Love is difficult (Liam Payne)

Chapter nineteen

Connor’s POV.

Één keer per week ging ik samen met Rachel, Joey, Layla en Jessie naar Clio toe. En vandaag was weer zo’n dag. We kwamen aan bij het ziekenhuis en meteen zag ik Liam en Niall op een bankje zitten. “Wat doen jullie hier? Is er iets met Clio gebeurd?” Liam keek me met tranen in zijn ogen aan. “Alle apparaten begonnen te piepen en de dokter zei dat als we niet meteen weg zouden gaan, dat ze het dan al helemaal niet zou overleven.” Niall zuchtte en sloeg zijn arm om Liam zijn schouder heen om hem te troosten. “Oh, het spijt me.” “Het geeft niet.” Hij glimlachte zwak naar me en hij zag er om eerlijk te zijn nog slechter uit dan eerst. Hij haalde zijn handen uit zijn broekzakken en legde ze op zijn  knieën om zich af te zetten. “Wat heb je met je hand gedaan?” Zijn knokkels waren rood en ik zag aan hem dat hij er last van had. “Oh, die ene dokter geslagen. No big deal.” Ik grinnikte en we besloten om weer naar binnen te gaan. Rachel en ik gingen kijken hoe het met Clio was en of de dokter er nog was en de rest bleef in de wachtkamer. Voorzichtig liepen we Clio haar kamer binnen en we waren opgelucht toen we alleen een zuster zagen die een paar draadjes goed legde. “Oh hallo, komen jullie voor mevrouw Williams?” “Ja, hoe gaat het met haar?” Ik keek Rachel even aan, maar wende mijn blik weer meteen af naar de zuster. “Ze is stabiel. We weten niet precies wat er net is gebeurd, maar ze is weer wat vooruit gegaan. De dokter verwacht dat ze binnenkort wel wakker zal worden, maar niets is zeker natuurlijk. Nou, ik laat jullie wel even alleen, fijne dag verder.” “Dankuwel, u ook.” Rachel glimlachte lief naar d’r en  keek me met glimmende ogen aan toen ze weg was. “Hoorde je dat? Ze wordt weer wakker.” Ze had een glimlach op haar gezicht die ik nog nooit eerder had gezien. “Waarschijnlijk wel ja.” Ik wilde niks voor haar verpesten, Clio is ook een van mijn beste vriendinnen, maar niets is zeker. “Spelbreker.” Ik glimlachte en grinnikte daarna door d’r pruillipje. “Misschien moeten we het niet tegen Liam zeggen.” “Maar stel je zijn gezicht eens voor als hij het hoort. Zijn ogen weer vol leven, grote glimlach op zijn gezicht.” “En wat als ze dan niet wakker wordt? Hij heeft de dokter al geslagen toen hij zei dat ze het niet zou overleven als hij niet weg zou gaan. Stel je eens voor wat er dan zou gebeuren.” “Oké, je hebt gelijk, we vertellen het niet aan Liam.” Ik glimlachte en gaf haar een knuffel. Meteen daarna liepen we weer richting de wachtkamer. “De kust is veilig Li.” Rachel knipoogde naar hem en hij kreeg een glimlach op zijn gezicht. Het is dat ik weet dat zij hem niet leuk vind, maar dit gevoel is alsnog niet fijn. Alsof er net iemand in mijn hart heeft gestoken. Gezamenlijk liepen we naar Clio haar kamer en Liam ging meteen naast haar bed zitten. “De zuster zei dat ze weer stabiel is en dat ze niet precies wisten wat er net was gebeurd.” Hij knikte en draaide zich weer meteen om naar Clio. Ik zuchtte en Joey keek me vragend aan. Ik rolde met mijn ogen en hij grinnikte. “Wij gaan even wat te drinken halen.” Joey en ik liepen richting de uitgang, maar ik werd tegengehouden door Rachel. “Wat?” “Waarom doe je zo kil?” “Ik heb gewoon dorst.” Ik trok me los van haar grip en liep met Joey naar de automaat. “Gaat het wel lekker tussen jou en Rachel?” “I don’t know, she flirt alleen maar met Liam en ik word trouwens gek van die gast. Hij mag dan misschien wel heel veel van Clio houden, maar dat had hij dan eerder ook wel mogen laten zien. Meneertje ik maak het uit omdat ze zichzelf in haar pols gesneden heeft, omdat ze weinig eet, omdat ze van alles!” Ik sloeg mijn hand voor mijn mond, het was niet de bedoeling om te schreeuwen. “Okay, true. Maar heb je gezien hoe hij eruit ziet?” “Jaja, hij ziet er slecht uit. Op de een of andere manier komt hij altijd op het slechte moment in Clio haar leven. Ik had haar bijna, komt ze hem tegen op straat. Zij ligt nu door hem in coma.” “Wacht, wat?” “Clio reed overstuur naar huis en Liam las haar boze berichtje en ze kwamen elkaar op het verkeerde moment tegen.” Joey keek me met grote ogen aan en staarde naar iemand die blijkbaar achter me stond. Ik draaide me om en daar stond Rachel. “Is dat echt zo?” “Wat?” “Dat laatste van Liam.” Ik krikte en beet op mijn lip. “Hoe weet je dat?” “Ik hoorde Niall en Liam praten.” Ik keek naar de grond en haalde mijn handen door mijn haren. Daarom haat ik Liam zo, hij heeft ervoor gezorgd dat Clio nu in het ziekenhuis ligt en hij heeft haar veel pijn gedaan in de afgelopen jaren. Rachel liep naar me toe en gaf me een knuffel. “Het spijt me dat ik naar Liam knipoogde.” “Het geeft niet, het spijt mij dat ik daarnet zo gemeen was. Ik had het even gehad.” “Snap ik.” Ik glimlachte zwak en gaf haar een kus.

***

A/N. Sup, eindelijk weer geschreven! Het was echt te lang geleden, stomme school. Dus dit is wat Connor over Liam denkt en blijkbaar weet hij de waarheid. Zou Clio trouwens echt wakker worden, of niet? Het spijt me echt dat ik zo lang niet heb geschreven, ik zit nu midden in de proefwerkweek en heb geen zin om te leren, iedereen verdient een beetje rust, right? Ik probeer om zo snel mogelijk weer te schrijven (zal wel lukken -> BIJNA VAKANTIE! ^^), maar ik weet niet of ik dan meteen kan updaten.. Ly xx Vote en Comment :)