.
Ama bu onun bir hata olduğun, ailemin ve çevremin onu kabul edeceği anlamına gelmiyordu.
Karnıma saplanan derin acıların artması endişelerimi daha da arttırıyordu.
9 ay bir şekilde herkesten gizlediğim bu bebeği peki şimdi ne yapacak, nasıl bakacak, nasıl gizleyecektim.
9 aydır her gün düşündüğüm şeyin başıma gelmesi sancılarımı daha çekilmez hale getiriyordu.
Git gide artan sancılarım beni iyice telaşlandırırken artık zamanın geldiğini anlamam uzun sürmemişti.
Yapabileceğim tek şey telefonumdan Alevin numarasını tuşlamaktı. Hastaneye gitmemizle doğumhaneye alınmam bir oldu.
Yaşadığım acının ardından onun cılız sesini duyduğumda bütün dünya durmuştu birden.
Küçük bir kız çocuğunun bu şekilde hissettirmesi akıl alır gibi değildi. Ama yinede onu sahiplenemezdim.
Ne beni yaşatırlardı ne de onu. Ona hiçbir zaman kızım diyemezdim.
Doğumun ardından odaya alınmıştım. Hemşirelerin garip bakışları altında bebeği kucağıma aldım.
Dünyada en güzel koku evlat kokusu imiş. Diğer doğum yapan kadınların çoğunun yanında aileleri, sevenleri, eşleri ve dostları bulunurken benim mutsuz, umutsuz yüzüm ve yanımda bir tek arkadaşımın oluşu bu garip bakışları açıklıyordu.
Tek düşündüğüm hemen bu hastaneden çıkıp bebeği verebileceğim bir yer bulmamdı.
Hemen bulamasam bile tek çarem bebeğin bir müddet Alevde kalmasıydı.
Koca bir gün geçmişti. Bebeğe kalacak bir yer bulamamam ile birlikte Alevden başka çarem kalmamıştı.
Biriktirdiğim yüklü bir miktar para ile bebeği ona teslim ettim.
Son kez gözlerim bebeğe kayarken içimden geçen tek isimle başını okşadım. Derin...