ÖLÜM MELEĞİ

BÖLÜM 1 🐋

Kulaklarımı kanatan ses odamın bir yanına dağılırken öyle bir gecenin sabahındaydım ki. Gözlerim kapalı saati susturmak için öylece savurdum ve saat yere çakılıp sessizliğine büründü. Dün gece o kadar ağlamıştım ki akan makyajim yanan gözlerimdeki acıyı iki katına çıkarıyordu. Zar zor gözlerimi açıp boş boş odaya baktım öylece, sonra üstümdeki yorganı atıp banyoya doğru ilerledim. Küveti doldurması için suyu açtığımda aynada tuhaf bir yüz ifademle karşılaştım. Saçlarım dağınık, saçım dağınık, gözlerimden akan makyajim yüzümün bir cok yerini siyahla boyamış adeta acınası haldeydim. Kendi halimi düşünüp dalmışken her zamanki gibi küvetten taşan su beni kendime getirmişti. Makyajımı silmeden üzerimdekileri çıkarıp suyun içine yavaş yavaş girdim. Bir süre öyle kaldım küvetin içinde, düşündüm kendimi sorguladım. 'Neden her defasında intihar etmek için işe koyulsam başarısız oluyorum ki?' Hayatın bana olan nefreti yoksa neden bu kadar acı çekiyorum, neden ölmek isterken hep bir talihsizlik çıkıyor? Üzerime pijamalarımı giyip salona doğru ilerledim. Dün avizeye attığım ip hala oradaydi, evet dün kendimi ascaktım gene başaramam  diye öylece bırakmıştım ortalık yerde. Kenarda duran tabureyi alıp tam hizasına koydum ipin, ve üzerine çıkıp ipi boynuma geçirdim. Biraz derin nefes aldım tam altımdaki tabureyi itmek üzereyken paldur küldür çalan kapı buna izin vermedi. Kapı o kadar şiddetli çalıyordu ki bian kırılacak sandım kapı. Vakit kaybetmeden kapıyı açmaya gittim, açtığımda daha ne olduğunu anlamadan içeri üstü başı dağınık biri girdi ve kapıyı kapattı.
"Burada saklanmam lazım, benden korkma sana zarar vermek gibi bir niyetim yok sadece bir kac dakika bana izin ver."
Nefes nefese olan sesiyle bana açıklama yaparken;
"Senden korkmuyorum geç istediğin bir yere saklan." dedim. Bana olan şaşkınlığını uzun süre devam ettirmeyip salona doğru ilerledi.
"Hey oraya girme benim orda biraz işim var başka yere git ve saklan koca adam"
Başını sallayıp başka odaya doğru ilerlemeye başladı.