OPPOSITE ATTRACTS

Chapter 1

Christine Antoinette

Nandito ako sa train ngayon at nahihintay na umabot sa probinsya ng tita ko. I am already here for more than 3 hours and yet di pa ako dumadating sa paroroonan ko. Nakakainis naman ang layo nang lugar na iyon. Tss. Bagot na bagot na ako kakahintay dito.

"Attention to a passenger to Provincia del Cielo. We will arrive in 2 minutes." Sigaw ng attendant ng tren na sinasakyan ko.

"Haayy. Buti naman at parating na din. Ang tagal kaya ng biyahe papunta rito. Dapat worth it yun pagdating ko." I murmured habang naka upo at bagot na bagot na. Makalipas ang dalawang minuto ay sumigaw ulit ang attendant ng tren na sinasakyan ko kasabay ng paghinto ng tren sa isang istasyon.

"Attention. We already arrived at Provincia del Cielo. The doors at the left side will open." Tumayo naman ako at kinuha na ang mga gamit ko at naglakad palabas ng tren.

Pagtuntong ko ng istasyon ay wala man lang akong makitang kahit isang tao roon.

"What the. Nagbibiro ba si tita? Wala naman atang nakatira dito eh. It is a barren place. Tama kaya ang nababaan ko?" I told myself and look for a sign kung totoo bang Provincia del Cielo nga ito. I found a post na nagsasabing ito nga ang Provincia del Cielo. I just sighed and called my tita to inform her na nandito na ako.

Riiiinnnngggggg.... Riiiinnnnggggg..

Maya maya ay sinagot na rin ni tita ang phone niya.

"Hello Chris?" Bungad ni tita pagsagot palang sa tawag ko.

"Tita Joy. Nandito na ako sa Probinsiya niyo. Wala man lang katao tao dito sa istasyon. Bakit wala ka pa dito?" I asked her with irriitation. Ayoko kasi talaga na maghintay. Lalo na at ganito pa ang hitsura ng lugar. It looks like a shed tapos puro pa damuhan at gubat ang nakikita ko. Wala man lang akong makitang bahay o kahit tao man lan. It's so spooky in here.

"Ay naku iha. Sorry di kita masusundo. May importante akong inaasikaso eh. I tetext ko na lang sayo ang direksyon papunta ng bahay. Pasensya na talaga iha." Sabi niya sa telepono. Tss. Nakakabuwisit naman oh.

"Ok fine tita. I text mo na agad. Baka maisipan kong pang umuwi nalang ulit." Inis kong sabi sa kanya at mas lalo akong nainis nung narinig ko siyang humagikhik sa kabilang linya. Kumunot naman agad ang noo ko pagkarinig don.

"Di ka makakabalik gamit ang tren iha. Walang dumadaan na tren paalis ng Provincia del Cielo. Papunta lang lahat." Nahahagikhik pa siya sa kabilang linya. What the heck?! Walang tren paalis? One way trip lang? Arrgghh..

"Whatever tita." Sabi ko nalang at pinatay na ang tawag.

Maya maya ay nagtext na si tita ng mga direksyon papunta sa bahay nila. I have to walk hanggang sa may highway at sumakay ng taxi hanggang sa kanto ng daan papunta sa kanila. Di daw pwedeng pumasok ang mga pampublikong sasakyan doon eh kasi panghighway lang ang mga private vehicles dito. Tapos ay maglalakad na ako papunta sa bahay nila. The heck lang?! Ano ang purpose ng public vehicle kung pang highway lang diba? Ang dami ko pa namang bagahe. Meron akong 3 maleta at dalawang body bag na naglalaman ng lahat ng gamit ko. Itinali ko nalang lahat para isahan lang ang paghila ko.

I followed the directions na tinext ni tita at heto na ako ngayon sa daan papunta sa bahay nila. Nahihirapan akong maglakad dahil napakabigat ba naman ng dala ko. Arrrggghhh.. Bakit ba kasi ang dami ng dala ko. Aarrrggghhh..

Maya maya ay dumating na rin ako sa bahay ni tita at nagdoorbell. I waited for almost 10 minutes bago ako pinagbuksan ng gate ng magaling kong pinsan.

"Thank you ha. Ang bilis mong magbukas eh(note the sarcasm). Kunin mo nga tong mga gamit ko. Napagod ako kakahintay eh." Inis kong sabi sa pinsan kong ewan. Nandito naman pala siya. Di pa ako sinundo sa istasyon.

"Sorry naman Chris. Eh naghanda ako ng kwarto mo eh. Di na rin ako pinasundo ni mama sayo sa tren station kasi pinalinis niya ako sa kwarto mo. Walang katulong dito eh." Sabi niya na nagkakamot pa ng ulo. Tss ewan talaga tong pinsan ko.

"Wait? Walang katulong dito Ivan? As in wala talaga?" Tanong ko. Shocked of what he said. Di ako sanay ng walang katulong. Pagluluto lang alam kong gawin eh. Di ako marunong ng ibang gawaing bahay.

"Wala Chris eh. Tayo tayo lang ang gagawa ng gawaing bahay. Pero pinapalaundry naman ang mga damit natin tuwing sabado. Pero kung may kailangan kang suoting damit na marumi pa bago mag sabado ay ikaw na ang kailangang maglaba." Sabi niya na nakasmile pa. I let a disgusted face.

"Natuwa ka pa. Tss. Ewan ko dito sa probinsiya mo Ivan. Di ko ma gets." Sabi ko at pumasok nasa gate.

"Eh ganun talaga dito. Matuto kang mabuhay mag isa. Nga pala nasa itaas ang kwarto mo." Napalingon naman ako sa kanya at tumango nalang tapos ay pumasok na at dumiretso sa kwarto ko.

Pagpasok ko sa kwarto ko eh nashock ako. Ang linis ng kwaro at napakafeminine ng ambiance. The walls were painted with champagne color and touches of white and chocolate brown. Meron akong sariling study table, maliliit na bookshelves, make up table, walk in closet, sariling banyo, terrace na kita ang magandang scenery ng lugar at fully airconditioned ang kwarto. Well, I will feel normal basta ba dito lang ako sa kwarto ko. Hahaha.

--------

Well paki intindi nalang po ng bida natin kasi mareklamo po talaga yan. Nasanay kasi sa rangya ng buhay kasama ang daddy niya.

Makakaya kaya niyang mabuhay sa Provincia del Cielo where everything seems so different mula sa nakasanayan niya? Well lets wish her luck.

Please vote and comment to know your reading.

Kendall Jenner as Christine Antoinette Lark on the Media