Gedwongen liefde

Deel 5

5 maanden later...

'Trrrrrrrrrrringggggggggg!!!!!!!' hoorde ik knetterhard in mijn oor.
Pff ja hoor, daar gaan we weer...
Met moeite rekte ik mij uit en zette tegelijk mijn wekker uit.
07.30 uur, ik zou maar snel opstaan meid.
Even kwam er een perspectief naar voren en het leek alsof mama elk moment mijn kamer zou betreden om mij wakker te maken voor het ontbijt.
Goede, oude tijden..

Sinds ik uit het ziekenhuis ben, heb ik niets meer teruggezien wat te maken heeft qua ondersteuning en liefde.
Wat ik voornamelijk volop kreeg van mijn moeder..
Laat me jou een ding zeggen, zelfs zij die tot vandaag het grootste deel van mijn leven is geweest, accepteert mij  niet meer.
Zoals jullie allemaal weten, jupp, die Leila el Amrani.
De meeste zullen mij herkennen aan het woord 'hoer' of 'slet'.
Ja, ik ben zwanger geweest zonder een officieel huwelijk.
Klopt, ik heb mijn eer weggegeven aan iemand die eindeloos met mij 'zou' blijven.
Inderdaad, ik ben niet meer maagd zoals velen van jullie wel zijn.
Jammer dat wanneer jullie mij weer eens herkennen op straat, dat ik onmiddelijk word uitgemaakt als hoer.
Verschrikkelijk dat mijn naam rondgaat met verhalen waarvan de helft geeneens klopt.
Vergeleken met de oude Leila heb ik een totaal andere karakter gekregen.
Vroeger was ik dom, heel dom zelfs.
Je weet toch wanneer je steeds het goede probeert te zien in een afschuwelijk persoon, dat is mijn grootste fout geweest in dit leven.
Maar goed, ik heb mezelf beloofd om niet meer te friemelen in mijn verleden.

Snel stond ik op en keek heel lang in de spiegel maar die beloftes liet ik even aan een kant liggen.
Kijk maar, dit ben ik.
Leila el Amrani.
Met volle angst en pijn probeerde ik te glimlachen.
Ondanks ik zoveel heb meegemaakt in één jaar, ik ben er nog.
Ja mensen, Leila is er nog.
Even sterk als altijd.
Mama is weg, al die beste van de beste vriendinnen zijn weg, Youssef is weg, en mijn allerdiepste wond, papa..
Die is er nooit geweest..
Sinds ik wakker ben uit mijn coma, woon ik op mezelf.
Een meisje van 18 jaar op eigen benen.
Inkomen waarvan je bijna niets voor jezelf kan houden.
Het verbaast me niet dat dit een gewoonlijk situatie kan spelen in jullie ogen.
Maar laten we eerlijk zijn, de meeste dames van 18 wonen nog bij hun ouders en genieten (meeste) van hun leven. Mama, papa, broers en zussen.
Neven, nichten, vrienden, kennissen, opa en oma, iedereen die je onder de categorie naastenliefde kan zetten staat achter je.
Ze hebben geen zorgen zoals een huur die elke maand uit je eigen zak betaald moet worden, en allerlei andere kosten die daaraan zijn verbonden. Ze hebben altijd iemand die klaar staat voor hun als ze maar een schouder nodig hebben waarop ze hun tranen kunnen laten vallen.
En kijk naar mij? Wie heb ik behalve Allah s.w.t.?
Dit is hoe het leven is, dit is het leven dat Allah mij heeft gegeven, een beproeving.
Moge Allah mij vergeven voor wat ik heb gedaan, wat de rest van mij vindt kan me niets schelen.

'Ejo genoeg gestaard naar jezelf!' zei ik en zocht naar mijn badjas.
Ik woonde in een klein schattig huisje die basic is ingericht door mijzelf.
Netjes, schoon en opgeruimd.
Precies hoe yemma mij heeft geleerd..
Spontaan kwam er een zucht tevoorschijn.
Laatste tijd denk ik ontzettend veel aan haar.
Moge Allah kwade ver weg van haar houden..
Vlug nam ik een douch en poetste mijn tanden.
Ik keek weer even in de spiegel naar mezelf.
Mijn krullen, lichtbruine ogen, volle lippen, een beeldschone huid, volle lange wimpers..
Even vergat ik de tijd en begon alles super snel te doen.
Normaal gesproken zou ik half 9 opschool moeten zijn maar dat red ik niet.
Komt die Karim zeker weer aan mijn hoofd zeuren met zijn brieven en emailtjes  omdat ik niet vaak genoeg aanwezig ben op school.
Spontaan rolde ik met mijn ogen.
Karim is de verzuimcoördinator van de school waar ik naartoe ga.
Hij is niet zo oud ofzo.
Jaar of 23 denk ik? Mwah..
Mijn bedoeling is niet om raar over te komen of iets, maar hij is wel oké..
Mohiemmmmmmm! Ik kom te laat..
By the way, yessssss ya girl is ook begonnen met een opleiding!!!!
Momenteel ben ik bezig met de opleiding Onderwijsassistent niveau 4.
Mooi meegenomen. Ik zou eigenlijk HBO kunnen doen aangezien ik havo deed op de middelbare, maar ja laatste jaar ging alles te keer..
Hamdulilah voor alles, het kon slechter zijn, toch?
Met een positief gevoel bekeek ik mijn garderobe.
'Hmm, laten we eens kijken...'
Ik doe gewoon mijn zwarte trui en zwarte broek aan.
'En daarop, uhhh mijn leren jack en mijn enkellaarzen.'
Yassss, black on black day.
Zoekend door mijn kamer keek ik rond of er een föhn was, mijn haar moet natuurlijk goed zitten.
Ik deed mijn goudkleurige horloge om en besefte dat het bijna 09.00 uur is..
Wejo ik kan beter thuis blijven maar goed, ik ben toch al wakker..
Terwijl ik mijn haar föhnde haalde ik mijn mousse uit mijn la en bracht het aan in mijn haar.
Mijn haar werd prachtig zoals altijd.
Mijn krullen zaten heel mooi in orde en ik schudde ermee.
'Mogool.' zei ik lachend naar mezelf.
Vele van jullie gaan denken dat ik een of andere eigen wereld patiënt ben, maar geef toe iedereen praat weleens tegen zichzelf. :)
Snel pakte ik mijn make-up tas en keek wat vandaag te doen was.
Bronzer en mascara gewoon.
Alles was mooi op zijn plek.
Kwasten mooi gesorteerd etc.
Ik pakte mijn bronzerkwast en bracht wat bronzer aan op mijn wangen en voorhoofd.
Achtereenvolgens deed ik mascara op en borstelde mijn wenkbrauwen.
'Nu nog doorzichtige lipgloss and gooooooo!' zei ik terwijl ik die aanbracht.
Als ik hier langer blijf zitten ga ik de deur uit als een barbiepop dus ik kon maar beter opschieten.
Als laatst pakte ik mijn Lady Million parfum en spoot het op mezelf.
Hahaha deze had ik van mama gekregen op mijn vorige verjaardag..
Gaan we weer hoor, pff..
Trouwens ik had geen enkel flauw idee of er boeken mee moesten vandaag.
Om die reden pakte ik een kleine rode tasje van de Bershka.
Vlug stopte mijn sleutels, bankpas, ov-chipkaart, zorgpas en mijn ID-kaart want ik had vandaag voor de laatste keer een afspraak in het ziekenhuis.
Als een speer trok ik mijn enkellaarzen aan en rende snel even naar de AH om wat eten te halen want mijn maag rommelde van de honger.