İNTİKAM İÇİN ASK

KAYBOLAN UMUTLAR

GİRİŞ

O gün hayatımın en acı günüydü. Evleneceğim adam beni düğün günümüzde terk edip gitti. Kalbim çok ağrıyordu. Üzerimde gelinlik elimde çiçek başımda duvak ve bomboş düğün salonu...  Bunun bir kabus olmasını istiyorum ama değildi. İçimden haykırmak istiyorum ama yapamıyordum.Kalbim ahh çok acıyor. O gün sabah olmayacaktı sanki. Sonra sızıp kalmışım. Hala gelinliğim üzerimdeydi. Kalkıp son bir kez kendime aynada baktım bir daha bu lanet gelinliği asla giymeyecektim aynada uzun uzun bir kez daha baktım gelinliğime. Çıkarıp balkonda hayallerimle birlikte yaktım. Bununla beraber içimdeki aşkta gelinlikle birlikte yandı kül oldu. Bu günden sonra nasıl toplanacağımı hiç bilmiyordum. Odama dönüp göz yaşlarımı bir kez daha sildim. Annemin ve babamın yanına çıktım ama kapının önünde durmayı tercih ettim. Annem koltukta babamsa annemin çaprazındaki sandalyede oturuyordu. Annem durmadan ağlıyor babamdan çıt bile çıkmıyordu. Ve babam beni gördü ayağa kalktı bana sarıldı oda ağlamaya başladı. Bende ağlıyordum ben ağladıkça annemde ağlıyordu.Ve dedimki " Biraz yanlız kalmak istiyorum izninizle. " Babam kafasını sallamakla yetindi. Odama dönüp arabanın anahtarlarını alıp evden hemen çıktım ve onu ilk gördüğüm parka gidip onun oturduğu banka oturup ağladım ve neden böyle yaptın diye haykırdım...