Een onvergetelijke zomer

3

*Ding donggg* Bonnie hoort haar moeder de deur open doen en iets later roept ze of Bonnie even wil komen. Ze loopt samen met Mina naar de keuken. Daar staat haar moeder met Jesse. Wat doet die nou weer hier? Bonnie kucht even voordat ze begint met praten. 'Jesse...' ze kijkt hem vragend aan. 'Hoi, kom ik ongelegen?' Vraagt hij enthousiast. Hij heeft een grote glimlach op zijn gezicht waar Bonnie slappe knieën van krijgt. Voordat ze kan antwoorden begint haar moeder al te praten 'Nee joh, we wilden net gaan eten, ik zet nog wel even een bord voor je neer.' 'Wat gebeurt hier?' Mompelt Bonnie voor zich uit. Ze lopen allemaal de keuken in en er wordt plaats gemaakt voor Jesse aan tafel. Bonnie wil net naast Mina gaan zitten als haar moeder haar weg duwt. 'Ga lekker naast Jesse zitten' fluistert ze. Verward schuift Bonnie naast Jesse aan. 'Dus Jesse, vertel eens wat over jezelf' zegt Bonnie's moeder enthousiast. 'Uuuuhm...' stamelt Jesse. 'Jesse doet niet veel meer dan naar school gaan en Bonnie stalken' zegt Mina zachtjes tussen neus en lippen door. Ik probeer mijn lach in te houden maar omdat het Mina is, lukt dat niet. 'Waar lachen jullie nou weer om?' Bonnie's moeder kijkt ze boos aan. 'Sorry Jesse, maar bij mijn moeder moet je grote prestaties bereikt hebben wil ze je ook maar aardig vinden' zei Bonnie en ze gaf hem een klopje op zijn been. 'Pff, nou dat is helemaal niet waar, ik vind Jesse een hele toffe jongen ook als hij vuilnisman wil worden' schiet haar moeder in de weerstand. Jesse en Mina bekijken het gesprek met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Jesse wel' zegt Bonnie nu iets bozer.
'Wie niet dan?' Vraagt haar moeder nep. Bonnie kijkt naar Mina. Het blijft even stil. Ze weet wat haar moeder nu denkt. Mina moest altijd haar best doen bij haar moeder, ook al was zij haar beste vriendin, en maakte zij Bonnie altijd het hardst aan het lachen. Mina verbrak als eerste de stilte. 'Nou ik denk dat het tijd is om te gaan voor mij' zodra Mina is vertrokken begint Bonnie's moeder weer te praten, 'gaan jullie ook maar van tafel hoor, ik ruim de tafel wel af.' Bonnie trekt Jesse mee naar haar kamer en opent haar raam naar het dak. Ze klimt erdoorheen en gaat op het dak zitten, Jesse volgt haar. Zo kunnen ze nog net de zon achter de huizen zien verdwijnen. Na een tijdje stilletjes naar de stad kijken, pakt Jesse haar hand. Ze verstrengeld haar vingers door de zijne. 'Zo mooi' zucht Bonnie. 'Ik vind jou mooier' fluistert Jesse. Ze draait haar hoofd en ziet zijn gezicht nu van heel dichtbij. Ze kan de rimpels en sproeten tellen, maar kijkt hem diep in zijn ogen aan. Zijn blik dwaalt af naar haar lippen. Langzaam beweegt ze nog dichter naar hem toe. En dan zoenen ze in het zachte avondlicht alsof het de eerste keer is. Het is nog zoeter en intenser dan de avond ervoor. Jesse legt een hand op Bonnie's onderrug wat haar hele ruggengraat aangenaam doet rillen. Ze kruipt op zijn schoot en woelt met haar handen door zijn haar. Een harde donderslag onderbreekt hen. Geschrokken kijken ze naar de lucht en zo snel als de donder er was zo snel begint het te regenen. In een seconde is Bonnie zeiknat. De hele hemel is van rood naar zwart gegaan. Bonnie wil terug haar raam in klimmen maar Jesse pakt haar arm vast en trekt haar terug voor een laatste kus.

Hoe vinden je het tot nu toe? Ik ben heel benieuwd, leave Some comments!